ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Ένας λαός αδικημένος, προδομένος και εξαπατημένος από ντόπιους ανεύθυνους ηγέτες, αλλά και από ισχυρούς , κατ’ ευφημισμόν, «εταίρους» του, που τον καταφρονούν και τον εμπαίζουν ασύστολα . Ένα περήφανο για την καταγωγή και την ιστορία του Έθνος ,που έφτασε στο σημείο της εσχάτης ταπείνωσης, αναζητώντας απεγνωσμένα σωτηρία από ανάλγητους και παχύδερμους τοκογλύφους- κεφαλαιοκράτες βρίσκεται εγκαταλελειμμένο σε κατάσταση απορίας και καθολικής κατάθλιψης.
Την...
ομιχλώδη και πνιγηρή αυτή ατμόσφαιρα και τον ανείπωτο πόνο, που βιώνει το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων, έρχεται να απαλύνει και να γλυκάνει η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, προσφέροντας στους πιστούς παρήγορο φως ,ανακούφιση και αίσθημα αισιοδοξίας. Ο ενσαρκωθείς Λόγος του Θεού μας υπενθυμίζει «μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία». Μόνο ο Χριστός, που είναι « χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», μπορεί στις αντίξοες συνθήκες που ζούμε να μας δώσει δύναμη και θάρρος να αντιμετωπίσουμε και τις πιο τραγικές στιγμές της ζωής μας. Ο ίδιος δοκίμασε από την ώρα της γέννησης Του μέχρι τον Σταυρό και τη ταφή Του, την πτώχια, την αμφισβήτηση ,τους εμπαιγμούς, τις ύβρεις ,τις μαστιγώσεις και την απόρριψη. Και διαβεβαίωσε του οπαδούς Του: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον».[Ιω.16,33]
Η υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου είναι το κεντρικό μήνυμα των Χριστουγέννων. Δεν πρέπει επομένως να απογοητευόμαστε, να απελπιζόμαστε και να χάνομε το θάρρος μας. Τα Χριστούγεννα μας δίδεται η ευκαιρία για περισυλλογή, για πνευματική ανάταξη και ενδυνάμωση της πίστης μας στον Χριστό, που μας χαρίζει την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι και εγκαταλελειμμένοι σε ένα κόσμο σκληρό και ανάλγητο, που πορεύεται «εν σκότει και σκιά θανάτου» ,χωρίς πυξίδα και χωρίς νόημα. Ο Χριστός καλεί σήμερα όλους τους ταλαιπωρημένους, αγχωμένους και βασανισμένους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν για τους δώσει λύτρωση και ελπίδα. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».[Ματ.11,28]. Και ο υμνωδός της Εκκλησίας μας καλεί με τo κατανυκτικό κάθισμα [τροπάριο] «Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη οΧριστός» , που ψάλλεται κατά τον όρθρο της μεγάλης Γιορτής να ακολουθήσουμε, «ένθα οδεύει ο αστήρ», τη μυστική και πνευματική πορεία που μας οδηγεί στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ για φωτισμό και κάθαρση των ψυχών μας προς ανοικοδόμηση μιας καινούργιας εν Χριστώ ζωής, γαλήνιας και ειρηνικής, απαλλαγμένης από το άγχος και απαισιοδοξία που μας διακατέχει στις μέρες μας.
