Το όνειρο του Δημάρχου

Είναι μια Δευτέρα κοντά στα Χριστούγεννα.

Πίνοντας τον καφέ μου είπα να λύσω το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω ως Δήμαρχος.
Στο ολοκαίνουργιο πάρκο των φώτων που έστησα για τις γιορτές των Χριστουγέννων δεν έχω προσωπικό για να διασκεδάζει τους επισκέπτες και να φροντίζει το πάρκο.
Να πω ότι δεν προσπάθησα... ζήτησα εθελοντές… κανείς δεν ήρθε … 

Πολύ στεναχωρήθηκα!

Καλέ μου μυστικοσύμβουλε Θρασύβουλε, για να μην βαλαντώσω, φώναξε μου τους προέδρους των παιδικών σταθμών που έχω κάτι να τους πω.
Ταμάμ τσοπάν ογλού! αποκρίθηκε ο μυστικοσύμβουλος και αμέσως έτρεξε να εκτελέσει την επιθυμία του αφέντη.
Μέσα σε δέκα λεπτά ήρθαν στο γραφείο του Δημάρχου οι δύο Πρόεδροι.
Τους κοίταξα κατάματα και με οργή τους είπα:
Οι αχάριστοι! Τι τους ζήτησα; Να΄ρθουν στο πάρκο των φώτων σαν εθελοντές! Να εξυπηρετούν τους επισκέπτες, να παίζουν με τα παιδάκια, να ταΐζουν τα ζωάκια και γενικά να κάνουν ότι τους λέω όχι επειδή είμαι δήμαρχος αλλά επειδή το θέλουν…. αφού είπαμε… ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ είναι! Αλλά δεν ήρθε κανένας τους!
Σας δίνω φιρμάνι λοιπόν για φέτος οι παιδικοί σταθμοί δεν θα κλείσουν για τα Χριστούγεννα! Θα δουλέψουν και στις διακοπές των γιορτών εκτός και αν θελήσουν ( εθελοντικά!!!) να βοηθήσουν στο πάρκο των φώτων!
Μα Δήμαρχε!!! Είπαν οι πρόεδροι. Αυτό δεν γίνεται! Υπάρχει νόμος που λέει άλλα!
Τα προσωπικό δεν μπορούμε να το βάζουμε να κάνει άλλες δουλειές από αυτές για τις οποίες το προσλάβαμε. Οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν γιατί αυτό που μας ζητάς είναι παράνομο…
Δεν θα τολμήσουνε… είμαι ο Δήμαρχος… εγώ είμαι ο νόμος!
Ταμάμ εφέντη… αποκρίθηκαν αυτοί.
Και ικανοποιημένος από την εξέλιξη άλλαξα πλευρό…
Έτσι ξύπνησα…
Ευτυχώς ήταν όνειρο. Αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Ή μήπως μπορεί;

Καλές γιορτές σε όλους τους εργαζόμενους στο Δήμο Κατερίνης.

Κυριακίδης Γιώργος