ΠΟΙΗΣΗ
Τα δένδρα γέρνουν λυπημένα γύρω μας
Το βάρος των καιρών πληγώνει το κορμί τους
Τα πρόσωπα των παιδιών
σιωπηλή αγωνία του μετέπειτα
Το όνειρο καθηλωμένο, δεν τολμάει πιά να υψωθεί,
βάραιναν και λύγισαν τα φτερά του!
Τα χελιδόνια δεν φάνηκαν τούτη την άνοιξη
κι οι μαργαρίτες μισόκλειστες
διστάζουν να αντικρύσουν τον ανατέλλοντα ήλιο
Η σκέψη κρύβεται βαθιά στη φωλιά της
Η απληστία αγωνίζεται να νικήσει τη Φύση
Η σιωπή των καιρών ιαχή προειδοποίησης
Το Σήμερα αντικρύζει με ενοχή το Χθες
και το Αύριο δείχνει να φοβάται το Σήμερα!
Κραυγή Χρόνου, αφύπνιση Συνείδησης!
Ανέστης Ν. Μωυσιάδης
Καρδιολόγος
