Πάλι μας εξέπληξε ευχάριστα το Σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, χθες Τετάρτη 7 Ιουνίου. Είχαμε την χαρά να δούμε την παράσταση που ανέβασε στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη.
Πολλά «εύγε» και πολλά συγχαρητήρια σ’ αυτά τα παιδιά, που μας διδάσκουν τι μπορεί να κάνει κανείς, όταν διαθέτει μεράκι και κέφι. Φυσικά με την καθοδήγηση των καθηγητών τους, που...
Πολλά «εύγε» και πολλά συγχαρητήρια σ’ αυτά τα παιδιά, που μας διδάσκουν τι μπορεί να κάνει κανείς, όταν διαθέτει μεράκι και κέφι. Φυσικά με την καθοδήγηση των καθηγητών τους, που...
δεν ξεχνούν πως το να είσαι δάσκαλος ή καθηγητής είναι λειτούργημα, δεν είναι επάγγελμα.
Είναι ν’ απορεί κανείς πού βρήκαν το χρόνο αυτά τα παιδιά με τόσες υποχρεώσεις ως ενήλικες, αλλά και οι δάσκαλοι τους, σε μια εποχή που όλοι τρέχουμε και δε φτάνουμε, να ξοδεύουν επιπλέον απ’ το ωράριό τους, για να κάνουν αυτά τα παιδιά κοινωνούς των μεγάλων δημιουργημάτων της κλασικής αρχαιότητας.
Θα μου πεις και μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα υπάρχει αυτός ο στόχος· δεν είναι όμως το ίδιο, άλλο πράγμα είναι το θέατρο. Άλλο ν’ ακούς και να βλέπεις, κι άλλο να ψηλαφάς, να γεύεσαι τις διαχρονικές και πάντα επίκαιρες αλήθειες που βγαίνουν απ’ τα αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας.
Ήταν μια απόλαυση, μια ευωχία να βλέπεις να ζωντανεύουν στη σκηνή εικόνες και πραγματικότητες τόσο μακρινές χρονικά αλά και τόσο οικείες και κοντινές, αφού τα θέματα που απασχόλησαν τους αρχαίους δραματουργούς μας εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα «ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ» όπως θα έλεγε κι ο Θουκυδίδης. Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα του κλασικού.
Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στην Μαριάννα Γιανακίδου που δίδαξε και σκηνοθέτησε, που καθοδήγησε και ενέπνευσε τα παιδιά έτσι, ώστε να παρουσιάσουν μια επιτυχημένη παράσταση, που σκόρπισε γέλιο στο κοινό, αλλά που κυρίως πρόσφερε στα ίδια τα παιδιά τη χαρά της δημιουργίας.
Γιατί το θέατρο είναι ύψιστη διδασκαλία. Είναι παιδειά, (χάριν παιδειάς) είναι ψυχοθεραπεία, είναι δράση. Μέσα στην αρχαία ελληνική δραματουργία είναι ενσωματωμένες όλες οι άλλες δημιουργίες του ανθρώπινου πνεύματος: η ρητορική, η φιλοσοφία, η πολιτική, η δημοκρατία…
Ό,τι τέλος πάντων συνέλαβε και εξέφρασε το ανθρώπινο πνεύμα στις πιο υψηλές στιγμές του.
Το θέατρο παιδαγωγεί και διδάσκει.
Γι’ αυτό χθες το βράδυ φύγαμε λίγο πιο σοφοί απ’ την παράσταση.
Συγχαρητήρια στον διευθυντή κ. Θανάση Παπαγεωργίου, στις συναδέλφισσες κ. Ιωάννα Σκαρβελάκη και κ. Σοφία Τερζοπούλου. Μια φορά ακόμα μπράβο στα παιδιά του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, που με το κέφι, το μπρίο και τη ζωντάνια τους, μας δίδαξαν για μια ακόμη φορά πόσα μπορεί να κάνει ένα σχολείο, όταν έχει συναίσθηση του ρόλου του, ως πολιτιστικό κύτταρο στην κοινωνία.
Είναι ν’ απορεί κανείς πού βρήκαν το χρόνο αυτά τα παιδιά με τόσες υποχρεώσεις ως ενήλικες, αλλά και οι δάσκαλοι τους, σε μια εποχή που όλοι τρέχουμε και δε φτάνουμε, να ξοδεύουν επιπλέον απ’ το ωράριό τους, για να κάνουν αυτά τα παιδιά κοινωνούς των μεγάλων δημιουργημάτων της κλασικής αρχαιότητας.
Θα μου πεις και μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα υπάρχει αυτός ο στόχος· δεν είναι όμως το ίδιο, άλλο πράγμα είναι το θέατρο. Άλλο ν’ ακούς και να βλέπεις, κι άλλο να ψηλαφάς, να γεύεσαι τις διαχρονικές και πάντα επίκαιρες αλήθειες που βγαίνουν απ’ τα αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας.
Ήταν μια απόλαυση, μια ευωχία να βλέπεις να ζωντανεύουν στη σκηνή εικόνες και πραγματικότητες τόσο μακρινές χρονικά αλά και τόσο οικείες και κοντινές, αφού τα θέματα που απασχόλησαν τους αρχαίους δραματουργούς μας εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα «ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ» όπως θα έλεγε κι ο Θουκυδίδης. Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα του κλασικού.
Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στην Μαριάννα Γιανακίδου που δίδαξε και σκηνοθέτησε, που καθοδήγησε και ενέπνευσε τα παιδιά έτσι, ώστε να παρουσιάσουν μια επιτυχημένη παράσταση, που σκόρπισε γέλιο στο κοινό, αλλά που κυρίως πρόσφερε στα ίδια τα παιδιά τη χαρά της δημιουργίας.
Γιατί το θέατρο είναι ύψιστη διδασκαλία. Είναι παιδειά, (χάριν παιδειάς) είναι ψυχοθεραπεία, είναι δράση. Μέσα στην αρχαία ελληνική δραματουργία είναι ενσωματωμένες όλες οι άλλες δημιουργίες του ανθρώπινου πνεύματος: η ρητορική, η φιλοσοφία, η πολιτική, η δημοκρατία…
Ό,τι τέλος πάντων συνέλαβε και εξέφρασε το ανθρώπινο πνεύμα στις πιο υψηλές στιγμές του.
Το θέατρο παιδαγωγεί και διδάσκει.
Γι’ αυτό χθες το βράδυ φύγαμε λίγο πιο σοφοί απ’ την παράσταση.
Συγχαρητήρια στον διευθυντή κ. Θανάση Παπαγεωργίου, στις συναδέλφισσες κ. Ιωάννα Σκαρβελάκη και κ. Σοφία Τερζοπούλου. Μια φορά ακόμα μπράβο στα παιδιά του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, που με το κέφι, το μπρίο και τη ζωντάνια τους, μας δίδαξαν για μια ακόμη φορά πόσα μπορεί να κάνει ένα σχολείο, όταν έχει συναίσθηση του ρόλου του, ως πολιτιστικό κύτταρο στην κοινωνία.
Ελένη Τζήκα
Φιλόλογος
Ιούνιος 2017
Κατερίνη
Φιλόλογος
Ιούνιος 2017
Κατερίνη
