Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πριν από δεκαετίες, τότε που δεν υπήρχαν τα κέικ και τα παγωτά, ο καφές συνοδευόταν με το παραδοσιακό γλυκό κουταλιού. Τα τελευταία χρόνια τα γλυκά κουταλιού ξαναέγιναν της μόδας, τυποποιημένα όμως στα σούπερ-μάρκετ. Μικρά βαζάκια, ακριβά, χωρίς την παλιά ποιότητα και νοστιμιά.
Στη...
Λήμνο εξακολουθούν να παράγονται τα παραδοσιακά νόστιμα σπιτικά γλυκά κουταλιού: συκαλάκι, κυδώνι, φιστίκι Αιγίνης, κεράσι, βύσσινο, πορτοκάλι, λεμόνι, νεραντζάκι, αχλάδι, φράουλα, καρπουζάκι, κι ένα σωρό άλλες λαχταριστές λιχουδιές. Σχεδόν όλα τα φρούτα, αλλά και λαχανικά, όπως τοματάκι, κολοκυθάκι, μελιτζανάκι, κ.ά.
Αξίζει τον κόπο να δοκιμάσει κανείς αυτές τις γεύσεις, αλλά και την βανίλια, το περίφημο «υποβρύχιο» όπως το έλεγαν παλιά, ένα αρωματικό και γευστικότατο ανατολίτικο άσπρο δροσιστικό καλοκαιρινό γλυκό, που σερβίρεται μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό.
Είναι, βέβαια, και τα “βενιζελικά”, αλλά αυτά είναι πιο πολύ χειμωνιάτικα.Τρουφάκια με γλάσο βανίλιας ή σοκολάτας.
Ένα άλλο παραδοσιακό προϊόν που παράγεται στη Λήμνο είναι ο χαλβάς. Αν
δεν τον έχεις δοκιμάσει, δεν ξέρεις τι είναι χαλβάς. Είναι τραγανός, με
μπόλικη μαστίχα (απ’ την οποία φτιάχνουν το μαντολάτο), με βανίλια ή
κακάο ή φιστίκι. Κι έχει ένα φίνο άρωμα από ταχίνι, που γεμίζει τη
γλώσσα σου σαν γεύση εξωτική.
Τα γλυκά κουταλιού μπορεί να τα βρει κανείς και χύμα, σε πολύ χαμηλές τιμές. Παίρνεις λ.χ. 5 κιλά απ’ το καθένα, κι όλο το χρόνο έχεις στο τραπέζι σου τα πολύχρωμα και λαχταριστά γλυκά, που θα εντυπωσιάσουν τους φίλους επισκέπτες σου και θα ενθουσιάσουν τα παιδιά.
Πρόσφατα η τηλεόραση της Καβάλας παρουσίασε μια συνέντευξη με οικογένεια Ολλανδών τουριστών, που ήλθαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να κάνουν τις διακοπές τους στη Θάσο. Να ένα απόσπασμα από αυτά που είπαν:
"Πέρσι είχαμε έρθει για πρώτη φορά διακοπές στη Θάσο και περάσαμε θαυμάσια. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και αποφασίσαμε να ξαναρθούμε, ήταν η καλοσύνη, το ενδιαφέρον και η φιλοξενία της σπιτονοικοκυράς στα ενοικιαζόμενα δωμάτια που μείναμε.
Κάθε πρωί μας κερνούσε αυτόν τον μυρωδάτο Ελληνικό καφέ, και τον σέρβιρε μαζί με ένα περίεργο, αλλά πολύ νόστιμο γλυκό κουταλιού από καρυδάκι. Ρωτούσε πώς περάσαμε, μας συμβούλευε πού να πάμε να κάνουμε κολύμπι, μας εξυπηρέτησε στα ψώνια, και γενικά είχαμε μια πολύ ζεστή επαφή, σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια – κάτι που δεν υπάρχει στη χώρα μας.
Μάλιστα μια μέρα μας προσκάλεσε και για φαγητό, και μας σέρβιρε κάτι περίεργο αλλά πολύ νόστιμο, που το έλεγαν «ίμαμ πάϊλτι» – κάπως έτσι. Αυτά τα εκτιμήσαμε πάρα πολύ, γιατί στην Ολλανδία ακόμα και τα παιδιά μας σπάνια μας κάνουν κάτι τέτοιο. Τη μέρα της αναχώρησης μας χάρισε κι ένα μπουκάλι ούζο και ένα σπιτικό λικέρ που είχε κάνει η ίδια από βύσσινο.
Μας έχει κλέψει την καρδιά, γι’ αυτό κι εμείς φέτος όχι μόνο αποφασίσαμε να ξαναρθούμε, αλλά φέραμε μαζί και άλλες δυο οικογένειες Ολλανδών φίλων μας να κάνουν τις διακοπές τους στο νησί".
Να μια καλή ιδέα, για τους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων: Να πάρουν καμιά 30/ριά κιλά ποικιλία διάφορα γλυκά κουταλιού Λήμνου, και κάθε πρωί να σερβίρουν στους πελάτες ένα γλυκάκι, μαζί με ένα ζεστό μυρωδάτο ελληνικό καφεδάκι. Κοστίζουν ελάχιστα, αλλά για τους ξένους είναι κάτι πρωτόγνωρο και ανεκτίμητο. Και κάποια μέρα από όλες να τους κάνουν και το τραπέζι με νόστιμα φλομάρια, λημνιό σαγανάκι με μελίχλωρο κι ένα ποτήρι μοσχάτο λημνιό κρασί, με επιδόρπιο χαλβά.
Τους σκλαβώνεις και τους κάνεις να θέλουν να ξαναρθούν και την επόμενη χρονιά – και να φέρουν και τους φίλους τους!
