Μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο διανύει τον τελευταίο καιρό ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε η τελευταία -εδώ και 14 χρόνια- δισκογραφική του δουλειά, ενώ ακολούθησε μια σειρά συναυλιών με...
την Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε όλη την Ελλάδα που θα κορυφωθεί με την εμφάνιση στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο.
Την ώρα μάλιστα που ετοίμαζε το νέο του δίσκο «7 Ελεγείες και Σάτιρες», είχε να προσέχει τα νεογέννητα παιδιά του που ήρθαν στον κόσμο μόλις πέρυσι τον Νοέμβριο. Παρά τα 78 του χρόνια, ο σπουδαίος μουσικός φωνάζει βροντερό «παρών» και προσπαθεί μέσα από την τέχνη του να βγάλει τη χώρα από το «πρωτοφανές πνευματικό έλλειμμα», όπως λέει και ο ίδιος.
Τα παιδικά χρόνια στα Εξάρχεια κι από εκεί στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη
Ο Σταύρος Ξαρχάκος γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1939 στην Αθήνα. Βέρος Εξαρχειώτης όπως και οι γονείς του, αλλά με καταγωγή από τη Βάθεια Λακωνίαας, μένει μέχρι και σήμερα σε ένα όμορφο νεοκλασικό της περιοχής. Όπως έχει περιγράψει, η Αθήνα της εποχής εκείνης σε τίποτα δεν θυμίζει τη σημερινή πρωτεύουσα, αφού ο ίδιος θυμάται ακόμη και… τα πρόβατα στη Φωκίωνος Νέγρη!
Αν και ποτέ δεν είχε λάβει ξεκάθαρα την απόφαση να ασχοληθεί με την μουσική, το ταλέντο του ήταν εμφανές και μιας και η οικογένειά του είχε σχέση με τον μουσικό χώρο, ο νεαρός Σταύρος πηγαίνει στο Ωδείο Αθηνών όπου μαθητεύει δίπλα στον Μενέλαο Παλάντιο.
Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και κατόπιν στο Julliard School of Music της Νέας Υόρκης.
Εμφάνιση με πάταγο στην ελληνική μουσική σκηνή
Στην ελληνική μουσική σκηνή εμφανίζεται το 1963 συνθέτοντας κομμάτια κυρίως για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία είναι η μουσική που έγραψε για την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια» και περιλαμβάνει τα πασίγνωστα πλέον κομμάτια «Άπονη ζωή» και «Φτωχολογιά» που τα ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Με τον ίδιο τίτλο κυκλοφορεί και ο πρώτος του μεγάλος δίσκος που εμπλουτίζεται και με άλλα κομμάτια που ερμηνεύουν μεταξύ άλλων ο Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού.
«Το διαβατήριό μου στην κινηματογραφική μουσική, ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις: Το 1962 του πρότειναν να γράψει τη μουσική για την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου “Το ταξίδι”, ο Μάνος αρνήθηκε, αλλά αντιπρότεινε στον Φίνο εμένα ως νεαρό ταλαντούχο συνθέτη. Αυτό ήταν. Την επόμενη χρονιά έκανα τη μουσική για τη “Λόλα” και έπειτα ακολούθησαν “Τα κόκκινα φανάρια” του Βασίλη Γεωργιάδη», έχει δηλώσει ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Πλούσια δισκογραφία που περιλαμβάνει ακόμη και σουίτες μπαλέτου
Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά μια εξαιρετικά γόνιμη συνεργασία με τον μεγάλο στιχουργό και ποιητή Νίκο Γκάτσο από την οποία προκύπτουν σπουδαία τραγούδια. Η συνεργασία συνεχίστηκε και τη δεκαετία του ’70 με τη μεταπολίτευση, με επίσης μεγάλα τραγούδια που ερμήνευσε μεταξύ άλλων και ο Νίκος Ξυλούρης.
Τον Νοέμβρη του ΄73, ο Ξαρχάκος πηγαίνει παρέα με τον Ξυλούρη στο Πολυτεχνείο και γράφει τα λυτρωτικά τραγούδια για την παράσταση του «Μεγάλου μας Τσίρκου» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Το 1983 κυκλοφορεί ο βραβευμένος δίσκος «Ρεμπέτικο» που ήταν και μουσική για την ομότιτλη ταινία σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη.
Ο συνθέτης δεν αρκείται στα όσα ήδη γνωρίζει και ήδη από το ’60 έχει αρχίσει να εξερευνά διαφορετικά είδη μουσικής, όπως η κλασική. Έτσι, η πλούσια δισκογραφία του περιλαμβάνει σήμερα -εκτός των άλλων- και σουίτες μπαλέτου, κοντσέρτα αλλά και συμφωνικά έργα.
Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε κινηματογραφικά και μουσικά φεστιβάλ, όπως το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Τον Μάιο του 1994 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Adelphi της Νέας Υόρκης, ενώ στις αρχές του 1995 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της «Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής».
Ενασχόληση με την πολιτική
Το 2000 βρίσκει τον Σταύρο Ξαρχάκο να φτιάχνει… βαλίτσες για Βρυξέλλες αφού είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ είχε βρεθεί και στα βουλευτικά έδρανα, έχοντας εκλεγεί με το ίδιο κόμμα.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως εγκατέλειψε την πολιτική όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα, σε αντίθετη με την τοπική αυτοδιοίκηση όπου μπορούσε και έκανε πράγματα. Είχε άλλωστε αναλάβει καθήκοντα στο δήμο Αθηναίων, όντας αντιδήμαρχος σε θέματα πολιτισμού.
«Νομίζει κανείς ότι μπορεί να προσφέρει, ότι μπορεί να είναι χρήσιμος στην κοινωνία για την παραγωγή έργου. Σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι είναι επιεικώς αφελής, καθώς στην πολιτική, που είναι δομημένη για να υπηρετεί συμφέροντα και να νέμεται το δημόσιο αγαθό, δεν υπάρχει χώρος για τη δημιουργία και για να υπηρετήσεις το δημόσιο αγαθό», έχει δηλώσει σχετικά.
Χρόνια αργότερα, το 2013, βρέθηκε ξανά σε δημόσια θέση, αποδεχόμενος να γίνει πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. Ωστόσο τα πράγματα δεν κύλησαν ομαλά αφού σύντομα ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε καλλιτεχνικό διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη, διαφωνώντας με δύο επιλογές: ένα έργο με τον Λάκη Λαζόπουλο κι ένα με τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Προσωπική ζωή
Από τον πρώτο του γάμο με την Καρλότα Ξανθοπούλου, απέκτησε μια κόρη την Πανδώρα Ξαρχάκου, η οποία έχει πάρει το όνομα της μητέρας του συνθέτη. Η αδυναμία που τρέφει για εκείνη ο γνωστός καλλιτέχνης είναι παροιμιώδης. Πολλά, μάλιστα, από τα πιο γνωστά έργα που έχει δημιουργήσει είναι αφιερωμένα σ’ εκείνη. Πιο χαρακτηριστικό το «Pandora’s Manhattan». Σήμερα η Πανδώρα είναι μητέρα ενός πεντάχρονου αγοριού και ασχολείται με διάφορα πρότζεκτ στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Στο παρελθόν, ο συνθέτης είχε αναπτύξει μακροχρόνιο δεσμό με την Σμαράγδα Καρύδη και παρ’ ότι κυκλοφορούσαν μαζί δημοσίως, προσπαθούσαν, όσο ήταν αυτό εφικτό, να αποφεύγουν τα φλας. Επιπλέον, απέφευγαν να μιλούν δημοσίως και ανοιχτά για τη σχέση τους. Ελάχιστες ήταν οι κοινές τους φωτογραφίες, αν και τα ΜΜΕ δεν παρέλειπαν να τους φέρνουν συχνά στην… εκκλησία, κάτι που ουδέποτε συνέβη. Η σχέση τελείωσε το ίδιο αθόρυβα όσο ξεκίνησε. Παρόλα αυτά, οι δύο τους διατηρούν μέχρι και σήμερα καλές σχέσεις.
Η σχέση και ο γάμος με την σχεδόν 40 χρόνια νεότερη Ηρώ Σαΐα
Όπως και ο πατέρας της στην προσωπική του ζωή, έτσι και η κόρη του η Πανδώρα, δεν θέλει να τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά ίσχυσε το 2015 όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Ηρώ Σαΐα. Η διαφορά ηλικίας του ζευγαριού που είναι σχεδόν 40 χρόνια, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που έσπευσαν να προβάλουν το θέμα, κάτι που εξόργισε τον συνθέτη.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 2008 όταν εκείνη συμμετείχε σε συναυλίες υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου («Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας»).
Η Ηρώ Σαΐα ξεκίνησε την καριέρα της από τη «Σπείρα Σπείρα» του Σταμάτη Κραουνάκη κι έχει σπουδάσει υποκριτική. Το 2011 συνεργάστηκε ξανά με τον Σταύρο Ξαρχάκο για ένα αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι που παρουσιάστηκε στην γνωστή αθηναϊκή σκηνή Gazarte. Το 2012, η Ηρώ συμμετείχε στην παράσταση του μουσικοσυνθέτη «Αμάν Αμήν», στο θέατρο Ακροπόλ. Ήταν η χρονιά που γεννήθηκε το ρομαντικό ειδύλλιο τους, το οποίο στην αρχή γνώριζαν μόνο οι φίλοι και συγγενείς του ζευγαριού.
Η επαφή οδήγησε σε έναν δυνατό έρωτα ο οποίος κατέληξε μετά από τρία χρόνια σχέσης στην εκκλησία. Ο γάμος έγινε στις 19 Απριλίου στο παρεκκλήσι του Αγίου Διονύσου, στο Island, στην περιοχή της Βάρκιζας.
Τον Νοέμβριο του 2016 κι ενώ ο συνθέτης ετοίμαζε τη νέα του δουλειά με τίτλο «7 Ελεγείες και Σάτιρες», στον οποίο ο ίδιος ερμηνεύει 7 νέα τραγούδια, η σύζυγός του έφερε στον κόσμο τα δίδυμα παιδιά τους, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, κάνοντας τον Σταύρο ξανά πατέρα σε ηλικία 77 ετών.
Αν και μόλις μερικών μηνών, η κόρη του ζεύγους βρέθηκε μάλιστα μαζί με τη μητέρα της στις πρόβες του Ξαρχάκου με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη για τον κύκλο των συναυλιών που παρουσιάζουν το φετινό καλοκαίρι. «Η συνάντηση», όπως τιτλοφορείται η περιοδεία των δύο καλλιτεχνών, αποσπά θετικές κριτικές και θα ολοκληρωθεί με μια μεγάλη εμφάνιση στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο.
Την ώρα μάλιστα που ετοίμαζε το νέο του δίσκο «7 Ελεγείες και Σάτιρες», είχε να προσέχει τα νεογέννητα παιδιά του που ήρθαν στον κόσμο μόλις πέρυσι τον Νοέμβριο. Παρά τα 78 του χρόνια, ο σπουδαίος μουσικός φωνάζει βροντερό «παρών» και προσπαθεί μέσα από την τέχνη του να βγάλει τη χώρα από το «πρωτοφανές πνευματικό έλλειμμα», όπως λέει και ο ίδιος.
Τα παιδικά χρόνια στα Εξάρχεια κι από εκεί στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη
Ο Σταύρος Ξαρχάκος γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1939 στην Αθήνα. Βέρος Εξαρχειώτης όπως και οι γονείς του, αλλά με καταγωγή από τη Βάθεια Λακωνίαας, μένει μέχρι και σήμερα σε ένα όμορφο νεοκλασικό της περιοχής. Όπως έχει περιγράψει, η Αθήνα της εποχής εκείνης σε τίποτα δεν θυμίζει τη σημερινή πρωτεύουσα, αφού ο ίδιος θυμάται ακόμη και… τα πρόβατα στη Φωκίωνος Νέγρη!
Αν και ποτέ δεν είχε λάβει ξεκάθαρα την απόφαση να ασχοληθεί με την μουσική, το ταλέντο του ήταν εμφανές και μιας και η οικογένειά του είχε σχέση με τον μουσικό χώρο, ο νεαρός Σταύρος πηγαίνει στο Ωδείο Αθηνών όπου μαθητεύει δίπλα στον Μενέλαο Παλάντιο.
Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και κατόπιν στο Julliard School of Music της Νέας Υόρκης.
Εμφάνιση με πάταγο στην ελληνική μουσική σκηνή
Στην ελληνική μουσική σκηνή εμφανίζεται το 1963 συνθέτοντας κομμάτια κυρίως για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία είναι η μουσική που έγραψε για την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια» και περιλαμβάνει τα πασίγνωστα πλέον κομμάτια «Άπονη ζωή» και «Φτωχολογιά» που τα ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Με τον ίδιο τίτλο κυκλοφορεί και ο πρώτος του μεγάλος δίσκος που εμπλουτίζεται και με άλλα κομμάτια που ερμηνεύουν μεταξύ άλλων ο Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού.
«Το διαβατήριό μου στην κινηματογραφική μουσική, ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις: Το 1962 του πρότειναν να γράψει τη μουσική για την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου “Το ταξίδι”, ο Μάνος αρνήθηκε, αλλά αντιπρότεινε στον Φίνο εμένα ως νεαρό ταλαντούχο συνθέτη. Αυτό ήταν. Την επόμενη χρονιά έκανα τη μουσική για τη “Λόλα” και έπειτα ακολούθησαν “Τα κόκκινα φανάρια” του Βασίλη Γεωργιάδη», έχει δηλώσει ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Πλούσια δισκογραφία που περιλαμβάνει ακόμη και σουίτες μπαλέτου
Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά μια εξαιρετικά γόνιμη συνεργασία με τον μεγάλο στιχουργό και ποιητή Νίκο Γκάτσο από την οποία προκύπτουν σπουδαία τραγούδια. Η συνεργασία συνεχίστηκε και τη δεκαετία του ’70 με τη μεταπολίτευση, με επίσης μεγάλα τραγούδια που ερμήνευσε μεταξύ άλλων και ο Νίκος Ξυλούρης.
Τον Νοέμβρη του ΄73, ο Ξαρχάκος πηγαίνει παρέα με τον Ξυλούρη στο Πολυτεχνείο και γράφει τα λυτρωτικά τραγούδια για την παράσταση του «Μεγάλου μας Τσίρκου» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Το 1983 κυκλοφορεί ο βραβευμένος δίσκος «Ρεμπέτικο» που ήταν και μουσική για την ομότιτλη ταινία σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη.
Ο συνθέτης δεν αρκείται στα όσα ήδη γνωρίζει και ήδη από το ’60 έχει αρχίσει να εξερευνά διαφορετικά είδη μουσικής, όπως η κλασική. Έτσι, η πλούσια δισκογραφία του περιλαμβάνει σήμερα -εκτός των άλλων- και σουίτες μπαλέτου, κοντσέρτα αλλά και συμφωνικά έργα.
Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε κινηματογραφικά και μουσικά φεστιβάλ, όπως το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Τον Μάιο του 1994 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Adelphi της Νέας Υόρκης, ενώ στις αρχές του 1995 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της «Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής».
Ενασχόληση με την πολιτική
Το 2000 βρίσκει τον Σταύρο Ξαρχάκο να φτιάχνει… βαλίτσες για Βρυξέλλες αφού είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ είχε βρεθεί και στα βουλευτικά έδρανα, έχοντας εκλεγεί με το ίδιο κόμμα.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως εγκατέλειψε την πολιτική όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα, σε αντίθετη με την τοπική αυτοδιοίκηση όπου μπορούσε και έκανε πράγματα. Είχε άλλωστε αναλάβει καθήκοντα στο δήμο Αθηναίων, όντας αντιδήμαρχος σε θέματα πολιτισμού.
«Νομίζει κανείς ότι μπορεί να προσφέρει, ότι μπορεί να είναι χρήσιμος στην κοινωνία για την παραγωγή έργου. Σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι είναι επιεικώς αφελής, καθώς στην πολιτική, που είναι δομημένη για να υπηρετεί συμφέροντα και να νέμεται το δημόσιο αγαθό, δεν υπάρχει χώρος για τη δημιουργία και για να υπηρετήσεις το δημόσιο αγαθό», έχει δηλώσει σχετικά.
Χρόνια αργότερα, το 2013, βρέθηκε ξανά σε δημόσια θέση, αποδεχόμενος να γίνει πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. Ωστόσο τα πράγματα δεν κύλησαν ομαλά αφού σύντομα ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε καλλιτεχνικό διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη, διαφωνώντας με δύο επιλογές: ένα έργο με τον Λάκη Λαζόπουλο κι ένα με τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Προσωπική ζωή
Από τον πρώτο του γάμο με την Καρλότα Ξανθοπούλου, απέκτησε μια κόρη την Πανδώρα Ξαρχάκου, η οποία έχει πάρει το όνομα της μητέρας του συνθέτη. Η αδυναμία που τρέφει για εκείνη ο γνωστός καλλιτέχνης είναι παροιμιώδης. Πολλά, μάλιστα, από τα πιο γνωστά έργα που έχει δημιουργήσει είναι αφιερωμένα σ’ εκείνη. Πιο χαρακτηριστικό το «Pandora’s Manhattan». Σήμερα η Πανδώρα είναι μητέρα ενός πεντάχρονου αγοριού και ασχολείται με διάφορα πρότζεκτ στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Στο παρελθόν, ο συνθέτης είχε αναπτύξει μακροχρόνιο δεσμό με την Σμαράγδα Καρύδη και παρ’ ότι κυκλοφορούσαν μαζί δημοσίως, προσπαθούσαν, όσο ήταν αυτό εφικτό, να αποφεύγουν τα φλας. Επιπλέον, απέφευγαν να μιλούν δημοσίως και ανοιχτά για τη σχέση τους. Ελάχιστες ήταν οι κοινές τους φωτογραφίες, αν και τα ΜΜΕ δεν παρέλειπαν να τους φέρνουν συχνά στην… εκκλησία, κάτι που ουδέποτε συνέβη. Η σχέση τελείωσε το ίδιο αθόρυβα όσο ξεκίνησε. Παρόλα αυτά, οι δύο τους διατηρούν μέχρι και σήμερα καλές σχέσεις.
Η σχέση και ο γάμος με την σχεδόν 40 χρόνια νεότερη Ηρώ Σαΐα
Όπως και ο πατέρας της στην προσωπική του ζωή, έτσι και η κόρη του η Πανδώρα, δεν θέλει να τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά ίσχυσε το 2015 όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Ηρώ Σαΐα. Η διαφορά ηλικίας του ζευγαριού που είναι σχεδόν 40 χρόνια, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που έσπευσαν να προβάλουν το θέμα, κάτι που εξόργισε τον συνθέτη.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 2008 όταν εκείνη συμμετείχε σε συναυλίες υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου («Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας»).
Η Ηρώ Σαΐα ξεκίνησε την καριέρα της από τη «Σπείρα Σπείρα» του Σταμάτη Κραουνάκη κι έχει σπουδάσει υποκριτική. Το 2011 συνεργάστηκε ξανά με τον Σταύρο Ξαρχάκο για ένα αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι που παρουσιάστηκε στην γνωστή αθηναϊκή σκηνή Gazarte. Το 2012, η Ηρώ συμμετείχε στην παράσταση του μουσικοσυνθέτη «Αμάν Αμήν», στο θέατρο Ακροπόλ. Ήταν η χρονιά που γεννήθηκε το ρομαντικό ειδύλλιο τους, το οποίο στην αρχή γνώριζαν μόνο οι φίλοι και συγγενείς του ζευγαριού.
Η επαφή οδήγησε σε έναν δυνατό έρωτα ο οποίος κατέληξε μετά από τρία χρόνια σχέσης στην εκκλησία. Ο γάμος έγινε στις 19 Απριλίου στο παρεκκλήσι του Αγίου Διονύσου, στο Island, στην περιοχή της Βάρκιζας.
Τον Νοέμβριο του 2016 κι ενώ ο συνθέτης ετοίμαζε τη νέα του δουλειά με τίτλο «7 Ελεγείες και Σάτιρες», στον οποίο ο ίδιος ερμηνεύει 7 νέα τραγούδια, η σύζυγός του έφερε στον κόσμο τα δίδυμα παιδιά τους, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, κάνοντας τον Σταύρο ξανά πατέρα σε ηλικία 77 ετών.
Αν και μόλις μερικών μηνών, η κόρη του ζεύγους βρέθηκε μάλιστα μαζί με τη μητέρα της στις πρόβες του Ξαρχάκου με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη για τον κύκλο των συναυλιών που παρουσιάζουν το φετινό καλοκαίρι. «Η συνάντηση», όπως τιτλοφορείται η περιοδεία των δύο καλλιτεχνών, αποσπά θετικές κριτικές και θα ολοκληρωθεί με μια μεγάλη εμφάνιση στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο.
