ΠΟΙΗΣΗ
Συμπαντικό μόριο σκόνης ο άνθρωπος.
Και η ζωή του μια στιγμή στον άπειρο,
τον πανδαμάτορα Χρόνο.
Αλλά το αγνοεί, δεν το ενστερνίζεται.
Και εξακολουθεί να πορεύεται σε στείρους δρόμους,
ανάμεσα σε ερείπια και άγονα τοπία,
"επιτεύγματα" του ιδίου, στην προσπάθειά του
να καταστεί ο επίγειος εξουσιαστής.
Αλλ' όταν έρχεται η μοιραία
η αναπότρεπτη Λήξη
συνειδητοποιεί την ύπαρξή του
στιγμιαία, παροδική
μέσα στην επώδυνη ροή του Χρόνου.
Και τη ζωή του μια ανάσα φωτός
στην αέναη κίνηση του Σύμπαντος Κόσμου!
Ανέστης Ν. Μωυσιάδης
Καρδιολόγος
