Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Η αλήθεια είναι ότι ένα νόστιμο φαγητό αποτελεί απόλαυση. Φαίνεται, όμως, ότι οι Έλληνες είμαστε πολύ λαίμαργοι. Όλο το φαγητό σκεφτόμαστε και το έχουμε βάλει στο επίκεντρο της ζωής μας. Ακόμα και...
Η αλήθεια είναι ότι ένα νόστιμο φαγητό αποτελεί απόλαυση. Φαίνεται, όμως, ότι οι Έλληνες είμαστε πολύ λαίμαργοι. Όλο το φαγητό σκεφτόμαστε και το έχουμε βάλει στο επίκεντρο της ζωής μας. Ακόμα και...
η τηλεόραση όλο φαγητά δείχνει, μια ώρα παρουσιάζουν του κόσμου τις λιχουδιές, παραδοσιακά φαγητά, ταψιά με ψητά, πίτες διάφορες, μαγειρευτά στο πήλινο, τοπικές νοστιμιές, γλυκά, κ.ά.
Μερικοί αυτή τη λαιμαργία τη δικαιολογούν λέγοντας ότι είμαστε μερακλήδες. Άλλοι πάλι λένε ότι είναι κατάλοιπο παλιών εποχών, τότε που είχαμε φτώχεια και στερούμασταν ακόμα και τα στοιχειώδη. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι τα πάντα στη ζωή μας τα έχουμε συνδέσει με το φαγητό.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες φωτογραφίες μας είναι γύρω από ένα τραπέζι ή κάποια δεξίωση σε γάμο. Κι όταν λέμε ότι «θα βγούμε να πάμε κάπου», αυτό σημαίνει ότι στο τέλος θα καταλήξουμε σε κάποιο φαγάδικο, ταβέρνα, πιτσαρία, ή μεζεδοπωλείο.
Στις άλλες χώρες τα αλκοολούχα ποτά σερβίρονται ξεροσφύρι. Μόνο στην Ελλάδα συνοδεύονται από μεζέδες. Κι ένα από τα αξιοθέατα του Βόλου είναι τα αμέτρητα τσιπουράδικα με τους 118 διαφορετικούς μεζέδες.
Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου επέστρεψε από επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Όταν τον ρώτησα πώς πέρασε, μου απάντησε,
Ήμασταν λίγο άτυχοι, γιατί πέσαμε πάνω σε νηστεία, όλο ρεβίθια και φακές μας ταΐζανε. Μόνο την τελευταία μέρα στη μονή Αγίου Παύλου φχαριστηθήκαμε ψάρι και καλό φαγητό…
Ένας άλλος φίλος μου γύρισε από 6/ήμερη εκδρομή στην Πελοπόννησο. Τον ρώτησα αν πήγαν στα αρχαία, στην Επίδαυρο, στην Ολυμπία, το Ναύπλιο, το Σπήλαιο Δυρού, τη Μονεμβασιά και τα άλλα αξιοθέατα. Μου απάντησε:
Περάσαμε καταπληκτικά. Πρώτη φορά βλέπω τόσο πλούσιο πρωινό μπουφέ σε ελληνικό ξενοδοχείο. Κέικ, κρουασάν, μαρμελάδες διάφορες, δέκα ειδών τυριά, άλλα τόσα σαλάμια, αυγά βραστά και ομελέτα, γιαούρτι με μέλι, φρούτα όσα θέλεις, χυμούς, καφέδες…
Αφού μερικές γυναίκες έβαζαν και στην τσάντα…
Να σκεφτείς ότι είχαμε ημιδιατροφή, δηλαδή πρωινό και βραδινό, αλλά με τόσο πολύ που τρώγαμε το πρωί δεν πεινούσαμε όλη μέρα, δε χρειαζόταν να φάμε μεσημεριανό και τη βγάζαμε μέχρι το βράδυ που ξανατρώγαμε στο ξενοδοχείο.
Όσο για το βραδινό, ήταν το κάτι άλλο, σερβιριζόσουν μόνος σου, όσο θέλεις, κι όσες φορές θέλεις από έναν τεράστιο μπουφέ 40 μέτρα… Τι παστίτσια, τι μουσακάδες, τι ψάρια πλακί στο φούρνο, τι κρέμες καραμελέ, δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλέξεις…!
Εγώ στο σπίτι το πρωί πίνω μόνον έναν σκέτο καφέ και το βράδυ κάτι πολύ ελαφρό, στο ξενοδοχείο όμως έτρωγα του σκασμού, και μου φαίνεται ότι έβαλα και 2-3 κιλά μέσα σε 6 μέρες ! Τέτοια εκδρομή δε θα τη ξεχάσω ποτέ! Περάσαμε καταπληκτικά !
Μερικοί αυτή τη λαιμαργία τη δικαιολογούν λέγοντας ότι είμαστε μερακλήδες. Άλλοι πάλι λένε ότι είναι κατάλοιπο παλιών εποχών, τότε που είχαμε φτώχεια και στερούμασταν ακόμα και τα στοιχειώδη. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι τα πάντα στη ζωή μας τα έχουμε συνδέσει με το φαγητό.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες φωτογραφίες μας είναι γύρω από ένα τραπέζι ή κάποια δεξίωση σε γάμο. Κι όταν λέμε ότι «θα βγούμε να πάμε κάπου», αυτό σημαίνει ότι στο τέλος θα καταλήξουμε σε κάποιο φαγάδικο, ταβέρνα, πιτσαρία, ή μεζεδοπωλείο.
Στις άλλες χώρες τα αλκοολούχα ποτά σερβίρονται ξεροσφύρι. Μόνο στην Ελλάδα συνοδεύονται από μεζέδες. Κι ένα από τα αξιοθέατα του Βόλου είναι τα αμέτρητα τσιπουράδικα με τους 118 διαφορετικούς μεζέδες.
Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου επέστρεψε από επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Όταν τον ρώτησα πώς πέρασε, μου απάντησε,
Ήμασταν λίγο άτυχοι, γιατί πέσαμε πάνω σε νηστεία, όλο ρεβίθια και φακές μας ταΐζανε. Μόνο την τελευταία μέρα στη μονή Αγίου Παύλου φχαριστηθήκαμε ψάρι και καλό φαγητό…
Ένας άλλος φίλος μου γύρισε από 6/ήμερη εκδρομή στην Πελοπόννησο. Τον ρώτησα αν πήγαν στα αρχαία, στην Επίδαυρο, στην Ολυμπία, το Ναύπλιο, το Σπήλαιο Δυρού, τη Μονεμβασιά και τα άλλα αξιοθέατα. Μου απάντησε:
Περάσαμε καταπληκτικά. Πρώτη φορά βλέπω τόσο πλούσιο πρωινό μπουφέ σε ελληνικό ξενοδοχείο. Κέικ, κρουασάν, μαρμελάδες διάφορες, δέκα ειδών τυριά, άλλα τόσα σαλάμια, αυγά βραστά και ομελέτα, γιαούρτι με μέλι, φρούτα όσα θέλεις, χυμούς, καφέδες…
Αφού μερικές γυναίκες έβαζαν και στην τσάντα…
Να σκεφτείς ότι είχαμε ημιδιατροφή, δηλαδή πρωινό και βραδινό, αλλά με τόσο πολύ που τρώγαμε το πρωί δεν πεινούσαμε όλη μέρα, δε χρειαζόταν να φάμε μεσημεριανό και τη βγάζαμε μέχρι το βράδυ που ξανατρώγαμε στο ξενοδοχείο.
Όσο για το βραδινό, ήταν το κάτι άλλο, σερβιριζόσουν μόνος σου, όσο θέλεις, κι όσες φορές θέλεις από έναν τεράστιο μπουφέ 40 μέτρα… Τι παστίτσια, τι μουσακάδες, τι ψάρια πλακί στο φούρνο, τι κρέμες καραμελέ, δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλέξεις…!
Εγώ στο σπίτι το πρωί πίνω μόνον έναν σκέτο καφέ και το βράδυ κάτι πολύ ελαφρό, στο ξενοδοχείο όμως έτρωγα του σκασμού, και μου φαίνεται ότι έβαλα και 2-3 κιλά μέσα σε 6 μέρες ! Τέτοια εκδρομή δε θα τη ξεχάσω ποτέ! Περάσαμε καταπληκτικά !
