«Γράφει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Παρακολουθώ τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές και όχι μόνο «κόντρες» με αφορμή τη βύθιση του πετρελαιοφόρου Αγία Ζώνη 2 και αφού έσβησαν τα φώτα της 82ης ΔΕΘ στον απόηχο «νεολογισμών» και «ορθολογισμών» που ξεχάστηκαν λίγα λεπτά μετά...
Παρακολουθώ τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές και όχι μόνο «κόντρες» με αφορμή τη βύθιση του πετρελαιοφόρου Αγία Ζώνη 2 και αφού έσβησαν τα φώτα της 82ης ΔΕΘ στον απόηχο «νεολογισμών» και «ορθολογισμών» που ξεχάστηκαν λίγα λεπτά μετά...
την εκφώνησή τους γιατί μόνο τόσο άντεξαν στο «τεστ της πραγματικότητας», κοιτάζω γύρω μου και πονάω!
Άτομα και ομάδες, αντιμετωπίζουμε μια χωρίς προηγούμενο πτώση συστημάτων αξιών, κατανόησης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ορθής αξιολόγησης του χθες και έλλειψης όχι μόνο επιθυμίας αλλά ίσως και ικανότητας για προγραμματισμό του αύριο..
Και με τον τρόπο αυτό, πέρα από την πίκρα της καθολικής απογοήτευσης, φαίνεται να γίνεται οδυνηρή πραγματικότητα το πολύ πιο επικίνδυνο ψυχοκοινωνικό και πολιτικά συλλογικό συναίσθημα της «μοιρολατρικής εγκατάλειψης» των «Ωχ αδερφέ» Ελλήνων…
Στην Ελλάδα των Μνημονίων, της οικονομικής δυσπραγίας, της επερχόμενης τρίτης αξιολόγησης για εφαρμογή «προ απαιτούμενων» που ίσως μεταφραστούν σε νέες περικοπές, διαπιστώνω χωρίς Κομματικά γυαλιά διόγκωση της κοινωνικά διαβρωτικής «παράδοσης στην μοίρα μας» και συλλογικής ανικανότητας για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην Μνημονιακή υποτέλεια!.
Και μέσα στο διάχυτο πλέον αίσθημα της «παράδοσης στην μοίρα μας», που εκφράζεται από τα δεδομένα της απώλειας ιδεολογίας, της απάθειας και της άρνησης πίστης και αφοσίωσης σε υψηλά ιδεώδη και συλλογική εθνική ανάταση, κρύβεται, κατά την προσωπική μου γνώμη, συγκεκριμένος φόβος που ΔΕΝ τολμά, φοβούμενος ΤΙΜΩΡΙΑ, να φέρει σε δημόσια θέα ο μέσος Έλληνας.
Η αίσθηση του μέσου Έλληνα κάθε ηλικίας ότι είναι πλέον αλλοτριωμένος από την εξουσία, ότι απομακρύνθηκαν απ’ αυτόν οι πολιτικοί του ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνει με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της υπαρξιακής μας αλλοτρίωσης…Ήδη ο Ελληνικός Λαός σε μεγάλα ποσοστά θεωρεί ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ το πολιτικό σύστημα και μαζί τους ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!…
Από άκρο σε άκρο της Ελλάδας βιώνουμε θερμοκρασίες ενός καλοκαιριού που συνεχίζεται, βλέπουμε, ακούμε διαβάζουμε τις «κόντρες» για την εξόρυξη χρυσού και την αξιοποίηση του «Ελληνικού» και ΞΑΦΝΙΚΑ προκύπτει μια απροσδόκητη, οπτικά και οσφρητικά αποκρουστική ρύπανση των ακτών της Αττικής που ίσως να έχει πολυετείς αρνητικές συνέπειες.
Και πάνω στην πετρελαιοκηλίδα και τα πτώματα γλάρων, έχουμε και νέες «κόντρες» πολιτικών με περιεχόμενο την ολιγωρία, οδυνηρά «γιατί», κεραυνοβολήματα για τον «έρωτα με την καρέκλα», προσφορές «παραιτήσεων με ανάληψη πολιτικών ευθυνών» που όμως ΔΕΝ γίνονται αποδεκτές και απαιτήσεις για παραιτήσεις που ΔΕΝ εισακούονται!…
Με τρομάζει η εκτίμηση ότι εδραιώνεται με δραματικό πλέον τρόπο στον Ελληνικό Λαό η αίσθηση της απελπισίας που θα έχει πολύ χειρότερες μακροχρόνιες επιπτώσεις από την διαπιστωμένη μοιρολατρία καθώς οδηγεί στον καταστροφικό νιχιλισμό.
«ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ» ή θα ενεργοποιηθούμε ως Λαός για να ΣΩΣΟΥΜΕ την Πατρίδα που μας παρέδωσαν οι γονείς μας ώστε να την παραδώσουμε, έστω οικονομικά τραυματισμένη, αλλά ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ στα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Άτομα και ομάδες, αντιμετωπίζουμε μια χωρίς προηγούμενο πτώση συστημάτων αξιών, κατανόησης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ορθής αξιολόγησης του χθες και έλλειψης όχι μόνο επιθυμίας αλλά ίσως και ικανότητας για προγραμματισμό του αύριο..
Και με τον τρόπο αυτό, πέρα από την πίκρα της καθολικής απογοήτευσης, φαίνεται να γίνεται οδυνηρή πραγματικότητα το πολύ πιο επικίνδυνο ψυχοκοινωνικό και πολιτικά συλλογικό συναίσθημα της «μοιρολατρικής εγκατάλειψης» των «Ωχ αδερφέ» Ελλήνων…
Στην Ελλάδα των Μνημονίων, της οικονομικής δυσπραγίας, της επερχόμενης τρίτης αξιολόγησης για εφαρμογή «προ απαιτούμενων» που ίσως μεταφραστούν σε νέες περικοπές, διαπιστώνω χωρίς Κομματικά γυαλιά διόγκωση της κοινωνικά διαβρωτικής «παράδοσης στην μοίρα μας» και συλλογικής ανικανότητας για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην Μνημονιακή υποτέλεια!.
Και μέσα στο διάχυτο πλέον αίσθημα της «παράδοσης στην μοίρα μας», που εκφράζεται από τα δεδομένα της απώλειας ιδεολογίας, της απάθειας και της άρνησης πίστης και αφοσίωσης σε υψηλά ιδεώδη και συλλογική εθνική ανάταση, κρύβεται, κατά την προσωπική μου γνώμη, συγκεκριμένος φόβος που ΔΕΝ τολμά, φοβούμενος ΤΙΜΩΡΙΑ, να φέρει σε δημόσια θέα ο μέσος Έλληνας.
Η αίσθηση του μέσου Έλληνα κάθε ηλικίας ότι είναι πλέον αλλοτριωμένος από την εξουσία, ότι απομακρύνθηκαν απ’ αυτόν οι πολιτικοί του ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνει με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της υπαρξιακής μας αλλοτρίωσης…Ήδη ο Ελληνικός Λαός σε μεγάλα ποσοστά θεωρεί ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ το πολιτικό σύστημα και μαζί τους ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ!…
Από άκρο σε άκρο της Ελλάδας βιώνουμε θερμοκρασίες ενός καλοκαιριού που συνεχίζεται, βλέπουμε, ακούμε διαβάζουμε τις «κόντρες» για την εξόρυξη χρυσού και την αξιοποίηση του «Ελληνικού» και ΞΑΦΝΙΚΑ προκύπτει μια απροσδόκητη, οπτικά και οσφρητικά αποκρουστική ρύπανση των ακτών της Αττικής που ίσως να έχει πολυετείς αρνητικές συνέπειες.
Και πάνω στην πετρελαιοκηλίδα και τα πτώματα γλάρων, έχουμε και νέες «κόντρες» πολιτικών με περιεχόμενο την ολιγωρία, οδυνηρά «γιατί», κεραυνοβολήματα για τον «έρωτα με την καρέκλα», προσφορές «παραιτήσεων με ανάληψη πολιτικών ευθυνών» που όμως ΔΕΝ γίνονται αποδεκτές και απαιτήσεις για παραιτήσεις που ΔΕΝ εισακούονται!…
Με τρομάζει η εκτίμηση ότι εδραιώνεται με δραματικό πλέον τρόπο στον Ελληνικό Λαό η αίσθηση της απελπισίας που θα έχει πολύ χειρότερες μακροχρόνιες επιπτώσεις από την διαπιστωμένη μοιρολατρία καθώς οδηγεί στον καταστροφικό νιχιλισμό.
«ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ» ή θα ενεργοποιηθούμε ως Λαός για να ΣΩΣΟΥΜΕ την Πατρίδα που μας παρέδωσαν οι γονείς μας ώστε να την παραδώσουμε, έστω οικονομικά τραυματισμένη, αλλά ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ στα παιδιά και τα εγγόνια μας;
