Ποιήματα του γνωστού Καρδιολόγου της πόλης μας Ανέστη Μωυσιάδη συμπεριελήφθησαν στον 29ο τόμο του 2017 της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ η οποία τιμήθηκε προ ετών από το Υπουργείο Παδείας με το Α' χρυσό μετάλλιο Παιδείας.
Παρατίθενται το βιογραφικό και τα ποιήματα του γιατρού.
Παρατίθενται το βιογραφικό και τα ποιήματα του γιατρού.
Ο Ανέστης Μωυσιάδης γεννήθηκε στην Αναρράχη Εορδαίας του νομού Κοζάνης το Νοέμβριο του 1946. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Παν/μιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στην Παθολογία και εν συνεχεία στην Καρδιολογία.
Είναι μόνιμος κάτοικος και δημότης Κατερίνης από το 1978.
Από τα φοιτητικά του χρόνια γράφει ποιήματα, πολλά από τα οποία μελοποίησε στην κιθάρα.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πιερίας, καθώς και Πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Πιερίας.
Το 2015 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ΔΙΑΔΡΟΜΗ "ποιήματα,σκέψεις,μελωδίες" που συνοδεύεται από CD με εννέα συνθέσεις του, τις οποίες εναρμόνισε και ενορχήστρωσε η κόρη του Έλσα, καθηγήτρια μουσικής.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Εκ των ιδεών προήλθεν
και τον κόσμον περιήλθεν.
Αξιών πολλών μετήλθεν
και παθών δεινών διήλθεν.
Κρίσεων αντιπαρήλθεν.
Νικητής δ' αυτών εξήλθεν
και πολλάκις επανήλθεν.
Αλλ' ο χρόνος νυν παρήλθεν
και ο στόχος ουκ επήλθεν.
Φαύλην γαρ οδόν ανήλθεν
κι εις εκφύλισιν εισήλθεν.
Και εν τέλει, φευ, απήλθεν!
ΟΡΑΜΑ
Κάποτε, όταν θα στείλει ο καιρός
μια στάλα βοήθεια,
κι όταν το φως θαρθεί πιό ζωηρό,
θα ζούμε στην αλήθεια.
Κάποτε, όταν ο Κόσμος μας γενεί
κοινή μας πατρίδα,
μ' αξίες άφθαρτες στου χρόνου την τριβή,
θα ανθίσει η ελπίδα.
Κάποτε, όταν ο άνθρωπος διαβεί
της γνώσης την πύλη,
κι όταν το δίκιο θα τον οδηγεί,
η Ειρήνη θ' ανατείλει.
Ο ΠΟΔΑΛΕΙΡΙΟΣ
Γιέ του Ασκληπιού και της Ηπιόνης,
Εσύ, που με τριάντα πλοία από την πατρίδα σου Τρίκκη*,
μαζί με τους Αχαιούς στην Τροία πήγες να πολεμήσεις
και ήρωας εκείνου του δεκάχρονου πολέμου αναδείχτηκες.
Εσύ, που με τον αδελφό σου Μαχάονα εκεί,
τόσους και τόσους Έλληνες γιάτρεψες.
Νεαρέ Ασκληπιάδη με την ωραία σου μορφή,
πολύπαθε ναυαγέ που δεν ευτύχησες
να δεις ποτέ ξανά την ποθητή Πατρίδα!
Άγριο και αφιλόξενο κύμα σ' έβγαλε στη μακρινή Καρία*
κι ο Βύβασσος σε οδήγησε στου Δάμαιθου το ανάκτορο.
Ποδαλείριε, εσύ που γιάτρεψες και παντρεύτηκες
την όμορφη Σύρνα και έμεινες για πάντα εκεί μακριά ξενητεμένος,
πες μου, γιατί να σβήστηκαν από τη μνήμη σου η Τρίκκη
και όλα τα αγαπημένα πρόσωπα;
Μήπως τα βάσανα και οι καημοί του μακρόχρονου πολέμου
και το πολυτάραχο ταξίδι σου φταίνε,
ή του μεγάλου Έρωτα τα βέλη;
Ποδαλείριε,
η Τρίκκη και όλα τα αγαπημένα πρόσωπα σε περιμένουνε ακόμη.
Μα πιότερο απ' όλους η μάνα σου η Ηπιόνη,
που καρτεράει άγρυπνη νύχτα και μέρα μήπως ακούσει κάποτε
τη γλυκόλαλη είδηση του δικού σου ερχομού
Ποδαλείριε!
*Τρίκκη: τα σημερινά Τρίκαλα
*Καρία: Το νοτιοδυτικό τμήμα της σημερινής Τουρκίας
ΙΑΣΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ
"Συνελήφθην" τυχαίως
εν καιρώ μνημονίου,
μία νύχτα του Μάρτη.
Κι εγεννήθην με δέος
είκοσι τρείς Νοεμβρίου
και ημέρα Τετάρτη.
Και απεδέχθην βιαίως
να πληρώνω δια βίου
το δυσβάστακτον χρέος.
Εγεννήθην μοιραίως
σ´ έναν Κόσμο με ψέμα,
που "πουλά" τις αξίες
βουτηγμένες στο αίμα!
Κι αντελήφθην ταχέως
έναν κόσμο, τι κρίμα,
πούχει μόνη αξία
και Θεό του το χρήμα!
Κάπως έτσι αρχίζω
επιγείως να ζω
κι η ζωή μου νομίζω
θάχει αυτό το ρυθμό.
Κάθε βήμα παγίδα,
κάθε φράση κοριός.
Και η μόνη μου ελπίδα
η υπόγεια οδός!
Τι σκληρός Μαραθώνας
η οδός της ζωής;
Κάθε μέρα αγώνας
αμφιβόλου τροπής.
Μα αν εντός σου πιστεύεις
πως αξίζει να ζείς,
δώσε Ιάσον τη μάχη
για να βγεις νικητής!
ΕΛΠΙΔΑ
Έλα να φυτέψουμε τα όνειρά μας
στις πεδιάδες που ευδοκιμούν
αειθαλείς ιδέες.
Κι όταν ανθίσουν και καρπίσουν,
να τ' αφήσουμε δώρο
στα παιδιά που ονειρεύονται.
ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ
Κιτρινόμαυροι ορίζοντες
απλώνονται μπροστά μας.
Ένδειξη αδιεξόδου;
Από το βάθος ιαχές διαμαρτυρίας
διασχίζουν τον αέρα!
Απολυμένοι και άνεργοι διαδηλώνουν.
Στο κάδρο του μέλλοντός μας
ψηλαφώνται σκιές θανάτου:
οι λιγοστές παιδικές φωνές,
η φυγή των νέων,
η γηρασμένη κοινωνία.
Βία μεταμορφωμένη
καραδοκεί παντού!
Επιτίθεται στο παρόν
και σημαδεύει επίμονα το μέλλον!
Ηθικές αξίες καθημερινά
συρρικνώνονται και καταπατώνται!
Και εμείς ανυποψίαστοι,
υποταγμένοι στην πανάρχαια διχόνοια,
συνεχίζουμε ατάραχοι
το δρόμο της αυτοκαταστροφής,
υπονομεύοντας την ύπαρξή μας, το μέλλον μας,
την ίδια μας την Πατρίδα!
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
ΤΟΙΣ ΕΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙΣ ΘΕΣΠΙΕΥΣΙ ΠΕΣΟΥΣΙ
Ώ του Κόσμου πολίτα,
Πορεύου, ειπέ και διαλάλει προς πάντας τους Λαούς,
ότι ενθάδε κείνται άνδρες Θεσπιείς επτακόσιοι,
πεπτωκότες υπέρ ελευθέρας Πατρίδος,
ταις εαυτών συνειδήσεσιν εισακούοντες.
Σημείωση: Μετά την προδοσία του Εφιάλτη, οι Σπαρτιάτες υπό τον βασιλέα Λεωνίδα και οι υπόλοιποι Έλληνες ήσαν ουσιαστικά περικυκλωμένοι από τους Πέρσες, οι οποίοι ήσαν πολλαπλάσιοι σε αριθμό από τους Έλληνες (περίπου 300 χιλιάδες στρατιώτες σύμφωνα με σύγχρονες εκτιμήσεις) και η ήττα στην επικείμενη τελική αναμέτρηση στις Θερμοπύλες (μεταξύ Αυγούστου και Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ), ήταν αναπόφευκτη. Τότε ο Λεωνίδας διεμήνυσε στους υπόλοιπους Έλληνες ότι όσοι ήθελαν μπορούσαν να αποχωρήσουν και να αποφύγουν τη μάχη και το θάνατο.
Μεταξύ αυτών που παρέμειναν ήσαν και επτακόσιοι Θεσπιείς υπό τον Δημόφιλο, οι οποίοι παρότι οι νόμοι της Πατρίδας τους σε τέτοιες περιπτώσεις τους επέτρεπαν να αποχωρήσουν από τη μάχη, εν τούτοις, υπακούοντες τις επιταγές της συνείδησής τους, παρέμειναν και έπεσαν στο πεδίο της μάχης μέχρις ενός για την ελευθερία της Πατρίδας.
ΕΣΧΑΤΟΝ
Θέλω να πορευτώ συντόμως προς το άπειρον,
πριν καταστεί το πνεύμα μου ανάπηρον.
Και ορθώς ανέγνωσα επιγραφήν εις πάπυρον,
ότι "Ουκ έστιν Όν επί της Γής επ' άπειρον".
Ας ήτανε να δω το φωτοδότη Απόλλωνα
και ύστερα τον σοφό, το νομοθέτη Σόλωνα.
Και αν ακόμη έβλεπα κάθε μεγάλο Έλληνα,
τις τόσες απορίες μου για τη ζωή θα έλυνα.
Το χώρο με τις Αρετές ποθώ να υπηρετήσω.
Μπορεί σ´ αυτόν το δρόμο μου τα πάθη να νικήσω.
Κι αν είναι αγώνας διαρκής τον κόσμο μου να χτίσω,
αυτός είναι ο δρόμος μου, αυτόν θα ακολουθήσω.
Θέλω να κολυμπώ μές της αλήθειας τα πελάγη
και ας με καρτερούν διλήμματα και άγη.
Και αν όλον το είναι μου κατέχεται από άλγη,
εν τούτοις το όλον πνεύμα μου ελεύθερον διάγει.
Κι όταν η Ειμαρμένη μου το τέλος θα μου δείξει,
κι ο χρόνος ο επίγειος ήδη θα έχει λήξει,
εμπρός μου ορίζοντες πλατείς ίσως νάχουν ανοίξει,
κι η αστρική πορεία μου δεν θάχει πλέον λήξη!
