Βράχους που να μοιάζουν με τέλειες σφαίρες δεν συναντάς και κάθε μέρα, αν και υπάρχουν μια χούφτα μέρη στην υφήλιο που φιλοξενούν ακριβώς αυτό.
Εντοπίζονται συνήθως μέσα σε...
Εντοπίζονται συνήθως μέσα σε...
απόκρημνα ή αμμώδη τοπία και μαγνητίζουν τα ανθρώπινα βλέμματα, καθώς μοιάζουν να αψηφούν την έλλειψη συμμετρίας του φυσικού μας περιβάλλοντος.
Κι έτσι μοιραία αναρωτήθηκε ο άνθρωπος στη μακραίωνη ιστορία αν ήταν θεοί ή εξωγήινοι αυτοί που τους έφτιαξαν. Ή μήπως γίγαντες;
Τίποτα από αυτά, καθώς είναι και πάλι η φύση αυτή που τα κάνει όλα. Οι πέτρινοι αυτοί σχηματισμοί παίρνουν εκατομμύρια ή ακόμα και δισεκατομμύρια χρόνια για να φτιαχτούν και είναι αποτέλεσμα ενός γεωλογικού φαινομένου που αποκαλούμε «σύμπηξη».
Η διαδικασία της σύμπηξης λαμβάνει χώρα όταν ένα ίζημα που δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε βράχο συσσωρεύεται γύρω από έναν σκληρό πυρήνα, κάποιο απολίθωμα ή κοχύλι συνήθως, και μπλέκεται μετά με κάποιο τσιμεντοειδές ορυκτό όπως ο ασβεστίτης.
Πρόκειται ουσιαστικά για φυσικό τσιμέντο που δημιουργείται ανάμεσα στους κόκκους του ιζήματος, δένοντας τα στρώματα άμμου μεταξύ τους μέσα σε σκληρά περιβλήματα. Και κάποιες φορές τυχαίνει το αποτέλεσμα να έχει σφαιρικό σχήμα!
Και μιας και έχουν σκληρύνει τώρα, αυτοί οι βράχοι δεν θα επιτρέψουν στο νερό να τους διαβρώσει, όπως το πέτρινο περιβάλλον γύρω τους, φτάνοντας να απομείνουν μόνοι και εξόχως απόκοσμοι.
Τέτοιες «κοιλάδες» συναντάμε στο δυτικό Καζακστάν, το Κάνσας των ΗΠΑ, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία αλλά και τη Νέα Ζηλανδία φυσικά, που είναι και οι πλέον περιβόητοι σχηματισμοί, αυτοί ακριβώς που βλέπουμε στις φωτογραφίες. Τους θαύμαζαν οι Μαορί και αναγκάστηκαν να φτιάξουν μύθους και μύθους για να εξηγήσουν το παράδοξο σχήμα τους…
Κι έτσι μοιραία αναρωτήθηκε ο άνθρωπος στη μακραίωνη ιστορία αν ήταν θεοί ή εξωγήινοι αυτοί που τους έφτιαξαν. Ή μήπως γίγαντες;
Τίποτα από αυτά, καθώς είναι και πάλι η φύση αυτή που τα κάνει όλα. Οι πέτρινοι αυτοί σχηματισμοί παίρνουν εκατομμύρια ή ακόμα και δισεκατομμύρια χρόνια για να φτιαχτούν και είναι αποτέλεσμα ενός γεωλογικού φαινομένου που αποκαλούμε «σύμπηξη».
Η διαδικασία της σύμπηξης λαμβάνει χώρα όταν ένα ίζημα που δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε βράχο συσσωρεύεται γύρω από έναν σκληρό πυρήνα, κάποιο απολίθωμα ή κοχύλι συνήθως, και μπλέκεται μετά με κάποιο τσιμεντοειδές ορυκτό όπως ο ασβεστίτης.
Πρόκειται ουσιαστικά για φυσικό τσιμέντο που δημιουργείται ανάμεσα στους κόκκους του ιζήματος, δένοντας τα στρώματα άμμου μεταξύ τους μέσα σε σκληρά περιβλήματα. Και κάποιες φορές τυχαίνει το αποτέλεσμα να έχει σφαιρικό σχήμα!
Και μιας και έχουν σκληρύνει τώρα, αυτοί οι βράχοι δεν θα επιτρέψουν στο νερό να τους διαβρώσει, όπως το πέτρινο περιβάλλον γύρω τους, φτάνοντας να απομείνουν μόνοι και εξόχως απόκοσμοι.
Τέτοιες «κοιλάδες» συναντάμε στο δυτικό Καζακστάν, το Κάνσας των ΗΠΑ, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία αλλά και τη Νέα Ζηλανδία φυσικά, που είναι και οι πλέον περιβόητοι σχηματισμοί, αυτοί ακριβώς που βλέπουμε στις φωτογραφίες. Τους θαύμαζαν οι Μαορί και αναγκάστηκαν να φτιάξουν μύθους και μύθους για να εξηγήσουν το παράδοξο σχήμα τους…
