Η Μαρία, μητέρα 10 παιδιών ηλικίας από 22 χρονών μέχρι 2 μηνών, μαία στο επάγγελμα, έχασε την ζωή της πριν από λίγες μέρες, επιστρέφοντας στο σπίτι της μετά από την δουλειά της, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα
Σήμερα δεν πήγαμε σε κηδεία πήγαμε να χαιρετίσουμε την Μαρία μας πριν πάει στον παράδεισο κοντά με τους αγαπημένους της Αγίους αυτό...
Σήμερα δεν πήγαμε σε κηδεία πήγαμε να χαιρετίσουμε την Μαρία μας πριν πάει στον παράδεισο κοντά με τους αγαπημένους της Αγίους αυτό...
το έβλεπες από την πρώτη στιγμή που μπήκαν τα παιδιά της και ο Σπύρος μας, κρατώντας την στα χέρια να ψέλνουν με την καρδιά τους το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη… να μην μπορείς να κρατήσεις τα δάκρυα σου και να σε σταματά το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών αυτό που μόνο η Θεία Χάρη μπορεί να στείλει, να σε αγκαλιάζουν να εύχεσαι καλό Παράδεισο και να σου απαντούν Χριστός Ανέστη … μην στεναχωριέσαι θείε Ηλία ήταν στο σχέδιο του Θεού πραγματικά ένα Μυστήριο ζήσαμε σήμερα όλοι μας!
Προσωπικά με δίδαξε σε πολλά και κυρίως κατάλαβα ότι δεν πιστεύουμε και τόσο!
Από την άλλη ξέρουμε όλοι ότι αρχίζει πλέον ένας δύσκολος δρόμος για τον Σπύρο και τα παιδιά ο καθένας με τον τρόπο του ας βοηθήσει όπως ξέρει και μπορεί.
Λίγες φορές αισθάνεται κανείς τέτοια χαρμολύπη.
«…Αυτό που μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας είναι η στάση του πατέρα και των μεγάλων παιδιών της οικογένειας της Μαρίας…»
«Αυτές είναι κάποιες φωτογραφίες από την κηδεία στο Μοναστήρι του αγίου Πορφυρίου της Μαρίας, μιας μανούλας δέκα παιδιών, που σκοτώθηκε σε τροχαίο προχθές, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της…»
Την γνωρίζουμε την οικογένεια πολλά χρόνια.
Εκατοντάδες άνθρωποι συμμετείχαν προσευχόμενοι με δάκρυα στα μάτια.
Δεν έχω ξαναδεί κάτι αντίστοιχο.
Μπροστά σε γεγονότα τραγικά, που δοκιμάζουν πολλές φορές την πίστη μας, υπάρχουν άνθρωποι που γατζώνονται ακόμα περισσότερο στον Χριστό δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα Του.
Υπάρχουν τέτοιοι, τους είδα σήμερα μπροστά μου.
Ειδικά ο Βασίλης, το παλικάρι με το άσπρο πουκάμισο (γιος της Μαρίας…), που διάβασε με πνιγμένη φωνή τον Απόστολο…(Μας «διέλυσε»…
Εκείνος «έσπασε» τελευταίος…):
Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ… καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.
Προσωπικά με δίδαξε σε πολλά και κυρίως κατάλαβα ότι δεν πιστεύουμε και τόσο!
Από την άλλη ξέρουμε όλοι ότι αρχίζει πλέον ένας δύσκολος δρόμος για τον Σπύρο και τα παιδιά ο καθένας με τον τρόπο του ας βοηθήσει όπως ξέρει και μπορεί.
Λίγες φορές αισθάνεται κανείς τέτοια χαρμολύπη.
«…Αυτό που μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας είναι η στάση του πατέρα και των μεγάλων παιδιών της οικογένειας της Μαρίας…»
«Αυτές είναι κάποιες φωτογραφίες από την κηδεία στο Μοναστήρι του αγίου Πορφυρίου της Μαρίας, μιας μανούλας δέκα παιδιών, που σκοτώθηκε σε τροχαίο προχθές, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της…»
Την γνωρίζουμε την οικογένεια πολλά χρόνια.
Εκατοντάδες άνθρωποι συμμετείχαν προσευχόμενοι με δάκρυα στα μάτια.
Δεν έχω ξαναδεί κάτι αντίστοιχο.
Μπροστά σε γεγονότα τραγικά, που δοκιμάζουν πολλές φορές την πίστη μας, υπάρχουν άνθρωποι που γατζώνονται ακόμα περισσότερο στον Χριστό δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα Του.
Υπάρχουν τέτοιοι, τους είδα σήμερα μπροστά μου.
Ειδικά ο Βασίλης, το παλικάρι με το άσπρο πουκάμισο (γιος της Μαρίας…), που διάβασε με πνιγμένη φωνή τον Απόστολο…(Μας «διέλυσε»…
Εκείνος «έσπασε» τελευταίος…):
Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ… καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.
Αν θέλετε, κάντε μια προσευχούλα γι’ αυτήν την οικογένεια που δοκιμάζεται αυτές τις μέρες σκληρά.
Χριστός ανέστη!»
– Έγραψε και μας έστειλε ο Α.
Χριστός ανέστη!»
– Έγραψε και μας έστειλε ο Α.
pentapostagma
