Η παρούσα (αλλά και κάθε) κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να εκχωρήσει αυτό που δεν της ανήκει
Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο
Αγαπητέ αναγνώστη, την ώρα αυτή, όπου οι νάνοι πολιτικοί μας απεργάζονται τη νέα ατιμωτική λύση για τη σκοπιανή εμπλοκή, εγώ, ένας ταπεινός εργάτης του πνεύματος, αισθάνομαι την ανάγκη να υψώσω για ακόμα μία φορά τη φωνή μου και να καλέσω τον ελληνικό λαό, του εσωτερικού και του εξωτερικού, να προτάξει ένα καινούργιο «ΟΧΙ» στην ιταμή λύση-διάλυση που μας επιβάλλουν οι ισχυροί παράγοντες -προστάτες των Σκοπιανών-, δηλαδή...
να εκχωρήσουμε αντί πινακίου φακής το όνομα της Μακεδονίας στο τιτοϊκό
μόρφωμα, γέννημα των κομιτατζήδων, εναντίον των οποίων η μικρή κάποτε
Ελλάδα πολέμησε με τα εκλεκτότερα παιδιά της.
Θα είναι θλιβερό για ακόμα μία φορά το «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» να ακουστεί από τα χείλη των Σκοπιανών, ενώ από τα χείλη κάποιων δικών μας, δήθεν ρεαλιστών, να ακούγεται σαν δικαιολογητική απολογία το ψευδολόγημα: «Λύσαμε τον Γόρδιο Δεσμό»! Ο Γόρδιος Δεσμός δεν λύθηκε - κόπηκε. Κι αυτό που κόψαμε εμείς είναι για ακόμα μία φορά ο λαιμός μας!
Οπως φαίνεται, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του τωρινού μοιραίου πρωθυπουργού μας, το νταούλι και τον ζουρνά τα χτυπούν οι Σκοπιανοί για να χορεύουν στο ταψί τώρα οι Ελληνες!
Η παρούσα κυβέρνηση -αλλά και κάθε ελληνική κυβέρνηση- δεν έχει δικαίωμα να εκχωρήσει αυτό που δεν της ανήκει. Το «γιατί» το έχει εξηγήσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με την ηρωική απάντηση που έδωσε στον σουλτάνο, όταν αυτός, αντί πλούσιων ανταλλαγμάτων, του πρότεινε να παραδώσει τη Βασιλεύουσα: «Το δε την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμού εστίν ούτε άλλου των κοτοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Το να παραδώσουμε, λοιπόν, το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς δεν είναι υπόθεση της παρούσας Βουλής, ούτε καν του σημερινού ελληνικού λαού. Εχουν δικαίωμα λόγου και οι απέθαντοι νεκροί μας. Κάθε γωνιά της Μακεδονίας είναι σπαρμένη από ελληνικά κόκαλα. Τα κόκαλα αυτά ρωτήθηκαν; Τι λόγο θα δώσουμε σ’ αυτά, τα κόκαλα τα ιερά, και στους αγέννητους που θα μας διαδεχθούν;
Από το θέρος του 1964, όπου εξεπλήρωσα τις στρατιωτικές υποχρεώσεις μου στα ελληνοσκοπιανά σύνορα και γνώρισα το υπάρχον πρόβλημα, πάντα προειδοποιούσα τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς μας για το αγκάθι των Σκοπίων, όπως επέγραψα το τελευταίο μου βιβλίο.
Για ακόμα μία φορά προειδοποιώ: Πάσα εκχώρηση, υπό οιονδήποτε λεκτικό φερετζέ (π.χ. Severna ή Nova), του ονόματος της Μακεδονίας θα έχει θλιβερές συνέπειες -και μάλιστα σύντομα- για εμάς τους Ελληνες ως λαό και για το μέλλον της Ελλάδας. Θα αποδειχθούμε ανάξιοι απόγονοι μεγάλων προγόνων, θα γίνουμε ένα ιστορικό φάντασμα, θα καταντήσουμε «των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι», όπως λέει ο Παλαμάς. Και όχι μόνον αυτός. Σε διάστημα μικρότερο της μιας γενιάς θα τεθεί ζήτημα αυτονομίας όλου του μακεδονικού χώρου. Και θα είναι θλιβερό τα σύνορα της Ελλάδας να επανέλθουν στα βουνά της Μελούνας. Θα είναι θλιβερό να αποδεχθούμε σαν μακεδονική γλώσσα μια σλαβική γλωσσική απόφυση, ενώ οι ξένοι θα θεωρούν τους κ. Ζάεφ και Ντιμιτρόφ απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Ευτυχώς όμως ο ελληνικός λαός, παρά την υπνοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται, αρχίζει να ξυπνά και να υψώνει αναχώματα. Κάθε συλλαλητήριο γίνεται ταμπούρι για την προάσπιση του ονόματος της Μακεδονίας. Με μια μυριόστομη κραυγή, ο ελληνικός κόσμος του εσωτερικού και του εξωτερικού θα αρχίσει να αναφωνεί: «Οχι καινούργιο σταύρωμα στη δόλια πατρίδα».
Οι κυβερνώντες και οι πάτρωνές του πρέπει να το νιώσουν και να το γράψουν βαθιά μες στην ψυχή τους ότι σε τούτα τα άγια χώματα δεν χαμηλώνει ο Ολυμπος, δεν χαμηλώνουν η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια της πατρίδας. Δεν δίνουμε το όνομα της Μακεδονίας για να μας μείνει το... erga omnes!
Θα είναι θλιβερό για ακόμα μία φορά το «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» να ακουστεί από τα χείλη των Σκοπιανών, ενώ από τα χείλη κάποιων δικών μας, δήθεν ρεαλιστών, να ακούγεται σαν δικαιολογητική απολογία το ψευδολόγημα: «Λύσαμε τον Γόρδιο Δεσμό»! Ο Γόρδιος Δεσμός δεν λύθηκε - κόπηκε. Κι αυτό που κόψαμε εμείς είναι για ακόμα μία φορά ο λαιμός μας!
Οπως φαίνεται, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του τωρινού μοιραίου πρωθυπουργού μας, το νταούλι και τον ζουρνά τα χτυπούν οι Σκοπιανοί για να χορεύουν στο ταψί τώρα οι Ελληνες!
Η παρούσα κυβέρνηση -αλλά και κάθε ελληνική κυβέρνηση- δεν έχει δικαίωμα να εκχωρήσει αυτό που δεν της ανήκει. Το «γιατί» το έχει εξηγήσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με την ηρωική απάντηση που έδωσε στον σουλτάνο, όταν αυτός, αντί πλούσιων ανταλλαγμάτων, του πρότεινε να παραδώσει τη Βασιλεύουσα: «Το δε την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμού εστίν ούτε άλλου των κοτοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Το να παραδώσουμε, λοιπόν, το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς δεν είναι υπόθεση της παρούσας Βουλής, ούτε καν του σημερινού ελληνικού λαού. Εχουν δικαίωμα λόγου και οι απέθαντοι νεκροί μας. Κάθε γωνιά της Μακεδονίας είναι σπαρμένη από ελληνικά κόκαλα. Τα κόκαλα αυτά ρωτήθηκαν; Τι λόγο θα δώσουμε σ’ αυτά, τα κόκαλα τα ιερά, και στους αγέννητους που θα μας διαδεχθούν;
Από το θέρος του 1964, όπου εξεπλήρωσα τις στρατιωτικές υποχρεώσεις μου στα ελληνοσκοπιανά σύνορα και γνώρισα το υπάρχον πρόβλημα, πάντα προειδοποιούσα τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς μας για το αγκάθι των Σκοπίων, όπως επέγραψα το τελευταίο μου βιβλίο.
Για ακόμα μία φορά προειδοποιώ: Πάσα εκχώρηση, υπό οιονδήποτε λεκτικό φερετζέ (π.χ. Severna ή Nova), του ονόματος της Μακεδονίας θα έχει θλιβερές συνέπειες -και μάλιστα σύντομα- για εμάς τους Ελληνες ως λαό και για το μέλλον της Ελλάδας. Θα αποδειχθούμε ανάξιοι απόγονοι μεγάλων προγόνων, θα γίνουμε ένα ιστορικό φάντασμα, θα καταντήσουμε «των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι», όπως λέει ο Παλαμάς. Και όχι μόνον αυτός. Σε διάστημα μικρότερο της μιας γενιάς θα τεθεί ζήτημα αυτονομίας όλου του μακεδονικού χώρου. Και θα είναι θλιβερό τα σύνορα της Ελλάδας να επανέλθουν στα βουνά της Μελούνας. Θα είναι θλιβερό να αποδεχθούμε σαν μακεδονική γλώσσα μια σλαβική γλωσσική απόφυση, ενώ οι ξένοι θα θεωρούν τους κ. Ζάεφ και Ντιμιτρόφ απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Ευτυχώς όμως ο ελληνικός λαός, παρά την υπνοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται, αρχίζει να ξυπνά και να υψώνει αναχώματα. Κάθε συλλαλητήριο γίνεται ταμπούρι για την προάσπιση του ονόματος της Μακεδονίας. Με μια μυριόστομη κραυγή, ο ελληνικός κόσμος του εσωτερικού και του εξωτερικού θα αρχίσει να αναφωνεί: «Οχι καινούργιο σταύρωμα στη δόλια πατρίδα».
Οι κυβερνώντες και οι πάτρωνές του πρέπει να το νιώσουν και να το γράψουν βαθιά μες στην ψυχή τους ότι σε τούτα τα άγια χώματα δεν χαμηλώνει ο Ολυμπος, δεν χαμηλώνουν η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια της πατρίδας. Δεν δίνουμε το όνομα της Μακεδονίας για να μας μείνει το... erga omnes!
