Του Σάκη Μουμτζή
Ο Α. Τσίπρας και η παρεούλα του δεν είναι ούτε αναίσθητοι ούτε δειλοί. Αυτή η ψυχρή αντιμετώπιση μιας καταστροφής έχει τις ρίζες της στην κοσμοθεωρία με την οποία έχουν διαπαιδαγωγηθεί όλοι τους και έχει συνδιαμορφώσει χαρακτήρες και συμπεριφορές.
Ένας...
άνθρωπος είναι εύθικτος όταν έχει χαράξει με πολύ σαφή τρόπο τα όρια εντός των οποίων θα πρέπει να λειτουργήσει. Να θέσει τις αρχές που θα καθοδηγούν την συμπεριφορά του. Να σέβεται την ηθική σύμβαση της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει και υπάρχει. Να έχει τελικά μια συγκροτημένη αντίληψη για τις αξίες που υπερασπίζεται και, πάνω απ΄όλα, για την αξία της ίδιας των ανθρώπινης ζωής.
Με το ίδιον ακριβώς τρόπο λειτουργούν και οι κοινωνίες και οι μικροκοινωνίες. Έχουν τους ηθικούς κανόνες τους.
Αν ένας πολίτης διαπιστώσει πως κάποια ενέργεια του υπερβαίνει αυτά τα ηθικά όρια, πέραν της ποινής που θα του επιβληθεί, θα καταβάλλει και ένα πολύ υψηλό προσωπικό τίμημα. Αυτό των τύψεων, της οδύνης, της ενοχής, της εσωτερικής λογοδοσίας.
Αν ο παραβάτης των ηθικών ορίων είναι δημόσιο πρόσωπο, τότε η αντίδραση του καθορίζεται από την ευαισθησία του και την αντίληψη που έχει για την ηθική διάσταση και τις συνέπειες των πράξεων του. Αυτοκτονεί ή παραιτείται.
Η Αριστερά από την κοσμοθεωρία της δεν αναγνωρίζει την αυτονομία της Ηθικής. Θεωρεί πως η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας είναι η πάλη των τάξεων, που είναι μια πάλη για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας. Όλες οι υπόλοιπες παράμετροι της ανθρώπινης δραστηριότητας υποτάσσονται σε αυτήν την πάλη.
Η πολιτική, για τους μαρξιστές δεν έχει ηθικό πρόσημο. Δεν έχει σχέση με την Ηθική. Όλοι οι κανόνες που θέτει η «φωτισμένη πρωτοπορία» εξυπηρετούν την επίτευξη του τελικού σκοπού. Του μεγάλου οράματος. Άρα, εξ ορισμού, κινούν την Ιστορία προς τα εμπρός. Προς την «πρόοδο».
Η επίκληση κάποιων ηθικών ενστάσεων και η αντίθεση σε πράξεις εγκληματικές, θεωρούνται μικροαστικά κατάλοιπα που δεν συμβαδίζουν με την «επαναστατική συνείδηση». Αν παρατηρηθούν, στην ιστορική διαδρομή, κάποιες «υπερβασίες», υπάρχει και η αυτοκριτική στα όργανα του κόμματος.
Συνεπώς ο Α. Τσίπρας δεν είναι δειλός. Δεν φοβάται να πάει στα καμμένα. Απλώς δεν θεωρεί άξιο λόγου το γεγονός πως χάθηκαν, επί της πρωθυπουργίας του, εκατό και πλέον ζωές. Κατά την κοσμοθεωρία του, συμβαίνουν αυτά μέσα στην Ιστορία. Όμως, τα προσπερνάμε και πάμε παρακάτω.
Το βασικό μέλημα του Α. Τσίπρα και της παρέας του, σήμερα, είναι αυτή η καταστροφή να μην επισκιάσει το γεγονός της «εξόδου από τα μνημόνια». Να μην αμαυρώσει το success story. Oι νεκροί θα ξεχαστούν, όπως λησμονήθηκαν τόσοι και τόσοι. Στην Ιστορία θα μείνει η εικόνα του στο Καστελόριζο να εξαγγέλλει το τέλος των μνημονίων.
Πάντα η Αριστερά αδιαφορούσε για τον ανθρώπινο πόνο, γιατί η θεωρία της δεν είναι επικεντρωμένη στον άνθρωπο, αλλά στις συλλογικότητες των κοινωνικών τάξεων. Εκεί μέσα στοιβάζονται όλοι. Τα προσωπικά δράματα των ανθρώπων αφήνουν ασυγκίνητους τους μαρξιστές. Σημασία έχει η ταξική πάλη.
Συνεπώς, τους Συριζαίους δεν θα τους κρίνουμε με τα κριτήρια που έχουμε για τους κανονικούς ανθρώπους. Αυτοί έχουν άλλο κώδικα αξιών που δεν αναφέρεται στον άνθρωπο.
Δια ταύτα:
Όσοι περιμένετε πολιτικές εξελίξεις λόγω των πυρκαγιών, κακώς περιμένετε. Δεν ιδρώνει το αυτί τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ηθικά όρια αντοχής, γιατί δεν έχουν ηθική.
Άλλωστε το είπε προχθές ο πρωθυπουργός. «Εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε». Τον πιστεύω!
Του Σάκη Μουμτζή
Με το ίδιον ακριβώς τρόπο λειτουργούν και οι κοινωνίες και οι μικροκοινωνίες. Έχουν τους ηθικούς κανόνες τους.
Αν ένας πολίτης διαπιστώσει πως κάποια ενέργεια του υπερβαίνει αυτά τα ηθικά όρια, πέραν της ποινής που θα του επιβληθεί, θα καταβάλλει και ένα πολύ υψηλό προσωπικό τίμημα. Αυτό των τύψεων, της οδύνης, της ενοχής, της εσωτερικής λογοδοσίας.
Αν ο παραβάτης των ηθικών ορίων είναι δημόσιο πρόσωπο, τότε η αντίδραση του καθορίζεται από την ευαισθησία του και την αντίληψη που έχει για την ηθική διάσταση και τις συνέπειες των πράξεων του. Αυτοκτονεί ή παραιτείται.
Η Αριστερά από την κοσμοθεωρία της δεν αναγνωρίζει την αυτονομία της Ηθικής. Θεωρεί πως η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας είναι η πάλη των τάξεων, που είναι μια πάλη για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας. Όλες οι υπόλοιπες παράμετροι της ανθρώπινης δραστηριότητας υποτάσσονται σε αυτήν την πάλη.
Η πολιτική, για τους μαρξιστές δεν έχει ηθικό πρόσημο. Δεν έχει σχέση με την Ηθική. Όλοι οι κανόνες που θέτει η «φωτισμένη πρωτοπορία» εξυπηρετούν την επίτευξη του τελικού σκοπού. Του μεγάλου οράματος. Άρα, εξ ορισμού, κινούν την Ιστορία προς τα εμπρός. Προς την «πρόοδο».
Η επίκληση κάποιων ηθικών ενστάσεων και η αντίθεση σε πράξεις εγκληματικές, θεωρούνται μικροαστικά κατάλοιπα που δεν συμβαδίζουν με την «επαναστατική συνείδηση». Αν παρατηρηθούν, στην ιστορική διαδρομή, κάποιες «υπερβασίες», υπάρχει και η αυτοκριτική στα όργανα του κόμματος.
Συνεπώς ο Α. Τσίπρας δεν είναι δειλός. Δεν φοβάται να πάει στα καμμένα. Απλώς δεν θεωρεί άξιο λόγου το γεγονός πως χάθηκαν, επί της πρωθυπουργίας του, εκατό και πλέον ζωές. Κατά την κοσμοθεωρία του, συμβαίνουν αυτά μέσα στην Ιστορία. Όμως, τα προσπερνάμε και πάμε παρακάτω.
Το βασικό μέλημα του Α. Τσίπρα και της παρέας του, σήμερα, είναι αυτή η καταστροφή να μην επισκιάσει το γεγονός της «εξόδου από τα μνημόνια». Να μην αμαυρώσει το success story. Oι νεκροί θα ξεχαστούν, όπως λησμονήθηκαν τόσοι και τόσοι. Στην Ιστορία θα μείνει η εικόνα του στο Καστελόριζο να εξαγγέλλει το τέλος των μνημονίων.
Πάντα η Αριστερά αδιαφορούσε για τον ανθρώπινο πόνο, γιατί η θεωρία της δεν είναι επικεντρωμένη στον άνθρωπο, αλλά στις συλλογικότητες των κοινωνικών τάξεων. Εκεί μέσα στοιβάζονται όλοι. Τα προσωπικά δράματα των ανθρώπων αφήνουν ασυγκίνητους τους μαρξιστές. Σημασία έχει η ταξική πάλη.
Συνεπώς, τους Συριζαίους δεν θα τους κρίνουμε με τα κριτήρια που έχουμε για τους κανονικούς ανθρώπους. Αυτοί έχουν άλλο κώδικα αξιών που δεν αναφέρεται στον άνθρωπο.
Δια ταύτα:
Όσοι περιμένετε πολιτικές εξελίξεις λόγω των πυρκαγιών, κακώς περιμένετε. Δεν ιδρώνει το αυτί τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ηθικά όρια αντοχής, γιατί δεν έχουν ηθική.
Άλλωστε το είπε προχθές ο πρωθυπουργός. «Εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε». Τον πιστεύω!
Του Σάκη Μουμτζή
