Σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί ερμηνεύουν τις επτά ηρωίδες. Ανάμεσά τους, η Άντζελα Γκερέκου, που ερμηνεύει την Ελένη. Συζητήσαμε μαζί της για την παράσταση, για τον τόπο μας, για τον πολιτισμό μας.
Το...
έργο «Έρωτες και Θρήνοι Γυναικών» - από τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Άλκηστη», «Ανδρομάχη» «Μήδεια», «Ιφιγένεια», «Ελένη», «Εκάβη», «Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου θα ανέβει για μία και μοναδική παράσταση στον εμβληματικό χώρο του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου στις 9 το βράδυ, και τα έσοδα θα διατεθούν στο Ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού».
Σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί ερμηνεύουν τις επτά ηρωίδες. Ανάμεσά τους, η Άντζελα Γκερέκου, που ερμηνεύει την Ελένη. Συζητήσαμε μαζί της για την παράσταση, για τον τόπο μας, για τον πολιτισμό μας.
Μιλήστε μας για την παράσταση. «Όπως γνωρίζετε ήδη, η παράσταση αυτή αφορά μονολόγους από γυναίκες ηρωίδες των τραγωδιών του μεγάλου μας ποιητή Ευριπίδη. Τα έσοδα της παράστασης θα δοθούν ως αρωγή για το “Σπίτι του Ηθοποιού”, κάτι που με παρακίνησε να δεχθώ να συμμετέχω κι εγώ στην παράσταση. Στο “Σπίτι του Ηθοποιού” έχω και στο παρελθόν εκδηλώσει την υποστήριξή μου και φυσικά θα συνεχίσω να το κάνω όποτε και με όποιον τρόπο μπορώ. Οι καλλιτέχνες είναι η ζωντανή ελπίδα κάθε πολιτισμού που θέλει να ευημερεί, να εξελίσσεται, και να προοδεύει. Το θέατρο, και ιδιαίτερα η τραγωδία, πέρα από τις ποικίλες αναγνώσεις που έχει, αφορά την επαφή του πολίτη με τον Μύθο, δηλαδή το Θείον, δηλαδή τον ενώνει με το Σύμπαν ολόκληρο. Στην παράσταση αυτή, εκτός από τον μονόλογο της Ελένης παρουσιάζονται και άλλοι έξι μονόλογοι. Της Εκάβης, της Ανδρομάχης, της Μήδειας, της Ιφιγένειας ,της Άλκηστης, και της Ηλέκτρας. Μέσα από αυτούς τους μονολόγους, ο ποιητής μας φωτίζει τις πολύπλευρες πτυχές των μύθων που πραγματεύεται. Πάντα διαχρονικά, αυτά τα κείμενα αγγίζουν τις ψυχές μας σήμερα περισσότερο, ίσως, από ποτέ, μέσα στη γενικευμένη κρίση που βιώνουμε».
Ποια ηρωίδα ερμηνεύετε; Και ποια τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας για αυτήν;
«Ερμηνεύω την Ελένη, από το ομώνυμο έργο του Ευριπίδη. Ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό για την Ελλάδα -άλλωστε το ίδιο το όνομά της δείχνει την άρρηκτη σχέση της με την Ελλάδα. Η Ελένη είναι ένα σύμβολο που με συγκινεί. Η Ελένη είναι τέκνο Διός, είναι σύζυγος του αρχιστράτηγου της Ελλάδος του Μενελάου, είναι η πιο ωραία Ελληνίδα όχι μόνον στην όψη, αλλά όπως βλέπουμε στο έργο αυτό του Ευριπίδη, είναι η σύζυγος αυτή που τρέμει στην ιδέα ότι θα πρέπει να παντρευτεί άλλον άνδρα -έχει βαθιά μέσα της τις ελληνικές αξίες, είναι μια ψυχή αγνή, έχει αρετές, είναι η ίδια, η απόλυτη αρετή των Ελλήνων. Ωραία μέσα κι έξω! Γι’ αυτό είναι ένα πρόσωπο συμβολικό. Θα έχετε προσέξει ότι η Ελένη δεν υπάρχει ούτε ως άγαλμα ούτε ως απεικόνιση σε αγγεία, δεν υπάρχει πουθενά. Γιατί η ωραιότητα αφορά υποκειμενικά τον καθένα ξεχωριστά -είτε πρόκειται για εξωτερική εμφάνιση, είτε αφορά τις αρετές και τον αγώνα κατάκτησής τους, πάλι τον καθένα ξεχωριστά αφορά».
Αυτή η επιστροφή σας στα θεατρικά δρώμενα, έχει διάθεση μονιμότητας;
«Τίποτε στη ζωή δεν είναι μόνιμο, ούτε εμείς οι ίδιοι, περνάμε από τη ζωή, είμαστε περαστικοί. Όλη η ομορφιά κι όλη η τραγικότητα της ζωής είναι αυτή ακριβώς! Δεν σας κρύβω, όμως, ότι εδώ και καιρό ετοιμάζομαι για μια επιστροφή στα θεατρικά δρώμενα, και όχι μόνον. Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Δεν λείπουν όμως τα εμπόδια και η καθημερινότητα με τα προβλήματά της που με αναγκάζουν να αργοπορώ κάπως. Ωστόσο, το θέατρο και ειδικά οι τραγωδίες, με αγγίζουν βαθύτατα. Είμαστε τυχεροί ως Έλληνες που μπορούμε και διαβάζουμε τα κείμενα των τραγωδιών στη γλώσσα μας. Όμως, κι η πολιτική είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που δεν μπορώ να αγνοήσω».
Έχοντας εμπλακεί, στο παρελθόν, ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου, πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας;
«Η πολιτική είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στο οποίο επένδυσα με πάθος και ειλικρίνεια, και συνεχίζει να με αφορά πάντα πολύ, όπως και τον κάθε πολίτη της χώρας. Η χώρα μας διανύει μια σκοτεινή περίοδο νέου τύπου, δύσκολα αναγνώσιμη στην πολυπλοκότητά της από τους πολλούς, και αυτό μας αφορά πολύ όλους. Η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια χώρα, είναι ο Πολιτισμός στον οποίο βασίστηκε και βαφτίστηκε όλος ο πλανήτης, κι αυτός βάλλεται σκληρά αυτή την περίοδο. Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα -αυτό το έχουμε εμπεδώσει πλέον όλοι οι Έλληνες. Είναι μια βαθύτατη παγκόσμια πολιτική και πολιτιστική κρίση, μια κρίση αξιών. Μια γενικευμένη επιβολή της παγκοσμιοποίησης όπως τη βλέπουμε να εφαρμόζεται, που μηδενίζει τον άνθρωπο. Όπως πάντα, για μία ακόμη φορά, όλα αρχίζουν από την Ελλάδα. Αλωθήκαμε, γιατί ξεχάσαμε πως πρέπει να προστατεύουμε μόνοι μας την παράδοσή μας, τον πολιτισμό μας, και αλωθήκαμε από ξενολατρία σε κάθε έκφραση της δημόσιας και ιδιωτικής μας ζωής. Μια Ελλάδα που εμπνέει όλο τον κόσμο, αιώνες τώρα αδιαλείπτως, την αφήσαμε πίσω απερίσκεπτα. Όπως, όμως, αρχίζουν όλα από την Ελλάδα, τελειώνουν και στην Ελλάδα. Το μέλλον θα δείξει».
Ειδικότερα στον τομέα του πολιτισμού;
«Ο Πολιτισμός όπως και η παιδεία είναι τα οχυρά που η παγκοσμιοποίηση άλωσε, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά. Ζούμε μια σύγχυση τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει κανέναν να συλλογιστεί, να αποκτήσει την δική του άποψη. Παντού ακούγονται “δανεικές” απόψεις, κι αυτό δεν ευνοεί κανέναν πολιτισμό φυσικά. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπάρχει μια μεγάλη ανακύκλωση».
Μια αγωνία σας για το μέλλον;
«Αγωνιώ για τους νέους μας. Θα ήθελα να τους έβλεπα να ζούνε τα όνειρά τους στη χώρα τους, κι όχι να ξενιτεύονται αναζητώντας, απλώς, μια οικονομική ασφάλεια. Όλη αυτή η κοπιαστική επένδυση της παιδείας των νέων, που ο Έλληνας πολίτης πληρώνει με τους φόρους του, φεύγει για να στηρίξει οικονομίες και γνώση αλλού. Αγωνιώ και για την χώρα μου, και για το μέλλον της».
Και μια ευχή σας;
«Η μόνη ευχή που σαν Ελληνίδα μπορώ να κάνω είναι να μη χαθεί η ελληνική γλώσσα. Να αγωνιστούμε όλοι μας για να λάμψει η μοναδικότητά της. Γιατί αυτή είναι ο πολιτισμός μας! Και ο πολιτισμός ολόκληρου του πλανήτη!»
Ταυτότητα Παράστασης
«Έρωτες και Θρήνοι Γυναικών» - από τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Άλκηστη», «Ανδρομάχη» «Μήδεια», «Ιφιγένεια», «Ελένη», «Εκάβη», «Ηλέκτρα».
Πρωταγωνιστούν: Άννα Φόνσου, Άντζελα Γκερέκου, Κατερίνα Διδασκάλου, Θεοδώρα Τζήμου, Βασιλική Τρουφάκου, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη. Συμμετέχουν η σοπράνο Τζένη Δριβάλα, οι Τζένη Δριβάλα, Θάλεια Αργυρίου, Κρυσταλλία Κεφαλούδη και Oμάδα Χορού 15 ηθοποιών.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία- Προσαρμογή: Πάνος Αγγελόπουλος, Μετάφραση: Γιώργης Έξαρχος, Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου, Κίνηση: Έρση Πήττα, Μουσική Διδασκαλία: Ευγενία Καρλαύτη, Σκηνικά: Γιάννης Ζημιανίτης, Κοστούμια: Λευκή Δεριζιώτη, Videoart : Nίκος Μυλωνάς, Δημόσιες Σχέσεις: Μαρία Μπινίκου. Παραγωγή: Ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού» & Πολιτιστικός Οργανισμός Sound & Picture Theatre Production.
Σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί ερμηνεύουν τις επτά ηρωίδες. Ανάμεσά τους, η Άντζελα Γκερέκου, που ερμηνεύει την Ελένη. Συζητήσαμε μαζί της για την παράσταση, για τον τόπο μας, για τον πολιτισμό μας.
Μιλήστε μας για την παράσταση. «Όπως γνωρίζετε ήδη, η παράσταση αυτή αφορά μονολόγους από γυναίκες ηρωίδες των τραγωδιών του μεγάλου μας ποιητή Ευριπίδη. Τα έσοδα της παράστασης θα δοθούν ως αρωγή για το “Σπίτι του Ηθοποιού”, κάτι που με παρακίνησε να δεχθώ να συμμετέχω κι εγώ στην παράσταση. Στο “Σπίτι του Ηθοποιού” έχω και στο παρελθόν εκδηλώσει την υποστήριξή μου και φυσικά θα συνεχίσω να το κάνω όποτε και με όποιον τρόπο μπορώ. Οι καλλιτέχνες είναι η ζωντανή ελπίδα κάθε πολιτισμού που θέλει να ευημερεί, να εξελίσσεται, και να προοδεύει. Το θέατρο, και ιδιαίτερα η τραγωδία, πέρα από τις ποικίλες αναγνώσεις που έχει, αφορά την επαφή του πολίτη με τον Μύθο, δηλαδή το Θείον, δηλαδή τον ενώνει με το Σύμπαν ολόκληρο. Στην παράσταση αυτή, εκτός από τον μονόλογο της Ελένης παρουσιάζονται και άλλοι έξι μονόλογοι. Της Εκάβης, της Ανδρομάχης, της Μήδειας, της Ιφιγένειας ,της Άλκηστης, και της Ηλέκτρας. Μέσα από αυτούς τους μονολόγους, ο ποιητής μας φωτίζει τις πολύπλευρες πτυχές των μύθων που πραγματεύεται. Πάντα διαχρονικά, αυτά τα κείμενα αγγίζουν τις ψυχές μας σήμερα περισσότερο, ίσως, από ποτέ, μέσα στη γενικευμένη κρίση που βιώνουμε».
Ποια ηρωίδα ερμηνεύετε; Και ποια τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας για αυτήν;
«Ερμηνεύω την Ελένη, από το ομώνυμο έργο του Ευριπίδη. Ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό για την Ελλάδα -άλλωστε το ίδιο το όνομά της δείχνει την άρρηκτη σχέση της με την Ελλάδα. Η Ελένη είναι ένα σύμβολο που με συγκινεί. Η Ελένη είναι τέκνο Διός, είναι σύζυγος του αρχιστράτηγου της Ελλάδος του Μενελάου, είναι η πιο ωραία Ελληνίδα όχι μόνον στην όψη, αλλά όπως βλέπουμε στο έργο αυτό του Ευριπίδη, είναι η σύζυγος αυτή που τρέμει στην ιδέα ότι θα πρέπει να παντρευτεί άλλον άνδρα -έχει βαθιά μέσα της τις ελληνικές αξίες, είναι μια ψυχή αγνή, έχει αρετές, είναι η ίδια, η απόλυτη αρετή των Ελλήνων. Ωραία μέσα κι έξω! Γι’ αυτό είναι ένα πρόσωπο συμβολικό. Θα έχετε προσέξει ότι η Ελένη δεν υπάρχει ούτε ως άγαλμα ούτε ως απεικόνιση σε αγγεία, δεν υπάρχει πουθενά. Γιατί η ωραιότητα αφορά υποκειμενικά τον καθένα ξεχωριστά -είτε πρόκειται για εξωτερική εμφάνιση, είτε αφορά τις αρετές και τον αγώνα κατάκτησής τους, πάλι τον καθένα ξεχωριστά αφορά».
Αυτή η επιστροφή σας στα θεατρικά δρώμενα, έχει διάθεση μονιμότητας;
«Τίποτε στη ζωή δεν είναι μόνιμο, ούτε εμείς οι ίδιοι, περνάμε από τη ζωή, είμαστε περαστικοί. Όλη η ομορφιά κι όλη η τραγικότητα της ζωής είναι αυτή ακριβώς! Δεν σας κρύβω, όμως, ότι εδώ και καιρό ετοιμάζομαι για μια επιστροφή στα θεατρικά δρώμενα, και όχι μόνον. Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Δεν λείπουν όμως τα εμπόδια και η καθημερινότητα με τα προβλήματά της που με αναγκάζουν να αργοπορώ κάπως. Ωστόσο, το θέατρο και ειδικά οι τραγωδίες, με αγγίζουν βαθύτατα. Είμαστε τυχεροί ως Έλληνες που μπορούμε και διαβάζουμε τα κείμενα των τραγωδιών στη γλώσσα μας. Όμως, κι η πολιτική είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που δεν μπορώ να αγνοήσω».
Έχοντας εμπλακεί, στο παρελθόν, ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου, πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας;
«Η πολιτική είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στο οποίο επένδυσα με πάθος και ειλικρίνεια, και συνεχίζει να με αφορά πάντα πολύ, όπως και τον κάθε πολίτη της χώρας. Η χώρα μας διανύει μια σκοτεινή περίοδο νέου τύπου, δύσκολα αναγνώσιμη στην πολυπλοκότητά της από τους πολλούς, και αυτό μας αφορά πολύ όλους. Η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια χώρα, είναι ο Πολιτισμός στον οποίο βασίστηκε και βαφτίστηκε όλος ο πλανήτης, κι αυτός βάλλεται σκληρά αυτή την περίοδο. Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα -αυτό το έχουμε εμπεδώσει πλέον όλοι οι Έλληνες. Είναι μια βαθύτατη παγκόσμια πολιτική και πολιτιστική κρίση, μια κρίση αξιών. Μια γενικευμένη επιβολή της παγκοσμιοποίησης όπως τη βλέπουμε να εφαρμόζεται, που μηδενίζει τον άνθρωπο. Όπως πάντα, για μία ακόμη φορά, όλα αρχίζουν από την Ελλάδα. Αλωθήκαμε, γιατί ξεχάσαμε πως πρέπει να προστατεύουμε μόνοι μας την παράδοσή μας, τον πολιτισμό μας, και αλωθήκαμε από ξενολατρία σε κάθε έκφραση της δημόσιας και ιδιωτικής μας ζωής. Μια Ελλάδα που εμπνέει όλο τον κόσμο, αιώνες τώρα αδιαλείπτως, την αφήσαμε πίσω απερίσκεπτα. Όπως, όμως, αρχίζουν όλα από την Ελλάδα, τελειώνουν και στην Ελλάδα. Το μέλλον θα δείξει».
Ειδικότερα στον τομέα του πολιτισμού;
«Ο Πολιτισμός όπως και η παιδεία είναι τα οχυρά που η παγκοσμιοποίηση άλωσε, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά. Ζούμε μια σύγχυση τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει κανέναν να συλλογιστεί, να αποκτήσει την δική του άποψη. Παντού ακούγονται “δανεικές” απόψεις, κι αυτό δεν ευνοεί κανέναν πολιτισμό φυσικά. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπάρχει μια μεγάλη ανακύκλωση».
Μια αγωνία σας για το μέλλον;
«Αγωνιώ για τους νέους μας. Θα ήθελα να τους έβλεπα να ζούνε τα όνειρά τους στη χώρα τους, κι όχι να ξενιτεύονται αναζητώντας, απλώς, μια οικονομική ασφάλεια. Όλη αυτή η κοπιαστική επένδυση της παιδείας των νέων, που ο Έλληνας πολίτης πληρώνει με τους φόρους του, φεύγει για να στηρίξει οικονομίες και γνώση αλλού. Αγωνιώ και για την χώρα μου, και για το μέλλον της».
Και μια ευχή σας;
«Η μόνη ευχή που σαν Ελληνίδα μπορώ να κάνω είναι να μη χαθεί η ελληνική γλώσσα. Να αγωνιστούμε όλοι μας για να λάμψει η μοναδικότητά της. Γιατί αυτή είναι ο πολιτισμός μας! Και ο πολιτισμός ολόκληρου του πλανήτη!»
Ταυτότητα Παράστασης
«Έρωτες και Θρήνοι Γυναικών» - από τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Άλκηστη», «Ανδρομάχη» «Μήδεια», «Ιφιγένεια», «Ελένη», «Εκάβη», «Ηλέκτρα».
Πρωταγωνιστούν: Άννα Φόνσου, Άντζελα Γκερέκου, Κατερίνα Διδασκάλου, Θεοδώρα Τζήμου, Βασιλική Τρουφάκου, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη. Συμμετέχουν η σοπράνο Τζένη Δριβάλα, οι Τζένη Δριβάλα, Θάλεια Αργυρίου, Κρυσταλλία Κεφαλούδη και Oμάδα Χορού 15 ηθοποιών.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία- Προσαρμογή: Πάνος Αγγελόπουλος, Μετάφραση: Γιώργης Έξαρχος, Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου, Κίνηση: Έρση Πήττα, Μουσική Διδασκαλία: Ευγενία Καρλαύτη, Σκηνικά: Γιάννης Ζημιανίτης, Κοστούμια: Λευκή Δεριζιώτη, Videoart : Nίκος Μυλωνάς, Δημόσιες Σχέσεις: Μαρία Μπινίκου. Παραγωγή: Ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού» & Πολιτιστικός Οργανισμός Sound & Picture Theatre Production.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης Γιάννης Σαραντόπουλος
gkoul@naftemporiki.gr jsar@naftemporiki.gr
Ναυτεμπορική
