Η προσμονή είναι μέρος της σύγχρονης καθημερινότητας μας.
Προσμονή για το πότε θα ξημερώσει, πότε θα βραδιάσει, προσμονή πότε θα έρθει το Σάββατο η Κυριακή, προσμονή πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και πάει λέγοντας.
Έχουμε...
ξεχάσει να ζούμε την στιγμή και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, να αγκαλιάζουμε όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που μας κάνουν πραγματικά χαρούμενους!
Είναι και κάποιοι συνάνθρωποι μας που προσμένουν μονάχα αυτήν την Στιγμή, για την Στιγμή όπου θα χτυπήσει η πόρτα του νοσοκομείου και θα τους ενημερώσουν πως βρέθηκε συμβατός δότης μυελού των οστών.
Την Στιγμή εκείνη τα πνευμόνια τους γεμίζουν οξυγόνο, τα όνειρά τους εμπλουτίζονται με χρώματα, η ψυχή τους “λαχταράει” για την Στιγμή, η καρδιά τους χτυπάει σαν τρελή και το στόμα τους παραμένει ορθάνοιχτο έως ότου δεχτεί το Θείο Δώρο που τους πρόσφερε κάποιος και τους έκανε να ελπίζουν ξανά στην Ζωή.
Το να δωρίσεις μυελό των οστών ξεπερνά τα όρια της λογικής και της ζωής.
Δωρίζεις συναισθήματα που δεν είναι χειροπιαστά, αλλά μόνο η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να τα αντιληφθεί.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την ζωή.
Το να μπορείς να την δωρίσεις είναι ευλογία.
Ας γίνουμε όλοι μας δότες μυελού των οστών.
Ας προσμένουμε και σε μια άλλη στιγμή, στην Στιγμή εκείνη που θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα σου πούνε πως βρέθηκες συμβατός δότης και στα χέρια σου κρατάς μια ζωή.
Και απο το βάρος της αποστολής σου αυτής τα γόνατα σου θα λυγίσουν και το κεφάλι θα σκύψει μπροστά στο Θεό για να τον ευχαριστήσεις που σου έδωσε την ευκαιρία-ευλογία να “ζωντανέψεις” έναν συνάνθρωπο σου.
Τα συναισθήματα δεν είναι μονόπλευρα όταν χαρίζεις μυελό των οστών, είναι αμφίπλευρα, προσφέρεις ζωή, χαρίζεις ελπίδα και εσύ γίνεσαι δέκτης μηνυμάτων ευγνωμοσύνης που θα σε συντροφεύουν στο υπόλοιπο της ζωής σου!!!
Χ.Λ.
