Έπειτα από 78 ημέρες στην εντατική του «Ευαγγελισμού», ο Δημήτρης Φιλιππής, που τραυματίστηκε στις φλόγες, μίλησε στο δελτίο του ΑΝΤ1 για τα όσα έζησε εκείνη την ημέρα.
Όταν...
Όταν...
ξύπνησε από το κώμα, το μόνο που ήθελε ήταν να γνωρίζει πού ήταν οι δικοί του άνθρωποι, η σύζυγος και ο 5χρονος γιος του.
«Τότε ησύχασα. Μόνο τότε ησύχασα, γιατί δεν ήξερα τι είχαν απογίνει ούτε το παιδί, ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι συγγενείς. Κανένας», δήλωσε ο κ.Φιλιππής.
Την ημέρα που ξέσπασε η φονική πυρκαγιά βρισκόταν μαζί με συγγενείς στην κατασκήνωση ορειβατών – φυσιολατρών στο Μάτι. Όταν είδε τις φλόγες να πλησιάζουν, έσπευσε να ζητήσει βοήθεια για τους δικούς του ανθρώπους. Ωστόσο, παγιδεύτηκε με τη μηχανή και αναγκάστηκε να σταματήσει και να τρέξει να σωθεί μακριά από τη φωτιά.
«Μπήκα σε ένα στενό που ήξερα ότι καταλήγει στη θάλασσα, αλλά ο δρόμος είχε κουκουνάρια καμμένα και γλίστρησα και έπεσα κάτω. Μετά βούτηξα στη θάλασσα, μετά ήρθαν κάποια στιγμή και μας πήραν οι βάρκες και μετά λεπτομέρειες δεν θυμάμαι πρέπει να λιποθύμησα», θυμάται.
Την ίδια στιγμή η σύζυγος και ο γιος του βρισκόταν σε άλλο σημείο στο Μάτι, με εκείνη το μόνο που ήθελε ήταν να σωθεί το παιδί.
«Το μόνο που ήθελα ήταν να σώσω το παιδί μου. Και γι’ αυτό το έστειλα ασυνόδευτο με τις πρώτες βάρκες που ήρθαν προκειμένου να σωθεί εκείνο από εκεί που καιγόμασταν κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα», λέει η ίδια.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο κ.Φιλιππής περιγράφει το πώς πάλεψε να σωθεί από τη φωτιά.
«Έφτασα σε σημείο που με το ζόρι κράταγα το κεφάλι μου έξω από το νερό και έλεγα ότι αν δεν έρθουν να μας πάρουν θα πνιγώ. Από το κάψιμο θα πνιγόμουν. Είχα τρομερή κούραση και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβλεπα που έβαζαν πανιά στα πρόσωπά τους να καλυφθούν και εγώ μόλις έβαζα το πανί ήταν τόσο αδύνατη η αναπνοή μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πνιγόμουν», επεσήμανε.
Ευχαριστώντας τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του «Ευαγγελισμού» είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι μου έσωσαν τη ζωή, ήμουν πολύ χάλια. Όλο το προσωπικό του Ευαγγελισμού μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ για όλα».
«Τότε ησύχασα. Μόνο τότε ησύχασα, γιατί δεν ήξερα τι είχαν απογίνει ούτε το παιδί, ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι συγγενείς. Κανένας», δήλωσε ο κ.Φιλιππής.
Την ημέρα που ξέσπασε η φονική πυρκαγιά βρισκόταν μαζί με συγγενείς στην κατασκήνωση ορειβατών – φυσιολατρών στο Μάτι. Όταν είδε τις φλόγες να πλησιάζουν, έσπευσε να ζητήσει βοήθεια για τους δικούς του ανθρώπους. Ωστόσο, παγιδεύτηκε με τη μηχανή και αναγκάστηκε να σταματήσει και να τρέξει να σωθεί μακριά από τη φωτιά.
«Μπήκα σε ένα στενό που ήξερα ότι καταλήγει στη θάλασσα, αλλά ο δρόμος είχε κουκουνάρια καμμένα και γλίστρησα και έπεσα κάτω. Μετά βούτηξα στη θάλασσα, μετά ήρθαν κάποια στιγμή και μας πήραν οι βάρκες και μετά λεπτομέρειες δεν θυμάμαι πρέπει να λιποθύμησα», θυμάται.
Την ίδια στιγμή η σύζυγος και ο γιος του βρισκόταν σε άλλο σημείο στο Μάτι, με εκείνη το μόνο που ήθελε ήταν να σωθεί το παιδί.
«Το μόνο που ήθελα ήταν να σώσω το παιδί μου. Και γι’ αυτό το έστειλα ασυνόδευτο με τις πρώτες βάρκες που ήρθαν προκειμένου να σωθεί εκείνο από εκεί που καιγόμασταν κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα», λέει η ίδια.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο κ.Φιλιππής περιγράφει το πώς πάλεψε να σωθεί από τη φωτιά.
«Έφτασα σε σημείο που με το ζόρι κράταγα το κεφάλι μου έξω από το νερό και έλεγα ότι αν δεν έρθουν να μας πάρουν θα πνιγώ. Από το κάψιμο θα πνιγόμουν. Είχα τρομερή κούραση και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβλεπα που έβαζαν πανιά στα πρόσωπά τους να καλυφθούν και εγώ μόλις έβαζα το πανί ήταν τόσο αδύνατη η αναπνοή μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πνιγόμουν», επεσήμανε.
Ευχαριστώντας τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του «Ευαγγελισμού» είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι μου έσωσαν τη ζωή, ήμουν πολύ χάλια. Όλο το προσωπικό του Ευαγγελισμού μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ για όλα».
