Σαράντα πέντε χιλιόμετρα απόσταση από την Τρίπολη και λιγότερο από τρεις ώρες μακριά από την Αθήνα βρίσκεται ο παραδοσιακός οικισμός της...
Στεμνίτσας, που ανήκει και επίσημα στην Ορεινή Αρκαδία.
«Στεμνίτσα» είναι ένα όνομα φερμένο από τη σλάβικη διάλεκτο που σημαίνει «δασώδης» και αντικατέστησε το αρχικό και αρχαίο όνομα «Ύψους» που είχε η περιοχή μέχρι και τον 7ο αιώνα μ.Χ. Για πολλούς αιώνες η Στεμνίτσα ήταν ένα πέρασμα για λαούς. Η ακμή της ήρθε με την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν εύπορες οικογένειες αναζήτησαν εκεί το καταφύγιό τους, μακριά από τον κατακτητή, μίας και ήταν ένα αρκετά δυσπρόσιτο μέρος εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης.
Βρίσκεται χτισμένη αμφιθεατρικά, σε ύψος άνω των 1000 μ. στη δυτική πλευρά του Μαίναλου, συγκεκριμένα στους πρόποδες της Κλινίτσας, ενώ την περιβάλουν τέσσερις ρεματιές. Πρόκειται για έναν θησαυρό φυσικού κάλους, για όλους αυτούς που απολαμβάνουν τα ταξίδια τους φθινοπωρινούς και τους χειμερινούς μήνες. Φτάνοντας σε αυτό το πετρόκτιστο τόπο, οι περισσότεροι μένουν έκπληκτοι από το θαύμα που αντικρίζουν, ένα χωριό που «κρέμεται» πάνω στο απόκρημνο ύψωμα. Είναι τέτοιος ο πλούτος της, που το 1985 κηρύχθηκε και επίσημα ως ιστορικός διατηρητέος οικισμός.
Τα λίθινα καλντερίμια της ξεκινάνε να διακλαδώνονται από την κεντρική πλατεία του οικισμού που την περιτριγυρίζουν παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες. Εκεί δεσπόζει και το καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου από το 1877. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να γευτεί ντόπια αρκαδικά εδέσματα, ντόπια γλυκά, όπως τα μπουρέκια και οι δίπλες ή να απολαύσει ένα ζεστό ρόφημα σε ένα ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον. Ένας πόλος έλξης ολοχρονικού τουρισμού όπως η Στεμνίτσα, δεν θα μπορούσε να μην πληροί τις προδιαγραφές, προσφέροντας τις ανέσεις που αναζητά ακόμη και ο πιο απαιτητικός επισκέπτης.
Η ακριβώς επόμενη στάση, είναι «το αρχοντικό του Χατζή» που χρονολογείται από το 18ο αιώνα και έχει μετατραπεί σε Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής. Στο εσωτερικό του, αναβιώνει η ελληνική παράδοση μέσα από αναπαραστάσεις παραδοσιακών εργαστηρίων, όπως αυτό του τσαγκάρη ή του «κουδουνά», σπιτιών παλαιότερων χρόνων και έργων τέχνης ανεκτίμητης ιστορικής σημασίας (φορεσιές, εκκλησιαστικά κειμήλια). Το συγκεκριμένο μουσείο είναι το ιδανικό μέρος για να πάρετε το «βάπτισμα» και να ξεκινήσετε έναν περίπατο στα γραφικά μονοπάτια και συγχρόνως πίσω στο χρόνο. Επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά που θυμίζουν πύργους να ξεπηδάνε από τις σελίδες παραμυθιών, ο ήχος του νερού να τρέχει στο κεφαλόβρυσο, εκκλησίες που ταξιδεύουν μες τους αιώνες φτάνοντας μέχρι το σήμερα, όλα αυτά με φόντο την απόλυτη ηρεμία, το φαράγγι του Λούσιου και μία θέα που κυριολεκτικά «κόβει την ανάσα».
Με ανθόσπαρτα μπαλκόνια, βουκαμβίλιες που γεννιούνται μέσα από τους πέτρινους όγκους και περιβόλια που απλώνονται όσο «αντέχει» το μάτι του θεατή, η Φύση στη Στεμνίτσα οργιάζει και συναρπάζει! Αν είστε λάτρεις, μην παραλείψετε να περιπλανηθείτε στο ελατόδασος του Μαίναλου όπου στεγάζεται και το ανακαινισμένο χιονοδρομικό κέντρο για εκείνους που θέλουν να ανεβάσουν την ένταση της αδρεναλίνης.
Αν έχετε τη δυνατότητα να απομακρυνθείτε έστω για λίγες μέρες, για ένα Σαββατοκύριακο, από την πόλη, δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσετε κάτι άλλο εκτός από τη Στεμνίτσα. Είναι το κατάλληλο μέρος να αδειάσετε το μυαλό σας και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας για να επιστρέψετε πίσω γεμάτοι από όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
«Στεμνίτσα» είναι ένα όνομα φερμένο από τη σλάβικη διάλεκτο που σημαίνει «δασώδης» και αντικατέστησε το αρχικό και αρχαίο όνομα «Ύψους» που είχε η περιοχή μέχρι και τον 7ο αιώνα μ.Χ. Για πολλούς αιώνες η Στεμνίτσα ήταν ένα πέρασμα για λαούς. Η ακμή της ήρθε με την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν εύπορες οικογένειες αναζήτησαν εκεί το καταφύγιό τους, μακριά από τον κατακτητή, μίας και ήταν ένα αρκετά δυσπρόσιτο μέρος εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης.
Βρίσκεται χτισμένη αμφιθεατρικά, σε ύψος άνω των 1000 μ. στη δυτική πλευρά του Μαίναλου, συγκεκριμένα στους πρόποδες της Κλινίτσας, ενώ την περιβάλουν τέσσερις ρεματιές. Πρόκειται για έναν θησαυρό φυσικού κάλους, για όλους αυτούς που απολαμβάνουν τα ταξίδια τους φθινοπωρινούς και τους χειμερινούς μήνες. Φτάνοντας σε αυτό το πετρόκτιστο τόπο, οι περισσότεροι μένουν έκπληκτοι από το θαύμα που αντικρίζουν, ένα χωριό που «κρέμεται» πάνω στο απόκρημνο ύψωμα. Είναι τέτοιος ο πλούτος της, που το 1985 κηρύχθηκε και επίσημα ως ιστορικός διατηρητέος οικισμός.
Τα λίθινα καλντερίμια της ξεκινάνε να διακλαδώνονται από την κεντρική πλατεία του οικισμού που την περιτριγυρίζουν παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες. Εκεί δεσπόζει και το καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου από το 1877. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να γευτεί ντόπια αρκαδικά εδέσματα, ντόπια γλυκά, όπως τα μπουρέκια και οι δίπλες ή να απολαύσει ένα ζεστό ρόφημα σε ένα ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον. Ένας πόλος έλξης ολοχρονικού τουρισμού όπως η Στεμνίτσα, δεν θα μπορούσε να μην πληροί τις προδιαγραφές, προσφέροντας τις ανέσεις που αναζητά ακόμη και ο πιο απαιτητικός επισκέπτης.
Η ακριβώς επόμενη στάση, είναι «το αρχοντικό του Χατζή» που χρονολογείται από το 18ο αιώνα και έχει μετατραπεί σε Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής. Στο εσωτερικό του, αναβιώνει η ελληνική παράδοση μέσα από αναπαραστάσεις παραδοσιακών εργαστηρίων, όπως αυτό του τσαγκάρη ή του «κουδουνά», σπιτιών παλαιότερων χρόνων και έργων τέχνης ανεκτίμητης ιστορικής σημασίας (φορεσιές, εκκλησιαστικά κειμήλια). Το συγκεκριμένο μουσείο είναι το ιδανικό μέρος για να πάρετε το «βάπτισμα» και να ξεκινήσετε έναν περίπατο στα γραφικά μονοπάτια και συγχρόνως πίσω στο χρόνο. Επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά που θυμίζουν πύργους να ξεπηδάνε από τις σελίδες παραμυθιών, ο ήχος του νερού να τρέχει στο κεφαλόβρυσο, εκκλησίες που ταξιδεύουν μες τους αιώνες φτάνοντας μέχρι το σήμερα, όλα αυτά με φόντο την απόλυτη ηρεμία, το φαράγγι του Λούσιου και μία θέα που κυριολεκτικά «κόβει την ανάσα».
Με ανθόσπαρτα μπαλκόνια, βουκαμβίλιες που γεννιούνται μέσα από τους πέτρινους όγκους και περιβόλια που απλώνονται όσο «αντέχει» το μάτι του θεατή, η Φύση στη Στεμνίτσα οργιάζει και συναρπάζει! Αν είστε λάτρεις, μην παραλείψετε να περιπλανηθείτε στο ελατόδασος του Μαίναλου όπου στεγάζεται και το ανακαινισμένο χιονοδρομικό κέντρο για εκείνους που θέλουν να ανεβάσουν την ένταση της αδρεναλίνης.
Αν έχετε τη δυνατότητα να απομακρυνθείτε έστω για λίγες μέρες, για ένα Σαββατοκύριακο, από την πόλη, δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσετε κάτι άλλο εκτός από τη Στεμνίτσα. Είναι το κατάλληλο μέρος να αδειάσετε το μυαλό σας και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας για να επιστρέψετε πίσω γεμάτοι από όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
