Γράφει ο Ανέστης Ι. Κοκκινίδης, Δάσκαλος (M.A. Lond.)
Ένας
ρέκτης της θάλασσας, της φύσης και της ποίησης είναι ο Γιάννης Ηλ.
Ασλανίδης, γέννημα-θρέμμα του Κούκου της Πιερίας μας. Έχοντας σπουδάσει
στο Γυμνάσιο της Κατερίνης και έχοντας υπηρετήσει στο Λιμενικό Σώμα επί
σχεδόν 3 δεκαετίες, σήμερα είναι συνταξιούχος και συνεχίζει να γράφει.
Είχαμε την χαρά να τον συναντήσουμε...
στην Κύμη της Εύβοιας, όπου ζει σήμερα με την οικογένειά του.
Απευθυνόμενος
στους καλοπροαίρετους αναγνώστες, όπως μας πληροφορεί και στα βιβλία
του, καταθέτει την ψυχή του και τον βαθύτερο συναισθηματικό του κόσμο
μέσα από τα ποιήματά του.
Αυτό που διαφαίνεται είναι η αγάπη του
για την Ποίηση, τον Άνθρωπο και τη Φύση, και η καλλιτεχνική χρήση της
γλώσσας στα ποιήματά του. Είναι αδύνατον στον αναγνώστη να μην θελήσει
από την πρώτη επαφή με ένα ποίημά του (ή τον πρώτο του διάλογο με αυτό)
να μην πάει σε επόμενο. Κάθε ποίημά του είναι και μία κατάθεση ψυχής,
μία ζωγραφιά συναισθημάτων, είναι εφαλτήριο και εγερτήριο του νου και
της καρδιάς, συγκινεί και ταυτόχρονα προβληματίζει, τέρπει και
ταυτόχρονα διδάσκει. Κάθε λέξη από τα ποιήματά του εμπεριέχει το ωραίο
της καλλιτεχνικής χρήσης της γλώσσας, το αρμόζον και συνάμα το
αινιγματικό, την συναισθηματική κραυγή του ποιητή αλλά και την παλέτα
της απλότητας και της καθημερινότητας.
Ο Κούκος, λοιπόν, μπορεί να είναι υπερήφανος για ένα ακόμα άξιο τέκνο του: τον Γιάννη Ασλανίδη.
Ακολουθεί
ένα ποίημα που έγραψε ο ταλαντούχος αλλά σεμνός ποιητής και το
δημοσιεύουμε εδώ. Προέρχεται από την ποιητική του συλλογή «Παλμικές
Εκλάμψεις» σε επιμέλεια – ανθολόγηση του Ιωάννη Α. Σκλαβούνου (Αθήνα
2018, ISBN 978-618-00-0341-3). Το ποίημα παρατίθεται αυτούσιο από τις
σελίδες 54 και 55 της συλλογής.
To Αντάμωμα
Ποίηση: Γιάννης Ηλ. Ασλανίδης
(σημείωση: Ο ποιητής το χαρίζει στον Πολιτιστικό Σύλλογο Κούκου Πιερίας προς ανάμνηση της εκδήλωσης που έγινε τον Αύγουστο του 2016)
Ήταν Αυγουστιάτικη ‘κείνη η νύχτα
και το φεγγάρι φόρεσε τα καλά του,
στο προσκλητήριο παρουσίας
μιας φανταχτερής οπτασίας.
Χαμογελαστός ο ουρανός με καθαρά τα σύννεφα,
θέλοντας να δείξει τα πλάνα της χαράς,
στην καλοδουλεμένη αρένα της συνάθροισης,
στο πανηγύρι (ΑΝΤΑΜΩΣΗΣ) του χωριού.
Γέμισε άστρα η βραδιά στην πλατεία
και οι χαρές γινήκαν αγκαλιές,
χορεύοντας οι νόστοι και οι επιθυμίες
ενωμένοι, στο πάλκο της συγκίνησης.
Οι τοπικοί μουσικοί αντίλαλοι,
ξεσήκωσαν αραχνιασμένα συναισθήματα
και πισωγυρίσανε το νου
σε νοσταλγές εποχές της ψυχής.
Εδώ σιμά η Αμερική και η Αυστραλία
δίπλα το Βέλγιο και η Γερμανία
και παρακεί, του τόπου σκορπισμένα βλαστάρια,
στης ενδοχώρας τις μεριές.
Καρδιάς ευχαριστήρια στους οργανωτικούς στυλοβάτες,
που βάζοντας μπροστά τη δύναμη της θέλησης,
έστρωσαν επικοινωνιακό ονειρεμένο τραπέζι,
εν μέσω των εξαίσιων ψηφιδωτών του Μιχ. Παπαδόπουλο
