Βρισκόμαστε εννέα μέρες μετά την εκτέλεση ενός Βορειοηπειρώτη και δυστυχώς η στασιμότητα στην όλη κατάσταση, προέρχεται από μια εσωτερική σιωπή που φαίνεται να πηγάζει από...
τον ωχαδερφισμό των Βορειοηπειρωτών.
Ενώ πολλοί Ελλαδίτες και Κύπριοι αντιδρούν μαζικά εις μνήμην του Κωνσταντίνου Κατσίφα αλλά και κατά της διαχρονικής αδικίας που αφορά τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, κάνεις δε μπορεί να εγγυηθεί το τέλος στις φρικαλεότητες που επί εκατονταετίας διενεργούνται εις βάρος τους. Βάσει μιας άκρως παθητικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, τροφοδοτείται με μίσος ο αλβανικός εθνικισμός, ο οποίος με τη σειρά του διαχέεται στην εξεγερθείσα μάζα των Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο.
Τί είναι όμως εκείνο που κρατά τους Βορειοηπειρώτες σε μια εκ πρώτης όψεως, λήθη;
Ισχύει το πολυσυζητημένο φαινόμενο περί εκφοβισμού των Ελλήνων;
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι μιλάνε για την καταπίεση, για τις αδικαιολόγητες αλβανικές φοροεπιδρομές, για τις συστηματικές ληστρικές επιδρομές, για την μη παροχή κατάλληλης ελληνικής παιδείας, για τον ελεύθερο εθνικό και θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό, για την δικαστική μεροληψία και τελικώς για έναν βασικό μισθό, που κάλλιστα τους τον παρέχει το αλβανικό δημόσιο εργασιακό σύστημα. Όλα αυτά όμως λέγονται εν πλήρη μυστικότητα ή σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις.
Επίσης η μυστική παρακολούθηση, ή ονομάστε την όπως αλλιώς θέλετε, έχει συνδράμει με τη σειρά της στη δημιουργία ενός κλίματος καχυποψίας και εσωστρέφειας όλων των Ελλήνων πολιτών εντός του αλβανικού κράτους. Καθετί καινούργιο ή «επαναστατικό» θεωρείται καταστροφικό. Ιδίως η απαίτηση ενός καλύτερου τρόπου ζωής. Στην περίπτωση εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα πράγματα κλιμακώνονται και οι ένθεν και ένθεν συστάσεις για «συμμόρφωση» με τις επιταγές της άρχουσας τάξης, θυμίζει εποχές του «ενβερίστικου» καθεστώτος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για τις προκαταλήψεις που καλλιεργούνται στα μέρη αυτά, οι Βορειοηπειρώτες είναι αυτή τη στιγμή οι κατατρεγμένοι «Παλαιστίνιοι» των Βαλκανίων. Και σε αυτό το συλλογισμό δε χωράει καμία υπερβολή. Μόνον μια επιτόπια έρευνα θα σας κάνει να το διαπιστώσετε.
Όσον αφορά το μέλλον αυτών των ανθρώπων, φαίνεται πως η Ελλάδα (επίσημη πολιτεία, αλλά και ο απλός ελληνικός λαός) έχει τη δυνατότητα να παράσχει αρχικά την πρέπουσα ψυχολογική υποστήριξη σε όλους όσοι ζούνε υπό αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες και έπειτα να προβεί σε ενέργειες γνωστοποίησης των προβλημάτων τους.
Η αδιαφορία είναι ένα είδος εγκληματικότητας που διαιωνίζει τις δυσκολίες και στην τελική οδηγεί στον ταχύτατο αφανισμό των Ελλήνων μιας τόσο ιστορικής περιοχής, όπως είναι η Βόρειος Ήπειρος.
Κάνω έκκληση προς όλους εμάς, τους νοήμονες ανθρώπους, να μην οδηγήσουμε με τη στάση μας, στην επίτευξη μιας τέτοιας αδικίας. Εκείνης που αφορά πρώτα απ’ όλα τον κάθε ελεύθερο άνθρωπο και μετά, τον Έλληνα που πασχίζει να ζήσει ελεύθερος στη γη των πατέρων του.
Ενώ πολλοί Ελλαδίτες και Κύπριοι αντιδρούν μαζικά εις μνήμην του Κωνσταντίνου Κατσίφα αλλά και κατά της διαχρονικής αδικίας που αφορά τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, κάνεις δε μπορεί να εγγυηθεί το τέλος στις φρικαλεότητες που επί εκατονταετίας διενεργούνται εις βάρος τους. Βάσει μιας άκρως παθητικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, τροφοδοτείται με μίσος ο αλβανικός εθνικισμός, ο οποίος με τη σειρά του διαχέεται στην εξεγερθείσα μάζα των Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο.
Τί είναι όμως εκείνο που κρατά τους Βορειοηπειρώτες σε μια εκ πρώτης όψεως, λήθη;
Ισχύει το πολυσυζητημένο φαινόμενο περί εκφοβισμού των Ελλήνων;
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι μιλάνε για την καταπίεση, για τις αδικαιολόγητες αλβανικές φοροεπιδρομές, για τις συστηματικές ληστρικές επιδρομές, για την μη παροχή κατάλληλης ελληνικής παιδείας, για τον ελεύθερο εθνικό και θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό, για την δικαστική μεροληψία και τελικώς για έναν βασικό μισθό, που κάλλιστα τους τον παρέχει το αλβανικό δημόσιο εργασιακό σύστημα. Όλα αυτά όμως λέγονται εν πλήρη μυστικότητα ή σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις.
Επίσης η μυστική παρακολούθηση, ή ονομάστε την όπως αλλιώς θέλετε, έχει συνδράμει με τη σειρά της στη δημιουργία ενός κλίματος καχυποψίας και εσωστρέφειας όλων των Ελλήνων πολιτών εντός του αλβανικού κράτους. Καθετί καινούργιο ή «επαναστατικό» θεωρείται καταστροφικό. Ιδίως η απαίτηση ενός καλύτερου τρόπου ζωής. Στην περίπτωση εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα πράγματα κλιμακώνονται και οι ένθεν και ένθεν συστάσεις για «συμμόρφωση» με τις επιταγές της άρχουσας τάξης, θυμίζει εποχές του «ενβερίστικου» καθεστώτος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για τις προκαταλήψεις που καλλιεργούνται στα μέρη αυτά, οι Βορειοηπειρώτες είναι αυτή τη στιγμή οι κατατρεγμένοι «Παλαιστίνιοι» των Βαλκανίων. Και σε αυτό το συλλογισμό δε χωράει καμία υπερβολή. Μόνον μια επιτόπια έρευνα θα σας κάνει να το διαπιστώσετε.
Όσον αφορά το μέλλον αυτών των ανθρώπων, φαίνεται πως η Ελλάδα (επίσημη πολιτεία, αλλά και ο απλός ελληνικός λαός) έχει τη δυνατότητα να παράσχει αρχικά την πρέπουσα ψυχολογική υποστήριξη σε όλους όσοι ζούνε υπό αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες και έπειτα να προβεί σε ενέργειες γνωστοποίησης των προβλημάτων τους.
Η αδιαφορία είναι ένα είδος εγκληματικότητας που διαιωνίζει τις δυσκολίες και στην τελική οδηγεί στον ταχύτατο αφανισμό των Ελλήνων μιας τόσο ιστορικής περιοχής, όπως είναι η Βόρειος Ήπειρος.
Κάνω έκκληση προς όλους εμάς, τους νοήμονες ανθρώπους, να μην οδηγήσουμε με τη στάση μας, στην επίτευξη μιας τέτοιας αδικίας. Εκείνης που αφορά πρώτα απ’ όλα τον κάθε ελεύθερο άνθρωπο και μετά, τον Έλληνα που πασχίζει να ζήσει ελεύθερος στη γη των πατέρων του.
Ανταποκριτής himara.gr
