της Έφης Μπάσδρα
Δεν νομίζω ότι πίσω στο ζοφερό 2015 κάποιος πίστευε πραγματικά πως η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ θα έπαιρνε ποτέ τοις μετρητοίς την προτροπή-διαταγή (!) του Αλέξη Τσίπρα και θα έφευγε! Τρία χρόνια και δύο οδυνηρές ήττες σε τοπικές εκλογές μετά, η Άγκελα Μέρκελ αποτελεί οσονούπω παρελθόν για Γερμανία, Ευρώπη, Ελλάδα. Είναι...
πάρα πολύ νωρίς να αποτιμήσει κάποιος την κληρονομιά της 18χρονης εξουσίας της. Το σίγουρο είναι ότι έβαλε ισχυρή τη σφραγίδα της στα χρόνια της κρίσης.
Πρώτη γυναίκα καγκελάριος στο τιμόνι της ισχυρότερης ευρωπαϊκής χώρας, τέσσερεις συνεχόμενες θητείες και 13 χρόνια σιδηρά κυρία της Ευρώπης και ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο, για τη Γερμανία υπήρξε ηγέτιδα προσωπικότητα. Στα χρόνια της, διπλασιάσε σχεδόν το ΑΕΠ της Γερμανίας, μείωσε σε ιστορικά επίπεδα τα ποσοστά ανεργίας, ισχυροποίησε περαιτέρω την οικονομία της, με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων βοήθησε πολύ στην σχεδόν «απαλλαγή» από τα ενοχικά σύνδρομα του σκοτεινού ναζιστικού παρελθόντος της, ενώ την προετοίμασε και για αυριανούς ρόλους προστάτιδας δύναμης. Η πολιτική της τοποθέτηση στο κέντρο παρά το συντηρητικό της παρελθόν και κυρίως η διαχείρηση του μεταναστευτικού, είχαν σαν αποτέλεσμα την αντιδραστική μετακίνηση πολλών ψηφοφόρων σε δεξιότερες θέσεις και στο ίδιο της το κόμμα αλλά και σε ακραία κομμάτα όπως το AfD.
Για την Ευρώπη, κατόρθωσε να κρατήσει το ενιαίο νόμισμα ισχυρό στην διάρκεια μιας μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης και ξεκίνησε τον διάλογο με τον Μακρόν για την Ευρώπη του αύριο. Όμως το μεταναστευτικό αλλά και η «επιβολή» από θέση ισχύος προσώπων και πολιτικών στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, δεν κατόρθωσαν να εμπνεύσουν ευρωπαϊκή φιλοπατρία. Τουναντίον, είχαν σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού και την ανάδειξη φοβικών φωνών με αντιευρωπαϊκό πρόσημο που θα εκφραστούν στις επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές.
Για την Ελλάδα, στάθηκε σκληρή όταν δεν έπρεπε -με λίγη βοήθεια θα είχαμε αποφύγει το οδυνηρό ατύχημα του Σύριζα-, και πολύ «αβρή» στους λαϊκιστές που τόσο ξόρκιζε στη χώρα της. Η επιλεκτική αυτή προσέγγιση με γνώμονα πρωτίστως τα συμφέροντα της χώρας της, δευτερευόντως αυτά της Ευρώπης και τελευταίως τα ελληνικά, μάλλον δεν θα την κατατάξουν στους μεγάλους οραματιστές της ευρωπαϊκής ενοποίησης, τουλάχιστον στην συνείδηση των ελλήνων. Ενδεχομένως οι επίγονοι της να αποδειχθούν ακόμη λιγότεροι, και το σενάριο προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να προβλέπει πολλά επεισόδια ακόμη. Για μας όμως, μία έντονα φιλευρωπαϊκή χώρα, τα χρόνια της κας Μέρκελ στο τιμόνι της Γερμανίας και εμμέσως της Ευρώπης, και παρά το γεγονός ότι στήριξε τη χώρα σε πολύ δύσκολες στιγμές, αφήνουν μια πικρή επίγευση. Η αποχώρηση αυτή θα επηρεάσει περαιτέρω αυτά που θα μας συμβούν, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας χάνει τον πιο ένθερμο υποστηρικτή του, την στιγμή που τον χρειαζεται περισσότερο από ποτέ. Γιατί ειδικά γι’ αυτόν, από το «Go back madam Merkel» στο «μη φεύγεις μη...», μία καρέκλα εξουσίας δρόμος...
Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
