ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣΟι σιωπές μας, οι ζωές μας, οι μικρές αναπνοές μας,
Βγαίνουν νύχτα για σεργιάνι, σε ονείρων διαδρομές.
Τέρμα όμως κανείς δεν φτάνει, για όλα φταίνε οι κραυγές,
Των ανθρώπων, οι ενοχές.
Σιωπές, φωνές, αναφωνήσεις, σε ποιόν τάχα να μιλήσεις,
Ποιος μπορεί να σε ακούσει, μέσα σε μια ερημιά.
Βαρύ φορτίο στην καρδιά σου, κουβαλάς και τα όνειρά σου,
Όσο εσύ κι’αν επιμένεις, στα ίδια, πάντα, μόνος μένεις.
Οι σιωπές μας, οι στιγμές μας, οι λίγες και μικρές χαρές μας,
Οδηγούν τα βήματά μας, σε αδιέξοδους οδούς.
Κι’όταν κάποιον συναντούμε, σε ένα βλέμμα ,αναζητούμε,
Φώς και ελπίδα στην σιωπή.
Οι σιωπές μας, οι ζωές μας, οι μικρές ανατροπές μας….
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
