Την εποχή του Μακεδονικού αγώνα οι δασκάλες ήταν και πολεμίστριες. Εκτός από γνώση μοίραζαν και βόλια. Μια από εκείνες ήταν και η 20χρονη Αγγελική όταν προσδιορίστηκε στην Αριδαία. Αμέσως ξεχώρισε για την ατρόμητη καρδιά της. Εκτός από την εκπαίδευση, στο χωριό συνεργάζεται με έναν γιατρό και προσφέρει την δωρεάν εξέταση, περίθαλψη και φαρμακευτική αγωγή στα παιδιά. Συμβουλεύει τις οικογένειες για...
τη σωστή ανατροφή των παιδιών τους και ξεδιπλώνει στις ψυχές τους την αγάπη για την Ελλάδα. Γενικώς αλλάζει την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων της περιοχής.
τη σωστή ανατροφή των παιδιών τους και ξεδιπλώνει στις ψυχές τους την αγάπη για την Ελλάδα. Γενικώς αλλάζει την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων της περιοχής.
Μπαίνει στο στόχαστρο των κομιτατζίδων. Αλλά τότε την μεταθέτουν στην Αγριανή Σερρών. Βλέποντας ένα χωριό έτοιμο να εκβουλγαριστεί πέφτει με την ψυχή της στην προσφορά και στον αγώνα κερδίζοντας πολύ γρήγορα την συμπάθεια των κατοίκων, αλλά και το μίσος των Βουλγάρων. Στις 12 Δεκεμβρίου 1906 το χωριό βάφεται με αίμα από επίθεση τους. Πυρπολούν σπίτια και ανθρώπους. Εκείνη με το ντουφέκι προσπαθεί να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορεί. Το πρωί την βρίσκει τραυματισμένη και καψαλισμένη. Ζητάει κατά την μεταφορά της στο νοσοκομείο Σερρών να κάνουν στάσεις σε όσα χωριά περνάνε, ώστε να εμψυχώσει με ομιλίες της τους Έλληνες. Ξεσηκώνει όλους σε εθνικό συναγερμό καθώς το αίμα της ποτίζει την Μακεδονία από όπου περνάει. Το πλήθος της φυλάει τα χέρια, ενώ εκείνη αργοσβήνει πυροδοτώντας τις καρδιές όλων με τον ηρωισμό της. Μετά την πρωτοχρονιά πεθαίνει και το φέρετρο της ντύνεται με την Ελληνική σημαία που υπεραγαπούσε.
Άννα Ορφανού
