Στο ύψωμα της Κορομηλιάς που ανήκε άλλοτε στο αρματολίκι του Σοβολάκου, στις 15 Γενάρη του 1823, λίγες μέρες μετά την Α’ αποτυχημένη πολιορκία του Μεσολογγίου, οι Τούρκοι αδυνατώντας να περάσουν τον αφρισμένο Αχελώο στα...
πεδινά, κοντά στο Αγρίνιο, για να ριχτούν στον Βάλτο κι από κει στην Ήπειρο, αποφάσισαν να στείλουν δύναμη 3000 στρατιωτών με αρχηγούς τον Άγο Βασάρη, τον Ισμαήλ Πλιάσα και τον Χατζή – Μπέντο, προκειμένου να διαβούν τον Αχελώο από ψηλότερα όπου υπήρχαν γεφύρια. Απέναντι τους όμως βρήκαν το Γεώργιο Καραϊσκάκη και τα παλικάρια του, ο οποίος σκότωσε σε μονομαχία τον έναν από τους τρεις αρχηγούς των Τούρκων και έριξε τους Οθωμανούς στα νερά του ποταμού μετά από μια σκληρή μάχη.
Μετά την αποτυχημένη πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, η μόνη λύση για τους Οθωμανούς ήταν να γυρίσουν στην ασφαλέστερη Ήπειρο, να κινηθούν δηλαδή κατά μήκους του Αχελώου και να περάσουν από σημείο που η ποσότητα νερού δεν είναι μεγάλη, ώστε να εφοδιαστούν με τροφή και νέο οπλισμό.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης βρισκόταν τότε στα Άγραφα και ειδοποιημένος για τις Τουρκικές κινήσεις αποφάσισε να τους εμποδίσει καταλαμβάνοντας το ύψωμα της Κορομηλιάς, κοντά στο χωριό Άγιος Βλάσης, με πολεμιστές από τη γύρω περιοχή.
Σε ένα στενό πέρασμα ο Καραϊσκάκης με μόλις 800 στρατιώτες, δικούς του και από τη γύρω περιοχή, είχε στήσει ενέδρα. Ήθελαν 7 χιλιόμετρα ακόμα κατηφορικού εδάφους να συναντήσουν τον Αχελώο και δεν μπορούσαν να παρακάμψουν το στενό αυτό πέρασμα, την «Κορομηλιά».
Οι Τούρκοι όταν έφτασαν στην περιοχή και διαπίστωσαν ότι η διάβαση στη κορυφή ήταν κατειλημμένη, μάταια προσπάθησαν να έρθουν σε διαπραγματεύσεις.
Το σημείο της ενέδρας του Γ. Καραΐσκάκη. Στο ελατόδασος εγκλωβίστηκαν οι Οθωμανοί
Μάταια ο Οθωμανός αρχηγός Χατζή Μπέντος προσπάθησε με 500.000 γρόσια να δελεάσει τον Καραϊσκάκη και να τον αφήσει να περάσει. Ο Καραϊσκάκης αντί αυτού τον προκάλεσε σε μονομαχία. Σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση αφού ο Χατζή Μπέντος απέτυχε να σημαδέψει σωστά τον Καραϊσκάκη, ο στρατηγός της Ρούμελης σημάδεψε τον Χατζη Μπέντο και τον έριξε από το άλογο του.
Αίφνης τα πρωτοπαλλίκαρά του άρπαξαν από τον νεκρό Οθωμανό αρχηγό τα λάφυρά του, μεταξύ αυτών και την ασημένια κούπα με ανάγλυφο Οθωμανικής Τέχνης που σώζεται έως σήμερα.
Η ασημένια κούπα του Τούρκου Χατζη-Μπέντο, που άρπαξαν τα πρωτοπαλίκαρα του Καραϊσκάκη
Το σωστό σημάδι του Καραϊσκάκη άναψε για τα καλά τη μάχη. Οι Οθωμανοί, ασύνταχτοι, εγκλωβίστηκαν στη Χαράδρα του Αγίου Βλασίου και όσοι επέζησαν, έσπευσαν προς τον κατηφορικό δρόμο που οδηγεί στον Αχελώο. Πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν να περάσουν το ποτάμι και πνίγηκαν στα παγωμένα νερά και στην ασύμμετρη άνοδο της στάθμης του.
Η μάχη του Αγίου Βλασίου και ο πνιγμός στον Αχελώο που ακολούθησε, έδωσε το φιλί της ζωής για δύο χρόνια στην Ελληνική Επανάσταση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Διονύσιος Σολωμός αφιέρωσε 13 στροφές του Εθνικού μας ύμνου (104-116) στη συγκεκριμένη αυτή μάχη, περιγράφοντας σε πολλά σημεία τις φρικτές εικόνες του πνιγμού:
«Κακορίζικοι, πού πάτε του Αχελώου μες στη ροή και πιδέξια πολεμάτε από την καταδρομή
να αποφύγετε; Το κύμα έγινε όλο φουσκωτό· εκεί ευρήκατε το μνήμα πριν να ευρείτε αφανισμό.
Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει κάθε λάρυγγας εχθρού, και το ρεύμα γαργαρίζει τες βλασφήμιες του θυμού.
Σφαλερά τετραποδίζουν πλήθος άλογα, και ορθά τρομασμένα χλιμιντρίζουν και πατούν εις τα κορμιά.
Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.
Κεφαλές απελπισμένες, με τα μάτια πεταχτά, κατά τ’ άστρα σηκωμένες για την ύστερη φορά.
Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη του Αχελώου νεροσυρμή- το χλιμίντρισμα και οι κρότοι και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.»
Η αναπαράσταση της μάχης
Η νίκη των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτική και αποτέλεσε ορόσημο τόσο για την Επανάσταση, όσο και για την πορεία του Καραϊσκάκη, καθώς μετά από αυτή την νίκη του διορίσθηκε Αρχηστράτηγος των Επαναστατημένων Ελλήνων.
Η μάχη αναφέρεται στην ιστορία του Παπαρηγόπολου και του Σ. Τρικούπη, αλλά σώθηκε και μέσω της προφορικής παράδοσης. Τα λάφυρα του Χατζή Μπέντου τα πήρε ο Ζαχαρής Στουρνάρας . Μεγάλο κεφάλαιο είναι και η σημερινή αναβίωση. Αυτοσχέδιο θέατρο σε υψόμετρο 1300 μ. από το 2001 με τη συμμετοχή εκατοντάδων κατοίκων, αναβιώνει στον ίδιο τόπο τη μάχη διατηρώντας τη ψηλά στη συλλογική μνήμη.
Πηγή mixanitouxronou.gr
Μετά την αποτυχημένη πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, η μόνη λύση για τους Οθωμανούς ήταν να γυρίσουν στην ασφαλέστερη Ήπειρο, να κινηθούν δηλαδή κατά μήκους του Αχελώου και να περάσουν από σημείο που η ποσότητα νερού δεν είναι μεγάλη, ώστε να εφοδιαστούν με τροφή και νέο οπλισμό.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης βρισκόταν τότε στα Άγραφα και ειδοποιημένος για τις Τουρκικές κινήσεις αποφάσισε να τους εμποδίσει καταλαμβάνοντας το ύψωμα της Κορομηλιάς, κοντά στο χωριό Άγιος Βλάσης, με πολεμιστές από τη γύρω περιοχή.
Σε ένα στενό πέρασμα ο Καραϊσκάκης με μόλις 800 στρατιώτες, δικούς του και από τη γύρω περιοχή, είχε στήσει ενέδρα. Ήθελαν 7 χιλιόμετρα ακόμα κατηφορικού εδάφους να συναντήσουν τον Αχελώο και δεν μπορούσαν να παρακάμψουν το στενό αυτό πέρασμα, την «Κορομηλιά».
Οι Τούρκοι όταν έφτασαν στην περιοχή και διαπίστωσαν ότι η διάβαση στη κορυφή ήταν κατειλημμένη, μάταια προσπάθησαν να έρθουν σε διαπραγματεύσεις.
Το σημείο της ενέδρας του Γ. Καραΐσκάκη. Στο ελατόδασος εγκλωβίστηκαν οι Οθωμανοί
Μάταια ο Οθωμανός αρχηγός Χατζή Μπέντος προσπάθησε με 500.000 γρόσια να δελεάσει τον Καραϊσκάκη και να τον αφήσει να περάσει. Ο Καραϊσκάκης αντί αυτού τον προκάλεσε σε μονομαχία. Σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση αφού ο Χατζή Μπέντος απέτυχε να σημαδέψει σωστά τον Καραϊσκάκη, ο στρατηγός της Ρούμελης σημάδεψε τον Χατζη Μπέντο και τον έριξε από το άλογο του.
Αίφνης τα πρωτοπαλλίκαρά του άρπαξαν από τον νεκρό Οθωμανό αρχηγό τα λάφυρά του, μεταξύ αυτών και την ασημένια κούπα με ανάγλυφο Οθωμανικής Τέχνης που σώζεται έως σήμερα.
Η ασημένια κούπα του Τούρκου Χατζη-Μπέντο, που άρπαξαν τα πρωτοπαλίκαρα του Καραϊσκάκη
Το σωστό σημάδι του Καραϊσκάκη άναψε για τα καλά τη μάχη. Οι Οθωμανοί, ασύνταχτοι, εγκλωβίστηκαν στη Χαράδρα του Αγίου Βλασίου και όσοι επέζησαν, έσπευσαν προς τον κατηφορικό δρόμο που οδηγεί στον Αχελώο. Πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν να περάσουν το ποτάμι και πνίγηκαν στα παγωμένα νερά και στην ασύμμετρη άνοδο της στάθμης του.
Η μάχη του Αγίου Βλασίου και ο πνιγμός στον Αχελώο που ακολούθησε, έδωσε το φιλί της ζωής για δύο χρόνια στην Ελληνική Επανάσταση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Διονύσιος Σολωμός αφιέρωσε 13 στροφές του Εθνικού μας ύμνου (104-116) στη συγκεκριμένη αυτή μάχη, περιγράφοντας σε πολλά σημεία τις φρικτές εικόνες του πνιγμού:
«Κακορίζικοι, πού πάτε του Αχελώου μες στη ροή και πιδέξια πολεμάτε από την καταδρομή
να αποφύγετε; Το κύμα έγινε όλο φουσκωτό· εκεί ευρήκατε το μνήμα πριν να ευρείτε αφανισμό.
Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει κάθε λάρυγγας εχθρού, και το ρεύμα γαργαρίζει τες βλασφήμιες του θυμού.
Σφαλερά τετραποδίζουν πλήθος άλογα, και ορθά τρομασμένα χλιμιντρίζουν και πατούν εις τα κορμιά.
Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.
Κεφαλές απελπισμένες, με τα μάτια πεταχτά, κατά τ’ άστρα σηκωμένες για την ύστερη φορά.
Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη του Αχελώου νεροσυρμή- το χλιμίντρισμα και οι κρότοι και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.»
Η αναπαράσταση της μάχης
Η νίκη των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτική και αποτέλεσε ορόσημο τόσο για την Επανάσταση, όσο και για την πορεία του Καραϊσκάκη, καθώς μετά από αυτή την νίκη του διορίσθηκε Αρχηστράτηγος των Επαναστατημένων Ελλήνων.
Η μάχη αναφέρεται στην ιστορία του Παπαρηγόπολου και του Σ. Τρικούπη, αλλά σώθηκε και μέσω της προφορικής παράδοσης. Τα λάφυρα του Χατζή Μπέντου τα πήρε ο Ζαχαρής Στουρνάρας . Μεγάλο κεφάλαιο είναι και η σημερινή αναβίωση. Αυτοσχέδιο θέατρο σε υψόμετρο 1300 μ. από το 2001 με τη συμμετοχή εκατοντάδων κατοίκων, αναβιώνει στον ίδιο τόπο τη μάχη διατηρώντας τη ψηλά στη συλλογική μνήμη.
Πηγή mixanitouxronou.gr
