9 Ιανουαρίου 1941 - Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Ελληνικό Υποβρύχιο «Τρίτων» κατά τη διάρκεια της τρίτης πολεμικής περιπολίας στο Στενό του Οτράντο, με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δ. Ζέπο, βυθίζει το ιταλικό υποβρύχιο «Neghelli».
Το...
Το...
υποβρύχιο "Τρίτων" (Υ-5) ήταν ένα από τα έξι υποβρύχια του ελληνικού στόλου κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκοσμίου πολέμου και ένα από τα τέσσερα βαρύτερα υποβρύχια της κλάσης «Γλαύκος». Και τα έξι υποβρύχια του ελληνικού στόλου της εποχής παραγγέλθηκαν σε γαλλικά ναυπηγεία. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι δεν ήταν πετυχημένη επιλογή, αφού εμφάνιζαν ορισμένα βασικά και επικίνδυνα ελαττώματα, όπως:
Συχνή τήξη των ασφαλειών των πηδαλίων.
Η αδυναμία αναδίπλωσης των οριζόντιων πηδαλίων, με αποτέλεσμα συχνή βλάβη τους όταν η θάλασσα είχε ισχυρό κυματισμό.
Το σχετικά περιορισμένο μέγιστο βάθος κατάδυσης.
Η έλλειψη συστήματος αφανούς εκσφενδόνισης τορπιλών.
Η έλλειψη καθόδων ασφαλείας και η έλλειψη ραδιογωνιόμετρου και πορειογράφου.
Εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων.
Είχαν όμως και μερικά σχετικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τα άλλα υποβρύχια της εποχής, όπως καλή συμπεριφορά σε τρικυμίες, μεγάλο περισκοπικό βάθος (το συνηθισμένο ήταν 14 m) και δυνατότητα λήψης ταχείας κατάδυσης.
Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το 1935 το πλήρωμα του Υ/Β Τρίτων στασίασε, αλλά ανακαταλήφθηκε. Η συντήρηση των υποβρυχίων ήταν προβληματική, εξαιτίας των περιορισμένων πιστώσεων που διατέθηκαν για προμήθεια ανταλλακτικών. Όταν επιτέλους, το καλοκαίρι του 1939 έγινε εφικτή η παραγγελία και διατέθηκαν οι απαραίτητες πιστώσεις ήταν αργά: Η παραγγελία δεν ολοκληρώθηκε λόγω της κατάληψης της Γαλλίας από τη Γερμανία. Παρόλα τα παραπάνω, στις 28 Οκτωβρίου 1940 όλα τα ελληνικά υποβρύχια πλην του «Γλαύκος» ήταν έτοιμα προς απόπλου.
Συχνή τήξη των ασφαλειών των πηδαλίων.
Η αδυναμία αναδίπλωσης των οριζόντιων πηδαλίων, με αποτέλεσμα συχνή βλάβη τους όταν η θάλασσα είχε ισχυρό κυματισμό.
Το σχετικά περιορισμένο μέγιστο βάθος κατάδυσης.
Η έλλειψη συστήματος αφανούς εκσφενδόνισης τορπιλών.
Η έλλειψη καθόδων ασφαλείας και η έλλειψη ραδιογωνιόμετρου και πορειογράφου.
Εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων.
Είχαν όμως και μερικά σχετικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τα άλλα υποβρύχια της εποχής, όπως καλή συμπεριφορά σε τρικυμίες, μεγάλο περισκοπικό βάθος (το συνηθισμένο ήταν 14 m) και δυνατότητα λήψης ταχείας κατάδυσης.
Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το 1935 το πλήρωμα του Υ/Β Τρίτων στασίασε, αλλά ανακαταλήφθηκε. Η συντήρηση των υποβρυχίων ήταν προβληματική, εξαιτίας των περιορισμένων πιστώσεων που διατέθηκαν για προμήθεια ανταλλακτικών. Όταν επιτέλους, το καλοκαίρι του 1939 έγινε εφικτή η παραγγελία και διατέθηκαν οι απαραίτητες πιστώσεις ήταν αργά: Η παραγγελία δεν ολοκληρώθηκε λόγω της κατάληψης της Γαλλίας από τη Γερμανία. Παρόλα τα παραπάνω, στις 28 Οκτωβρίου 1940 όλα τα ελληνικά υποβρύχια πλην του «Γλαύκος» ήταν έτοιμα προς απόπλου.
