Η Αθήνα έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι παππούδες μας έχουν στο μυαλό τους μία άλλη πόλη πολύ πιο πράσινη.
Εντύπωση...
Εντύπωση...
προκαλούν οι φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας που απεικονίζουν ανεμόμυλους σε κοντινή απόσταση από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, στην περιοχή του Μετς. Στην αρχική φωτογραφία που τράβηξε το 1869 ο William James Stillman βλέπουμε τον Μύλο του Αργυρίου και στο βάθος τον Ιερό Βράχο και τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η περιοχή του Μετς ήταν ακατοίκητη.
Ο Ιλισός έρεε από τις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού και στους λόφους του Αρδηττού υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γιωργάκη όπου οι Αθηναίοι άλεθαν σιτάρι και παρήγαγαν αλεύρι. Μάλιστα όταν οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Ακρόπολη, χρησιμοποιούσαν τους μύλους, τους οποίους φρουρούσαν με πλήθος στρατιωτών.
Με το πέρασμα του χρόνου και την εγκατάσταση νέων κατοίκων στην πρωτεύουσα, πολλοί ανεμόμυλοι κατεδαφίστηκαν, καθώς είχαν σταματήσει να λειτουργούν ήδη από το 1880. Ο ανεμόμυλος που βρισκόταν κοντά στη γέφυρα της Αγίας Φωτεινής γκρεμίστηκε αρχές του 20ου αιώνα.
Μέχρι το 1986 υπήρχε μόνο ένας ανεμόμυλος, ο μύλος Αργυρίου στον λόφο Πετρίτη. Αν κι είχε διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να τον κατεδαφίσει και έκτοτε οι ανεμόμυλοι σταμάτησαν να κοσμούν την Αθήνα.
Η Μαρία Καραβία στο βιβλίο «Παράπλευρες απώλειες» Παιδικά χρόνια στην Αθήνα της Κατοχής και του Εμφυλίου είχε αναφερθεί στον ανεμόμυλο του Μετς: «Σ’ αυτές τις μάχες (σ.σ. τα Δεκεμβριανά) ήταν που έχασε την κορυφή του και ο περίφημος ανεμόμυλος του Μετς, ένα στιβαρό πέτρινο κτίσμα, κατάλοιπο της προβιομηχανικής εποχής, που φωτογραφήθηκε πρώτη φορά από τον Αμερικανό φωτογράφο Τζέημς Στίλμαν το 1865.
«Αυτό τον μύλο εγώ τον θυμάμαι με ανοιγμένα όλα του τα φτερά» μου είχε πει κάποτε η Μαρίκα Βελουδίου, η πρώτη Ελληνίδα ξεναγός. «Τον βλέπαμε όταν παίζαμε στο Ζάππειο με τον αδελφό μου τον Θάνο και τον εγγονό του Σλήμαν, τον γιο της Ανδρομάχης» – συνωστισμός αιώνων με δύο τρία ονόματα σε μια φράση!».
Ο Ιλισός έρεε από τις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού και στους λόφους του Αρδηττού υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γιωργάκη όπου οι Αθηναίοι άλεθαν σιτάρι και παρήγαγαν αλεύρι. Μάλιστα όταν οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Ακρόπολη, χρησιμοποιούσαν τους μύλους, τους οποίους φρουρούσαν με πλήθος στρατιωτών.
Με το πέρασμα του χρόνου και την εγκατάσταση νέων κατοίκων στην πρωτεύουσα, πολλοί ανεμόμυλοι κατεδαφίστηκαν, καθώς είχαν σταματήσει να λειτουργούν ήδη από το 1880. Ο ανεμόμυλος που βρισκόταν κοντά στη γέφυρα της Αγίας Φωτεινής γκρεμίστηκε αρχές του 20ου αιώνα.
Μέχρι το 1986 υπήρχε μόνο ένας ανεμόμυλος, ο μύλος Αργυρίου στον λόφο Πετρίτη. Αν κι είχε διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να τον κατεδαφίσει και έκτοτε οι ανεμόμυλοι σταμάτησαν να κοσμούν την Αθήνα.
Η Μαρία Καραβία στο βιβλίο «Παράπλευρες απώλειες» Παιδικά χρόνια στην Αθήνα της Κατοχής και του Εμφυλίου είχε αναφερθεί στον ανεμόμυλο του Μετς: «Σ’ αυτές τις μάχες (σ.σ. τα Δεκεμβριανά) ήταν που έχασε την κορυφή του και ο περίφημος ανεμόμυλος του Μετς, ένα στιβαρό πέτρινο κτίσμα, κατάλοιπο της προβιομηχανικής εποχής, που φωτογραφήθηκε πρώτη φορά από τον Αμερικανό φωτογράφο Τζέημς Στίλμαν το 1865.
«Αυτό τον μύλο εγώ τον θυμάμαι με ανοιγμένα όλα του τα φτερά» μου είχε πει κάποτε η Μαρίκα Βελουδίου, η πρώτη Ελληνίδα ξεναγός. «Τον βλέπαμε όταν παίζαμε στο Ζάππειο με τον αδελφό μου τον Θάνο και τον εγγονό του Σλήμαν, τον γιο της Ανδρομάχης» – συνωστισμός αιώνων με δύο τρία ονόματα σε μια φράση!».
