Σάββας Οφείδης
Όποια και να είναι η αντικαταθλιπτική δοσολογία με αυξήσεις, παροχές και χαρτζιλίκια η κοινωνία μας βρίσκεται σε βαθιά εθνική θλίψη.
Όσοι πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν πως ο περήφανος ελληνικός λαός θα ξεχάσει την κύρωση της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών, όντας ευεπίφορος σε παροχές, πλανώνται πλάνην οικτρά.
Αντιθέτως...
κάθε μέρα που περνάει βαθαίνει στις ψυχές των Ελλήνων μία εθνική πίκρα και αρνούνται να δεχθούν πως μία κατ' επίφαση κοινοβουλευτική πλειοψηφία προθύμων επέβαλε μια άκρως εθνικά επιζήμια συμφωνία σε βάρος της Μακεδονίας.
Όσες αυξήσεις και όσα αντίδωρα και να δώσει η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να εκμαυλίσει τις συνειδήσεις των Ελλήνων, όπου ταπεινώθηκε βίαια η περηφάνια τους.
Εφόσον πραγματικά θέλουν να εκτονώσουν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή ας προσφύγουν αύριο κιόλας σε εκλογές και να σταματήσουν να στοχοποιούν μέχρι και μητροπολίτες ως δήθεν ηθικούς αυτουργούς βίαιων και ακραίων συμπεριφορών (Δεν άκουσα τουλάχιστον κανένα μητροπολίτη να ισχυρίζεται πως υπάρχουν και καλές μολότοφ, όπως έκανε ο Τσίπρας στο παρελθόν).
Στη πραγματικότητα για ηθική αυτουργία βαρύνονται αποκλειστικά μόνο οι 153 καταφατικές ψήφοι των προθύμων βουλευτών, βρισκόμενοι σε πλήρη αναντιστοιχία με την απόλυτα πλειοψηφούσα λαϊκή βούληση, περιφρονώντας απαξιωτικά έναν λαό και χαρακτηριζοντάς τον συλλήβδην ως ακραίο και θιασώτη του φασισμού.
Η δημοκρατική επιλογή εκτόνωσης της λαϊκής οργής είναι η άμεση προσφυγή σε εκλογές, χωρίς δυστυχώς αυτή η επιλογή να αποτελεί πανάκεια για την επανόρθωση της εθνικής ζημίας που συντελέστηκε στο εθνικό μας ζήτημα.
Όσες αυξήσεις και όσα αντίδωρα και να δώσει η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να εκμαυλίσει τις συνειδήσεις των Ελλήνων, όπου ταπεινώθηκε βίαια η περηφάνια τους.
Εφόσον πραγματικά θέλουν να εκτονώσουν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή ας προσφύγουν αύριο κιόλας σε εκλογές και να σταματήσουν να στοχοποιούν μέχρι και μητροπολίτες ως δήθεν ηθικούς αυτουργούς βίαιων και ακραίων συμπεριφορών (Δεν άκουσα τουλάχιστον κανένα μητροπολίτη να ισχυρίζεται πως υπάρχουν και καλές μολότοφ, όπως έκανε ο Τσίπρας στο παρελθόν).
Στη πραγματικότητα για ηθική αυτουργία βαρύνονται αποκλειστικά μόνο οι 153 καταφατικές ψήφοι των προθύμων βουλευτών, βρισκόμενοι σε πλήρη αναντιστοιχία με την απόλυτα πλειοψηφούσα λαϊκή βούληση, περιφρονώντας απαξιωτικά έναν λαό και χαρακτηριζοντάς τον συλλήβδην ως ακραίο και θιασώτη του φασισμού.
Η δημοκρατική επιλογή εκτόνωσης της λαϊκής οργής είναι η άμεση προσφυγή σε εκλογές, χωρίς δυστυχώς αυτή η επιλογή να αποτελεί πανάκεια για την επανόρθωση της εθνικής ζημίας που συντελέστηκε στο εθνικό μας ζήτημα.
