Η Παναγιώτα Γερασιμοπούλου γεννήθηκε στην Κάτω Αχαΐα. Παντρεύτηκε στην Κατερίνη και έφυγε στην Αμερική σε ηλικία 16 ετών, όπου απέκτησε 2 παιδιά, ενώ σήμερα είναι γιαγιά δυο εγγονιών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από 26 χρόνια σκληρής δουλειάς στον χώρο της εστίασης στο Lawrence Kansas και στο Kansas City, προχώρησε...
σε μεγάλες επενδύσεις και έκτοτε δραστηριοποιείται ως επενδύτρια στις Ηνωμένες Πολιτείες στον χώρο των ακινήτων.
Η δράση της δεν περιορίστηκε στον οικονομικό τομέα, μιας και η αγάπη της για την Ελλάδα την έβρισκε πάντα στην πρώτη γραμμή του Απόδημου Ελληνισμού της Ελληνικής Κοινότητας της Αμερικής. Η συμμετοχή της στα κοινά και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις δεν περιορίστηκαν όμως μόνο στις Η.Π.Α. μιας και η αγάπη της για την Κατερίνη την έβρισκε πάντα αρωγό των τοπικών συλλόγων και κοινωνικών φορέων, όπως η Μέριμνα του Παιδιού Κατερίνης.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά την μετανάστευσή της στην Αμερική και ενώ μπορούσε να επιλέξει οποιαδήποτε πόλη σε οποιοδήποτε σημείο στον κόσμο για να ζήσει, επέλεξε να επιστρέψει και να ζει στην Κατερίνη. Στην πόλη που αγάπησε, στην πόλη που μεγαλώνει, στην πόλη που έχει δημιουργήσει όλες εκείνες τις υποδομές και τις συνθήκες για να ζει κανείς με ποιότητα και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Δραστηριοποιείται σήμερα στην Κατερίνη σε συλλόγους με ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο, ενώ σχεδιάζει επενδύσεις στον τόπο μας μελετώντας τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ερωτώμενη για τα κίνητρά της απαντάει: Θέλω να επενδύσω στην Κατερίνη και να δώσω δουλειές για να μην φεύγουν τα νέα παιδιά και τα καλύτερα μυαλά της πατρίδας μας στην ξενιτιά όπως έκανα εγώ πριν 37 χρόνια, γιατί ο πόνος της μάνας για το παιδί που φεύγει είναι ο μεγαλύτερος πόνος…
Η δράση της δεν περιορίστηκε στον οικονομικό τομέα, μιας και η αγάπη της για την Ελλάδα την έβρισκε πάντα στην πρώτη γραμμή του Απόδημου Ελληνισμού της Ελληνικής Κοινότητας της Αμερικής. Η συμμετοχή της στα κοινά και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις δεν περιορίστηκαν όμως μόνο στις Η.Π.Α. μιας και η αγάπη της για την Κατερίνη την έβρισκε πάντα αρωγό των τοπικών συλλόγων και κοινωνικών φορέων, όπως η Μέριμνα του Παιδιού Κατερίνης.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά την μετανάστευσή της στην Αμερική και ενώ μπορούσε να επιλέξει οποιαδήποτε πόλη σε οποιοδήποτε σημείο στον κόσμο για να ζήσει, επέλεξε να επιστρέψει και να ζει στην Κατερίνη. Στην πόλη που αγάπησε, στην πόλη που μεγαλώνει, στην πόλη που έχει δημιουργήσει όλες εκείνες τις υποδομές και τις συνθήκες για να ζει κανείς με ποιότητα και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Δραστηριοποιείται σήμερα στην Κατερίνη σε συλλόγους με ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο, ενώ σχεδιάζει επενδύσεις στον τόπο μας μελετώντας τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ερωτώμενη για τα κίνητρά της απαντάει: Θέλω να επενδύσω στην Κατερίνη και να δώσω δουλειές για να μην φεύγουν τα νέα παιδιά και τα καλύτερα μυαλά της πατρίδας μας στην ξενιτιά όπως έκανα εγώ πριν 37 χρόνια, γιατί ο πόνος της μάνας για το παιδί που φεύγει είναι ο μεγαλύτερος πόνος…
