Μάθημα υπέρ των καταυλισμών μεταναστών πραγματοποιείται σε παιδιά Δημοτικού. Ενώ το μεταναστευτικό απειλεί τους βασικούς πυλώνες της κοινωνίας, το Υπουργείου Παιδείας αποφάσισε να προσθέσει στα σχολικά βιβλία άσκηση, που θυμίζει προετοιμασία των μαθητών για ένταξη σε ΜΚΟ.
Τα...
Τα...
παιδιά των Ελλήνων γίνονται θυσία στο βωμό του ψευδο-προοδευτισμού και της πολιτικής ορθότητας, με μία ανεξέλεγκτη νεοταξική προπαγάνδα που πλέον πραγματοποιείται σε μικρές ηλικίες και με τον «αθώο» τρόπο μίας ανθρωπιστικής εργασίας σε σχολικό βιβλίο.
Αυτό που δεν λένε στα παιδιά, όμως, είναι πως οι προσφυγικοί καταυλισμοί έχουν στοιβαγμένους παράνομους μετανάστες (περισσότερους από ότι πρόσφυγες), που ζουν υπό άθλιες συνθήκες, με αποτέλεσμα να αποτελούν απειλή για την εσωτερική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και την οικονομία της χώρας.
Στο βιβλίο γλώσσας της ΣΤ’ Δημοτικού υπάρχει μάθημα για την υπεράσπιση δημιουργίας καταυλισμών προσφύγων. Τα παιδιά εκπαιδεύονται υποδειγματικά (αν θέλουμε να γίνουν καπάτσα στελέχη των ΜΚΟ του Σόρος). Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Λιάκος και η εφημερίδα «Δημοκρατία», στις σελίδες του σχολικού βιβλίου (τεύχος Α) 84-85 διαβάζουμε:
«Κοντά στην περιοχή σας έχει δημιουργηθεί ένας καταυλισμός όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες διωγμένοι από διάφορες χώρες. Ομως κάποιοι θέλουν να τους διώξουν. Η τάξη σας, λοιπόν, αποφασίζει να ζητήσει από τον δήμαρχο να συνεχίσουν οι πρόσφυγες να φιλοξενούνται στον καταυλισμό και να τους βοηθήσει να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τις συνθήκες ζωής τους».
Στη συνέχεια το βιβλίο τούς δίνει οδηγίες πώς να συντάξουν την επιστολή ώστε να είναι αρκετά μελό και να συγκινήσει τον δήμαρχο. Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Ετοιμάστε την επιστολή που ακολουθεί, με σκοπό να πείσετε λογικά αλλά και να συγκινήσετε τον δήμαρχο. Στην επιστολή χρειάζεται να πείτε τις απόψεις σας και να τις αιτιολογήσετε: πώς ζουν τώρα οι πρόσφυγες στον καταυλισμό, γιατί δεν πρέπει να τους διώξουν, γιατί είναι σωστό να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν τη ζωή τους.
Φροντίστε να χρησιμοποιήσετε: αιτιολογικές προτάσεις, σκέψεις και φράσεις που θα συγκινήσουν τον δήμαρχο, ρήματα και φράσεις που φανερώνουν την άποψή σας, λέξεις όπως βέβαια, φυσικά, λοιπόν, τελικά»…
Το ζήτημα του εποικισμού της χώρας δεν αφήνεται στην τύχη του από το βιβλίο. Στο τέλος του μαθήματος υπάρχει και πρόταση να αποσταλεί επιστολή από τους μαθητές σε εφημερίδα αν τα παιδιά δουν «ότι δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα για να βοηθηθεί ο καταυλισμός των προσφύγων».
Εκεί η σχολική ντιρεκτίβα προς τους ανηλίκους έχει ως ακολούθως:
«Αποφασίζετε, λοιπόν, να στείλετε μια επιστολή στην εφημερίδα, για να πληροφορηθούν περισσότεροι άνθρωποι το πρόβλημα αυτό και να βρεθεί μια λύση. Μπορείτε στην επιστολή σας να ακολουθήσετε τις οδηγίες που δόθηκαν για την προηγούμενη επιστολή. Θυμηθείτε μόνο ότι τώρα γράφετε προς τον διευθυντή της εφημερίδας».
Κερασάκι στην τούρτα είναι ο «σκελετός» της επιστολής που παρατίθεται ως «μπούσουλας».
Είναι καθήκον των Ελλήνων πια, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από την κυβέρνηση, την προπαγάνδα της και την παραπληροφόρηση περί «προσφύγων». Προσπαθούν να «πλάσουν» τα μυαλά της νέας γενιάς, σε μία μάζα «προοδευτικών», χωρίς το αίσθημα του πατριωτισμού και της αγάπης για το Έθνος. Αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί…
Αυτό που δεν λένε στα παιδιά, όμως, είναι πως οι προσφυγικοί καταυλισμοί έχουν στοιβαγμένους παράνομους μετανάστες (περισσότερους από ότι πρόσφυγες), που ζουν υπό άθλιες συνθήκες, με αποτέλεσμα να αποτελούν απειλή για την εσωτερική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και την οικονομία της χώρας.
Στο βιβλίο γλώσσας της ΣΤ’ Δημοτικού υπάρχει μάθημα για την υπεράσπιση δημιουργίας καταυλισμών προσφύγων. Τα παιδιά εκπαιδεύονται υποδειγματικά (αν θέλουμε να γίνουν καπάτσα στελέχη των ΜΚΟ του Σόρος). Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Λιάκος και η εφημερίδα «Δημοκρατία», στις σελίδες του σχολικού βιβλίου (τεύχος Α) 84-85 διαβάζουμε:
«Κοντά στην περιοχή σας έχει δημιουργηθεί ένας καταυλισμός όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες διωγμένοι από διάφορες χώρες. Ομως κάποιοι θέλουν να τους διώξουν. Η τάξη σας, λοιπόν, αποφασίζει να ζητήσει από τον δήμαρχο να συνεχίσουν οι πρόσφυγες να φιλοξενούνται στον καταυλισμό και να τους βοηθήσει να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τις συνθήκες ζωής τους».
Στη συνέχεια το βιβλίο τούς δίνει οδηγίες πώς να συντάξουν την επιστολή ώστε να είναι αρκετά μελό και να συγκινήσει τον δήμαρχο. Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Ετοιμάστε την επιστολή που ακολουθεί, με σκοπό να πείσετε λογικά αλλά και να συγκινήσετε τον δήμαρχο. Στην επιστολή χρειάζεται να πείτε τις απόψεις σας και να τις αιτιολογήσετε: πώς ζουν τώρα οι πρόσφυγες στον καταυλισμό, γιατί δεν πρέπει να τους διώξουν, γιατί είναι σωστό να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν τη ζωή τους.
Φροντίστε να χρησιμοποιήσετε: αιτιολογικές προτάσεις, σκέψεις και φράσεις που θα συγκινήσουν τον δήμαρχο, ρήματα και φράσεις που φανερώνουν την άποψή σας, λέξεις όπως βέβαια, φυσικά, λοιπόν, τελικά»…
Το ζήτημα του εποικισμού της χώρας δεν αφήνεται στην τύχη του από το βιβλίο. Στο τέλος του μαθήματος υπάρχει και πρόταση να αποσταλεί επιστολή από τους μαθητές σε εφημερίδα αν τα παιδιά δουν «ότι δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα για να βοηθηθεί ο καταυλισμός των προσφύγων».
Εκεί η σχολική ντιρεκτίβα προς τους ανηλίκους έχει ως ακολούθως:
«Αποφασίζετε, λοιπόν, να στείλετε μια επιστολή στην εφημερίδα, για να πληροφορηθούν περισσότεροι άνθρωποι το πρόβλημα αυτό και να βρεθεί μια λύση. Μπορείτε στην επιστολή σας να ακολουθήσετε τις οδηγίες που δόθηκαν για την προηγούμενη επιστολή. Θυμηθείτε μόνο ότι τώρα γράφετε προς τον διευθυντή της εφημερίδας».
Κερασάκι στην τούρτα είναι ο «σκελετός» της επιστολής που παρατίθεται ως «μπούσουλας».
Είναι καθήκον των Ελλήνων πια, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από την κυβέρνηση, την προπαγάνδα της και την παραπληροφόρηση περί «προσφύγων». Προσπαθούν να «πλάσουν» τα μυαλά της νέας γενιάς, σε μία μάζα «προοδευτικών», χωρίς το αίσθημα του πατριωτισμού και της αγάπης για το Έθνος. Αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί…
