Στις αρχές του 1878, με τη λήξη του τότε Ρωσοτουρκικού πολέμου, η Ρωσία επέβαλε τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Με τη συνθήκη αυτή η νικήτρια Ρωσία δημιούργησε το τεχνητό κατασκεύασμα της «Μεγάλης Βουλγαρίας», σφαγίασε τα δίκαια του Ελληνισμού και προετοίμασε απροκάλυπτα τον δρόμο του σλαβικού επεκτατισμού στους από αιώνες ελλαδικούς χώρους της βαλκανικής.
Τότε οι Μακεδόνες εξεγέρθηκαν για να ματαιώσουν αυτό το πολιτικό, ιστορικό και εθνικό, κατά των Ελλήνων, εκείνο έγκλημα.
Στις...
15 Φεβρουαρίου 1878 εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα, υπό την ηγεσία
του Λοχαγού Δουμπιώτη, αποβιβάστηκαν στην Πλάκα Λιτοχώρου και σήκωσαν τη
σημαία της επανάστασης. Όλα τα χωριά του Ολύμπου και της Πιερίας
ξεσηκώθηκαν, ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης ευλόγησε την Επανάσταση
και στις 19 Φεβρουαρίου οι ελεύθεροι Μακεδόνες σχημάτισαν προσωρινή
Κυβέρνηση Μακεδονίας με πρόεδρο τον Ευάγγελο Κοροβάγκο, η οποία συνέταξε
Προκήρυξη που επιδόθηκε σε όλους τους Προξένους στη Θεσσαλονίκη.
Όμως τα μέσα των εξεγερμένων ήταν λιγοστά και η επανάσταση γρήγορα εξουδετερώθηκε. Όμως εκείνη η θυσία απέτρεψε στο Συνέδριο του Βερολίνου την ισχύ της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου. Κι αν ο άμαχος πληθυσμός πλήρωσε την αγάπη του για την ελευθερία με μύριες δοκιμασίες, λεηλασίες και αίμα, εν τούτοις άφησε στις επερχόμενες γενιές τη δίψα για αγώνες και την πίστη να γίνει η Μακεδονία Ελληνική.
Το Φεβρουάριο του 1878 οι Μακεδόνες ύψωσαν τις σημαίες της Επανάστασης, ρίχτηκαν στη φωτιά για να μη χάσουν τον Ελληνισμό τους, αποφασισμένοι να πεθάνουν ως Έλληνες. Σφυρηλάτησαν στην ψυχή τους τη συνείδηση του χρέους και της ευθύνης κατά του σλαβικού κινδύνου και του φάσματος εξαφάνισης ή εκφυλισμού του Γένους.
Τότε, η Επανάσταση του Ολύμπου άνοιξε την αυλαία ενός έντονου υπαρξιακού και Εθνικού αγώνα. Γιατί η Μακεδονία για τους Έλληνες είναι η κεφαλή ενώ για τους σλάβους αποτελεί τα πόδια.
Π.Κ.
Όμως τα μέσα των εξεγερμένων ήταν λιγοστά και η επανάσταση γρήγορα εξουδετερώθηκε. Όμως εκείνη η θυσία απέτρεψε στο Συνέδριο του Βερολίνου την ισχύ της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου. Κι αν ο άμαχος πληθυσμός πλήρωσε την αγάπη του για την ελευθερία με μύριες δοκιμασίες, λεηλασίες και αίμα, εν τούτοις άφησε στις επερχόμενες γενιές τη δίψα για αγώνες και την πίστη να γίνει η Μακεδονία Ελληνική.
Το Φεβρουάριο του 1878 οι Μακεδόνες ύψωσαν τις σημαίες της Επανάστασης, ρίχτηκαν στη φωτιά για να μη χάσουν τον Ελληνισμό τους, αποφασισμένοι να πεθάνουν ως Έλληνες. Σφυρηλάτησαν στην ψυχή τους τη συνείδηση του χρέους και της ευθύνης κατά του σλαβικού κινδύνου και του φάσματος εξαφάνισης ή εκφυλισμού του Γένους.
Τότε, η Επανάσταση του Ολύμπου άνοιξε την αυλαία ενός έντονου υπαρξιακού και Εθνικού αγώνα. Γιατί η Μακεδονία για τους Έλληνες είναι η κεφαλή ενώ για τους σλάβους αποτελεί τα πόδια.
Π.Κ.
