Εκτός πόλης όλη μέρα, επέστρεψα πριν από λίγο και σκοτεινή έκπληξη σαν μακάβριο δωράκι, εντελώς όμως, τελειωμένων ψυχανώμαλων, μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικίας μας, δυο βήματα από το 14ο Δημοτικό. Ίσως ορισμένοι μείναμε με την αίσθηση ότι από εκεί - έστω και αψυχολόγητα - λάβανε σήμα, τρικυμισμένα μυαλά, για το κυνήγι μαγισσών, όπως επίσης, έχω δει, κατά καιρούς, αναρτήσεις πολιτών που διαμαρτύρονται - δικαίως και στου κουφού την πόρτα - για τις αδιάκοπα ατιμώρητες δολοφονίες σκυλιών και γατιών, σε ολόκληρο το μήκος της οδού Περδίκα. Δεν...
ξέρω ποιοι ή ποιος ψυχάκιας κρύβεται πίσω απ΄ αυτό το θεάρεστο δημιούργημα - γιατί σίγουρα είναι και να με συμπαθούν αλλά ποσώς με ενδιαφέρει η τοποθέτηση των πολιτικά ορθόδοξων, της αριστοκρατικής λεξιλαγνείας, οι οποίοι τυχόν εξανίστανται με τη φρασεολογία, λυπάμαι μόνο αυτή τους αξίζει - αν και τελευταία ζοφερές φάτσες και ροχάλες νυχτιάτικο είδα. Αυτό που ξέρω είναι ότι το έρεβος και οι φρικώδεις πράξεις, η σιωπηρή συνενοχή, μεθοδικά, αργά και βασανιστικά υπόγεια, γίνονται ανενόχλητο βίωμα. Όπως φυσικά κι οι στομφώδεις δηλώσεις, εκ των υστέρων, μαζικής υποκρισίας. Κανονικότητα πια να σκοτώνεις - κυριολεκτικά - στο ξύλο ή με κουμπούρια και λεπίδες ανθρώπους, κανονικότητα, αν δεν σου πετύχει ανθρώπους, ανυπεράσπιστα κι αθώα ζώα. Δε μπορώ να ξέρω ποιος είναι. Εύχομαι μόνο να τον φρικάρουν ως εκεί που δεν αντέχει, πολύ χειρότερα κι απ΄ τον πιο μισητό του εφιάλτη, ενόσω κυκλοφορεί κι οπλοφορεί ελεύθερα κι ωραία. Κανονικός μανιακός δολοφόνος, αποκτηνωμένο, ύπουλο, ξέχειλο μίσος προς όλη την πλάση. Και εις ανώτερα.
Αναγνώστης
