Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2019

Πύρινος όλεθρος σε Μάτι και Νέο Βουτζά


Δημήτρης Χαβάτζας

Ο παλιός χρόνος με τη συμφορά στο Μάτι και Νεο Βουτζά άφησε βαθειά τραύματα, που εξακολουθούν να πονούν.

Ζω στο Νέο Βουτζά με εμπειρίες έξι πυρκαγιών. Η τελευταία ήταν η πιο καταστρεπτική και φονική. Αφήσαμε τα σπίτια μας τρέχοντας κυνηγημένοι από τη φωτιά, το πυροθερμικό κύμα και τον μαύρο καπνό. Υπηρεσιακοί παράγοντες υπεύθυνοι για πρόληψη δεν βοήθησαν. Φρικτός ήταν ο θάνατος κατοίκων που κάηκαν ή πνίγηκαν και εκείνων, που κατέληξαν αργότερα στα νοσοκομεία. Στους...  

 
 
 
τελευταίους ανήκε και ο Κώστας Κέρτσος αντιπτέραρχος εν αποστρατεία, αγαπητός γείτονας και φίλος με αναμνήσεις 35 χρόνων.

Χάσαμε τη σιωπή του δάσους και τις φωνές των πουλιών, που πέταξαν να σωθούν οι χελώνες όμως δεν τα κατάφεραν. Σκόνη ποικίλων σωματιδίων και αιθάλης, όρθιοι καμένοι κορμοί δένδρων, σκελετοί καμένων σπιτιών και αυτοκινήτων και υπολείμματα μαρτυρικών κατοίκων, κυρίως στο Μάτι, άφησαν σε πολλούς βιώματα συναισθηματικής ερήμωσης θυμίζοντας εκείνα, που άφησε στο κλασικό του έργο «Ερημη Χώρα» ο Έλιοτ.

Η κυβέρνηση με τα επικοινωνιακά υπερόπλα της αντέδρασε την επομένη θετικά με παροχές, που δυστυχώς η γραφειοκρατία δυσκόλευε τους πυρόπληκτους να τις αξιοποιήσουν στις υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ, του Δήμου, της πυροσβεστικής και του Εφκα. Σ΄ένα κράτος μεταοθωμανικό δεν έλειψαν οι άνθρωποι με κλειστό μυαλό, που συνήθως έχουν ανοιχτό στόμα. Η Άτη, μυθική θεά της πλάνης και σύγχυσης, κόρη του Δία, έπαιξε τον απεχθή ρόλο της.

Ευτυχώς η ελπίδα χαϊδεύει μια καταστροφή, όπως τα χορταράκια ένα ερείπιο.

Το καμένο δάσος μετά τις πρώτες βροχές γέμισε κυκλάμινα. Ελπίζω ότι την ερχόμενη άνοιξη η μαύρη γη θα πρασινίσει. Αν η άνοιξη δεν έρθει θα τη φέρουμε μόνοι μας.

Στη τελευταία συνέλευση του εξωραϊστικού συλλόγου εντύπωση έκανε η ανεβασμένη κοινωνική συνείδηση των κατοίκων. Με νέες δενδροφυτεύσεις και αποφεύγοντας συσσώρευση βιομάζας στο δάσος θα φέρουμε πίσω τον όμορφο κόσμο, που χάσαμε.

Για τους δύσμοιρους νεκρούς όμως, οι ευχές και υποσχέσεις αδυνατούν να σβήσουν τις φωτιές, που συνεχίζουν να καίνε στις ψυχές συγγενών και φίλων.

*Ο Δημήτρης Χαβάτζας είναι Επισκ. Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής