Του Σάκη Μουμτζή
Ο πρωθυπουργός πήγε στο Αγαθονήσι για να γιορτάσει την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Εκεί κόσμος δεν υπάρχει για να τον αποδοκιμάσει. Αν παρακολουθούσε την παρέλαση στην Αθήνα, ως είθισται, θα γινόταν δέκτης των αποδοκιμασιών των πολιτών, εφ΄όλης της ύλης.
Και...
Ο πρωθυπουργός πήγε στο Αγαθονήσι για να γιορτάσει την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Εκεί κόσμος δεν υπάρχει για να τον αποδοκιμάσει. Αν παρακολουθούσε την παρέλαση στην Αθήνα, ως είθισται, θα γινόταν δέκτης των αποδοκιμασιών των πολιτών, εφ΄όλης της ύλης.
Και...
οι αριστεροί δεν είναι συνηθισμένοι στις αποδοκιμασίες. Θέλουν μόνον αυτοί να αποδοκιμάζουν. Πίνουν όμως το πικρό ποτήρι σταγόνα-σταγόνα. Μέχρι και στην Αυστραλία τους αποδοκίμασαν.
Όλα έχουν ένα τίμημα.
Ο Α. Τσίπρας, μέσα σε αυτό το κλίμα, με την επίσκεψη του σε αυτό το ακριτικό νησί που έχει στοχοποιηθεί από τον Τουρκικό επεκτατισμό, θέλησε να φορέσει τον εθνικό μανδύα. Θέλησε να μεταμορφωθεί για μιαν ακόμα φορά.
Άλλωστε, αυτήν την εναλλαγή ρόλων την έχει αναγάγει σε επιστήμη. Μπορεί να υποδυθεί ό,τι απαιτούν οι περιστάσεις. Βέβαια, η πολιτική δεν είναι τεχνική των ρόλων ούτε των μεταμφιέσεων.
Χτες, όλη η Ελλάδα δονήθηκε από το «Μακεδονία ξακουστή», που έχει γίνει ο εφιάλτης των Συριζαίων. Στο τραγούδι αυτό, βρίσκεται σε λανθάνουσα μορφή το άλλο σύνθημα : «φύγετε».
Οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως με την αστυνομοκρατία θα φοβίσουν τους πολίτες. Φαίνεται πως έγινε το αντίθετο. Τους εξαγρίωσαν. Δεν ήταν δέκα ή είκοσι φανατισμένοι ακροδεξιοί που τραγουδούσαν. Ηταν όλος ο συγκεντρωμένος κόσμος, πλην των Συριζαίων αξιωματούχων που, αμήχανοι, εισέπρατταν το τίμημα της συμφωνίας των Πρεσπών. Ευτυχώς με την σύγχρονη τεχνολογία όλα τα βλέπουμε και μπορούμε να διαμορφώνουμε την άποψη μας.
Σε μερικές πόλεις της Μακεδονίας η κατάσταση παρ΄ολίγο να εκτραχυνθεί. Το κλίμα είναι βαρύ κι ασήκωτο για τον ΣΥΡΙΖΑ και εν μέρει μόνον αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Η πολιτική ορθότητα, η πολιτική «κορεκτίλα» όπως λέγεται, επιβάλλει να πούμε πως αποδοκιμάζουμε παρόμοιες ενέργειες. Αυτά τα υποστηρίζουν κάτι περίεργοι «ποταμίσιοι» τύποι.
Στην πολιτική, η επιδοκιμασία όπως και η αποδοκιμασία είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού, καθώς διαμορφώνουν το κλίμα. Ο μέσος πολίτης αφουγκράζεται ή άλλες φορές ακούει τις φωνές που αναδύονται από το βάθος της κοινωνίας και επηρεάζεται. Παίρνει θέση που τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με αυτήν της πλειοψηφίας.
Συνεπώς, δεν είναι μόνον η ικανοποίηση που αισθανόμαστε όταν πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα οι τραμπούκοι του 2011-2014. Δεν είναι μόνον η ικανοποίηση που αισθανόμαστε γιατί αυτήν την φορά αυτοί που αποδοκιμάζονται είναι οι αριστεροί.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικές λειτουργίες του θυμικού.
Η κυριότερη ικανοποίηση που αισθανόμαστε από τις αποδοκιμασίες είναι γιατί αποτυπώνουν, εξήντα ημέρες πριν τις εκλογές, το κλίμα μέσα στο οποίο αυτές θα διεξαχθούν.
Το κλίμα του «φύγετε».
Δεν είναι τυχαίο πως μια σειρά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησαν να πάνε στις παρελάσεις. Φοβήθηκαν την οργή του κόσμου.
Και ο πρωθυπουργός προτίμησε να αποδράσει στο Αγαθονήσι, σε ασφαλές περιβάλλον, μακριά από την οργή των πολιτών.
Γίνεται αντιληπτό πως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς τις εκλογές ως πρόβατον επί σφαγή. Τα όσα έγιναν κατά την σημερινή ημέρα σε όλη την Ελλάδα δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως αυτές οι εκλογές, θα είναι εκλογές της λύτρωσης.
Όλα έχουν ένα τίμημα.
Ο Α. Τσίπρας, μέσα σε αυτό το κλίμα, με την επίσκεψη του σε αυτό το ακριτικό νησί που έχει στοχοποιηθεί από τον Τουρκικό επεκτατισμό, θέλησε να φορέσει τον εθνικό μανδύα. Θέλησε να μεταμορφωθεί για μιαν ακόμα φορά.
Άλλωστε, αυτήν την εναλλαγή ρόλων την έχει αναγάγει σε επιστήμη. Μπορεί να υποδυθεί ό,τι απαιτούν οι περιστάσεις. Βέβαια, η πολιτική δεν είναι τεχνική των ρόλων ούτε των μεταμφιέσεων.
Χτες, όλη η Ελλάδα δονήθηκε από το «Μακεδονία ξακουστή», που έχει γίνει ο εφιάλτης των Συριζαίων. Στο τραγούδι αυτό, βρίσκεται σε λανθάνουσα μορφή το άλλο σύνθημα : «φύγετε».
Οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως με την αστυνομοκρατία θα φοβίσουν τους πολίτες. Φαίνεται πως έγινε το αντίθετο. Τους εξαγρίωσαν. Δεν ήταν δέκα ή είκοσι φανατισμένοι ακροδεξιοί που τραγουδούσαν. Ηταν όλος ο συγκεντρωμένος κόσμος, πλην των Συριζαίων αξιωματούχων που, αμήχανοι, εισέπρατταν το τίμημα της συμφωνίας των Πρεσπών. Ευτυχώς με την σύγχρονη τεχνολογία όλα τα βλέπουμε και μπορούμε να διαμορφώνουμε την άποψη μας.
Σε μερικές πόλεις της Μακεδονίας η κατάσταση παρ΄ολίγο να εκτραχυνθεί. Το κλίμα είναι βαρύ κι ασήκωτο για τον ΣΥΡΙΖΑ και εν μέρει μόνον αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Η πολιτική ορθότητα, η πολιτική «κορεκτίλα» όπως λέγεται, επιβάλλει να πούμε πως αποδοκιμάζουμε παρόμοιες ενέργειες. Αυτά τα υποστηρίζουν κάτι περίεργοι «ποταμίσιοι» τύποι.
Στην πολιτική, η επιδοκιμασία όπως και η αποδοκιμασία είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού, καθώς διαμορφώνουν το κλίμα. Ο μέσος πολίτης αφουγκράζεται ή άλλες φορές ακούει τις φωνές που αναδύονται από το βάθος της κοινωνίας και επηρεάζεται. Παίρνει θέση που τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με αυτήν της πλειοψηφίας.
Συνεπώς, δεν είναι μόνον η ικανοποίηση που αισθανόμαστε όταν πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα οι τραμπούκοι του 2011-2014. Δεν είναι μόνον η ικανοποίηση που αισθανόμαστε γιατί αυτήν την φορά αυτοί που αποδοκιμάζονται είναι οι αριστεροί.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικές λειτουργίες του θυμικού.
Η κυριότερη ικανοποίηση που αισθανόμαστε από τις αποδοκιμασίες είναι γιατί αποτυπώνουν, εξήντα ημέρες πριν τις εκλογές, το κλίμα μέσα στο οποίο αυτές θα διεξαχθούν.
Το κλίμα του «φύγετε».
Δεν είναι τυχαίο πως μια σειρά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησαν να πάνε στις παρελάσεις. Φοβήθηκαν την οργή του κόσμου.
Και ο πρωθυπουργός προτίμησε να αποδράσει στο Αγαθονήσι, σε ασφαλές περιβάλλον, μακριά από την οργή των πολιτών.
Γίνεται αντιληπτό πως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς τις εκλογές ως πρόβατον επί σφαγή. Τα όσα έγιναν κατά την σημερινή ημέρα σε όλη την Ελλάδα δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως αυτές οι εκλογές, θα είναι εκλογές της λύτρωσης.
liberal
