“La hoja de coca no es droga” του ψιθύρισε. Στο Περού μασάμε φύλλα κόκας για το υψόμετρο. Άφησα το βιβλίο στην άκρη και έτρεξα να ετοιμαστώ.
Πέρασαν...
μέρες που δεν τον είχα δει. Τον είχα γνωρίσει σε ένα πάρτι με λάτιν μουσική, έπαιζε κόνγκας και τραγουδούσε. Είχε μακριά μαύρα μαλλιά και σκούρο δέρμα και ήταν από το Περού, Ινδιάνος. Μιλούσε σπαστά ελληνικά, αλλά μπορούσαμε να συνεννοηθούμε.
Την πρώτη φορά που πήγε στο Περού μου έφερε ένα τόξο και μία ονειροπαγίδα. Τη δεύτερη ένα κέντημα με το Machu Picchu το οποίο κρεμάσαμε πάνω από το τζάκι. Μου ζήτησε ένα βράδυ να φέρω την υδρόγειο σφαίρα μετά από ολονύκτιους καβγάδες, για το εάν θα πάμε στην Βραζιλία ή το Περού. Γυρίσαμε τη σφαίρα γρήγορα και το δάχτυλο έδειξε την χώρα των Ίνκας.
Η Λίμα είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη του Περού. Είναι το πολιτικό, πολιτιστικό, οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Η χώρα φέρει τις σφραγίδες, των αυτοχθόνων ινδιάνων, αλλά και των Ισπανών κατακτητών. Επιβλητικά βουνά, κάτασπρα λάμα, πολύχρωμες φορεσιές, χαμόγελα, φλάουτα, υφαντά και παραδοσιακές μουσικές συνθέτουν ένα απόκοσμο και παράλληλα γοητευτικό σκηνικό.
Η αρχιτεκτονική εδώ, είναι ένα μείγμα πρώιμης αποικιακής αρχιτεκτονικής, όπως το μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου, ο Καθεδρικός Ναός και το Παλάτι Torre Taggle. Αυτά τα κτήρια είναι κατά κύριο λόγο επηρεασμένα από την τεχνοτροπία του ισπανικού μπαρόκ, του ισπανικού νεοκλασικισμού και του ισπανικού αποικιακού στυλ. Μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας, έγινε στροφή στον νεοκλασικισμό και την Αρ Νουβώ. Πολλές από τις κατασκευές έχουν επιδράσεις από ρεύματα της γαλλικής αρχιτεκτονικής.
Η λίμνη Τιτικάκα είναι η ιερή λίμνη των Ίνκας και βρίσκεται σε υψόμετρο 3.820 μέτρων και θεωρείται λίκνο του περουβιανού πολιτισμού. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι γαλήνια, οι ντόπιοι ινδιάνοι μιλούν κέτσουα και σε κοιτάνε με χαμογελαστά και καμμένα από τον ήλιο πρόσωπα. Τα δρομάκια είναι γεμάτα από τις πολύχρωμες τοπικές φορεσιές και στις υπαίθριες αγορές οι Ινδιάνες πουλάνε χειροποίητα πλεκτά από αλπακά. Εδώ γεννήθηκε ο Ίνκα, στο νησί του Ήλιου και η Κόγια στο νησί της Σελήνης. Τα νησιά των Ούρος είναι φτιαγμένα από καλάμια τοτόρα και βρίσκονται στον Κόλπο του Πούνο. Οι ιθαγενείς Ούρος ζούσαν πάντα στην περιοχή και ο πολιτισμός, καθώς και οι παραδόσεις τους, προέρχονται από τους Ίνκας.
Το Μάτσου Πίτσου είναι η χαμένη πόλη των Ίνκας
Ένα σύνολο από σιωπηλά πέτρινα ερείπια ναών, ανακτόρων, σπιτιών, υδραγωγείων και πύργων, μαρτυρούν το μεγαλείο ενός μοναδικού πολιτισμού. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι μυστηριακή και το τοπίο προκαλεί δέος που καμία φωτογραφική μηχανή δεν είναι ικανή να αποτυπώσει. Ακόμα δεν υπάρχουν στοιχεία όσον αφορά το τι ήταν το Μάτσου Πίτσου και γιατί εξαφανίστηκε, πριν την έλευση των Ισπανών.
Το Κούσκο είναι η πιο τουριστική πόλη του Περού και υπήρξε η παντοδύναμη πρωτεύουσα των Ίνκας. Πλέον μόνο τα ερείπια μαρτυρούν την ύπαρξη των Ίνκας και στην πόλη υπάρχουν αξιόλογοι καθολικοί ναοί και δίπατα σπίτια με μπαλκόνια.
Το Πουέρτο Μαλντονάδο είναι χτισμένο πάνω στη συμβολή δύο παραποτάμων του Αμαζονίου, του Μάντρε ντε Ντίος και του Ταμποπάτα. Στη ζούγκλα έκατσα να χαζέψω τα αιωνόβια δένδρα, τα πολύχρωμα εξωτικά φυτά και άνθη της Αμαζονίας, καθώς και τους θάμνους με τις θαυμαστές ιατρικές τους ιδιότητες. Το μόνο που διαταράξε την ησυχία ήταν οι τσακωμοί των παπαγάλων macao, οι έρωτες των love birds και τα πολύχρωμα κάθε λογής εξωτικά πουλιά.
Το βράδυ φάγαμε στο μικρό σπιτάκι Lomo saltado κομμάτια κρέατος, ξερά κρεμμύδια, τηγανητές πατάτες και ají amarillo και χορέψαμε περουβιανή cumbia. Η abuela μας προσκάλεσε να κάτσουμε δίπλα στο τζάκι και μας έλεγε ινδιάνικους μύθους για τον έρωτα. Ο παππούς συνόδευε με την φλογέρα «πιρούρου» φτιαγμένη από το κόκαλο της φτερούγας του τεράστιου κόνδορα των Άνδεων.
Το βράδυ το αεράκι φύσηξε τα λευκά φτερά της ονειροπαγίδας και έκανε τα καλάμια να δημιουργήσουν ένα ήχο βγαλμένο από τις απόκοσμες λίμνες και τα δάση.
ΠΗΓΗ
