Σάββατο 15 Ιουνίου 2019

Αφεντικό…, το παράκανες


Χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσα και χάρηκα.
Ένας φίλος παλιός από την Τρίπολη, με θυμήθηκε. Είναι στην Κατερίνη, έκπληξη. Θέλησε να βρεθούμε, ευτυχία.
Στις 2.00 η συνάντηση σε κεντρικότατο CAFΕ της πόλης μας, η πρότασή μου.
Στο ραντεβού μας Εγγλέζοι κι οι δυο. Αγκαλιές και φιλιά, συγκίνηση και αναμνήσεις.
Μια ευγενέστατη κοπέλα με πλατύ χαμόγελο που συμπλήρωνε υπέροχα το...







σύνολο των βαμμένων κόκκινων χειλιών στο πρόσωπο, πήρε την παραγγελία. Η ίδια σε λίγο έφερε τον σκέτο μου καφέ και την παγωμένη μπύρα στον αγαπητό μου φίλο. Τα πράματα κυλούσαν υπέροχα. Η ατμόσφαιρα καταπληκτική και το αεράκι που τολμούσε πότε-πότε δρόσιζε τη συντροφιά μας. Αποζημίωση στην μεσημεριάτικη προσπάθειά μας, η τύχη να διαθέτει το κατάστημα μπύρα πραγματικά παγωμένη.
Ήρθαν κι άλλες δύο στις 2.30. Αφημένοι στη διάθεση της αληθινής χαράς και της ανθρώπινης φιλίας, με αναδρομή σε περασμένες στιγμές και καταστάσεις αισθανόμαστε για λίγο πλήρεις και γεμάτοι. Ψυχικά γεμάτοι και ευτυχείς.
Ξεπεράσαμε τη γκρίζα πραγματικότητα. Νιώσαμε πάλι όπως τότε νέοι, πάλι νέοι. Ξανασμίξαμε με την ελπίδα και νιώσαμε ξανά την ομορφιά της ζωής να είναι και δικιά  μας.
2.45 τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Ο ουρανός δε συννέφιασε. Ο ήλιος έκαιγε πιο πολύ όπου ακόμη έπεφταν οι χρυσές του ακτίνες. Μια άλλη κοπέλα ανάμεσά μας, γεροδεμένη τώρα και κεφάτη, με τέχνη περίσσεια και άκρως επαγγελματική όρεξη, σέρνει πέρα-δώθε το μοιραίο σάρωθρο με δύναμη ανεπανάληπτη και σπάνια χάρη.
Πριν παγώσει το χαμόγελο στο πρόσωπο και πριν ψελλίσουμε κάτι σχετικό η κυρία έφτασε αμίλητη δίπλα μας και αμείλικτη συνέχισε το αγενές έργο μπροστά μας και σε απόσταση αναπνοής. Ατομική ασέβεια και αγένεια, έλλειψη επαγγελματισμού, περιορισμένη κουλτούρα, γενικότερη δυσφήμιση. 
Δεν είχαμε περιθώρια να αντιδράσουμε. Στέλνω άμεσα τον φίλο μου έξω στο πεζοδρόμιο και κατευθύνομαι στο ταμείο του καταστήματος. Αφήνω αμήχανος το εικοσάευρο, παίρνω τα ρέστα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είπα στο αφεντικό που ήταν εκεί. Ούτε θυμάμαι αν πήρα απάντηση στα παράπονα, γιατί έδειχνε αφοσιωμένος στην ανακαίνιση που έγινε. Τον ενδιέφερε περισσότερο αυτό που ¨φαίνεται¨ και όχι αυτό που ¨ προσφέρει¨ στον πελάτη.   
Έφυγα και φύγαμε εκνευρισμένοι και με άσχημη διάθεση για λόγους απρόβλεπτους και ασήμαντους. 

Κ.Α.