30 Ιουλίου 1906... Ο Μακεδονικός Αγώνας κρατεί αλλά στην Ανατολική Ρωμυλία, οι Βούλγαροι θα πάρουν εκδίκηση. Σαν λυσσασμένα σκυλιά άτακτα τμήματα Βουλγάρων (Κομιτατζήδες) με αρχηγό τον Δραγιοϋλεφ, επιτίθενται εναντίον των ελληνικών σχολείων και εκκλησιών της Αγχιάλου και, παρά τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων της και...
την παρουσία Χωροφυλακής, πυρπολούν μεγάλο μέρος της πόλης και σφάζουν απροστάτευτο πληθυσμό. Ανάλογες καταστροφές γίνονται σε όλα τα κέντρα του ελληνισμού της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Όσοι Έλληνες γλίτωσαν από την τρομερή πυρκαγιά που κατέκαυσε την πόλη, κατέφυγαν στην περιοχή των αλυκών και από εκεί με βάρκες διασώθηκαν στο τουρκικό έδαφος, στην Σμύρνη, στην Κων/λη και στην Αίγυπτο. Ενώ άλλοι κατευθύνθηκαν στον Πύργο, στην Μεσημβρία και στην Σωζώπολη απ όπου αναχώρησαν με ατμόπλοια για την Ελλάδα. Συνολικά καταστράφηκαν 707 ελληνικά σπίτια, 2 ελληνικές εκκλησίες από του Βούλγαρους. Οι Αγχιαλίτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και τον Πειραιά και ένα χρόνο αργότερα άρχισαν να εγκαθίστανται στην σημερινή Νέα Αγχίαλο του Βόλου. Το δεύτερο ρεύμα των Αγχιαλιτών προσφύγων ήρθε στην Ελλάδα μετά την ελληνοβουλγαρική σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών (Νεϊγύ, 1919) και σχημάτισαν κοντά στη Θεσσαλονίκη το συνοικισμό της Νέας Αγχιάλου. Μετά το 1919 παρέμεινα μόνο 346 ελληνικές οικογένειες στην Αγχίαλο της Βουλγαρίας.
