Το όνομα Πάμπλο Πικάσο είναι συνώνυμο της τέχνης ενώ συγχρόνως αναφέρεται σε μια επαναστατική ιδιοφυΐα. Γεννημένος στις 25 Οκτωβρίου του 1881, στην Μάλαγα της Ισπανίας, ο...
Πικάσο ήταν ένα παιδί-θαύμα που τελικά μετακόμισε στη Γαλλία, και δημιούργησε ένα νέο μονοπάτι στον κόσμο της τέχνης.
Αυτό που έκανε τον Πικάσο τόσο σπάνιο, ήταν το γεγονός ότι ήταν ένας καλλιτέχνης που ζωγράφισε έργα που αγαπήθηκαν ενώ ήταν ακόμα ζωντανός (συνήθως ένας καλλιτέχνης είναι νεκρός πριν το έργο του εκτιμηθεί από το κοινό, σκεφτείτε Βίνσεντ βαν Γκονγκ).
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της μακράς και διάσημης καριέρας του, ο Πικάσο πέρασε διάφορες καλλιτεχνικές φάσεις: την Μπλε ή Γαλάζια περίοδο (1901-1904), την Ρόδινη περίοδο (1904-1906), τον Πριμιτιβισμό (1907-1909), τον Κυβισμό (1909-1919), τον Νεοκλασικισμό και τον Σουρεαλισμό -1929), για να αναφέρουμε μερικές (ο υπόλοιπος κατάλογος συνεχίζεται μέχρι τον θάνατό του το 1973, στην ηλικία των 92 ετών).
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι ο κόσμος της τέχνης δεν ήταν ποτέ ο ίδιος μετά το πέρασμα του Πικάσο. Δεν ήταν μόνο ένας σε μια γενιά, αλλά ένας σε ένα είδος – ένας καλλιτέχνης που έσπασε τα όρια τόσο δραματικά, που οι άλλοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να πάρουν μόνο τα κομμάτια που άφησε στο έδαφος για να μάθουν και να καταλάβουν την λαμπρότητα του.
Παρακάτω, σας παρουσιάζουμε τα πέντε λιγότερο γνωστά γεγονότα για την μεγαλοφυΐα της Ανδαλουσίας.
Η κλοπή της Μόνα Λίζα
Το 1911, ένας άνδρας αποχώρησε από το μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι με έναν πίνακα να προεξέχει από το σακάκι του. Ο πίνακας ήταν η Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι. Μετά από εβδομάδες αναζήτησης στην πόλη, οι αρχές κατέληξαν σε δύο υπόπτους: έναν ποιητή που ονομαζόταν Guillaume Apollinaire και έναν νέο καλλιτέχνη που ονομαζόταν Πάμπλο Πικάσο.
Ενώ οι δύο μποέμ καλλιτέχνες δεν ήταν άγιοι, σίγουρα δεν θα έκλεβαν την Μόνα Λίζα. Ο λόγος που οι γαλλικές αρχές στράφηκαν σε αυτούς ήταν επειδή έγινε γνωστό ότι ο βοηθός του Apollinaire είχε κλέψει δύο αφρικανικά γλυπτά από το Λούβρο και αυτά τα έργα τέχνης έγιναν δώρο στον Πικάσο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Norman Mailer, “Portrait of Picasso as a Young Man”, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο Πικάσο κατέρρευσε ξεσπώντας σε κλάμματα, καθώς ήταν μία από τις πιο ταπεινωτικές στιγμές της ζωής του. Τελικά, ο δικαστής άφησε τους δύο άνδρες ελεύθερους. Χρόνια αργότερα, το 1914, ο πίνακας βρέθηκε τελικά σε ένα ιταλικό σπίτι. Τα νεα ήταν χαρμόσυνα αλλά διήρκεσαν λίγο, καθώς ξέσπασε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος λίγες μέρες αργότερα.
Ήταν προληπτικός
Ο Πικάσο ήταν εξαιρετικά προληπτικός. Ήταν ένα μέρος του χαρακτήρα του που κουβαλούσε απο μικρός, μεγαλώνοντας στην Ανδαλουσία. Ο καλλιτέχνης αισθανόταν για παράδειγμα ότι τα μαλλιά του είχαν κάτι το μαγικό, και δεδομένου αυτού, όταν ήταν σε λάθος χέρια, ακόμη και τα κομμένα, θα μπορούσαν να βλάψουν το άτομο από το οποίο προήλθαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να φοβάται να κόψει τα μαλλιά του. Λέγεται, ότι μόνο αν είχε πλήρη εμπιστοσύνη σε έναν κουρέα, θα του επέτρεπε να κόψει και να απομακρύνει κατάλληλα τα μαλλιά του.
Το Πικάσο δεν ήταν το πραγματικό επίθετο του
Το πραγματικό επίθετο του Πάμπλο δεν ήταν το Πικάσο αλλά το Ρουίθ. Η οικογένεια του Πάμπλο ήταν γνωστή στην περιοχή ως κατασκευάστρια γαντιών, κάτι με το οποίο ο επαναστατικός καλλιτέχνης δεν ήθελε να συνδεθεί. Έτσι, πήρε τα πράγματα στα χέρια του και σύμφωνα με την βιογραφία του “A Life of Picasso” από τον συγγραφέα John Richardson, άλλαξε το επώνυμο του στο πατρικό όνομα της μητέρας του, που ήταν Πικάσο. Μάλιστα είχε πει κάποτε ότι: “Τελικά στην τέχνη κάποιος πρέπει να σκοτώσει τον πατέρα του.”
Η ολοκληρωτική καταστροφή ενός πίνακα του
Τον Σεπτέμβριο του 1998, η πτήση της Swissair Flight 111 κατέρρευσε στον Ατλαντικό Ωκεανό, σκοτώνοντας και τους 229 επιβάτες. Ενώ η κύρια και πιο προφανής τραγωδία της συντριβής ήταν οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στη θάλασσα, υπήρχε και κάτι άλλο που καταστράφηκε και ήταν αναντικατάστατο: ένας πίνακας του Πικάσο του 1963, ο Le Peintre. Το μόνο ίχνος που παρέμεινε από το έργο τέχνης, ήταν ένα θραύσμα καμβά 20 εκατοστών που βρέθηκε πλωτό στα συντρίμμια.
Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο
Σε ένα άρθρο του Vanity Fair που δημοσιεύθηκε το 2016, ο Marc Blondeau, εξέχων έμπορος της Γενεύης και πρώην επικεφαλής του Sotheby’s France, δήλωσε ότι: “Εάν ο Πικάσο ήταν ζωντανός σήμερα, θα ήταν ένας από τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.” Είναι αλήθεια ότι εκτός από τους πίνακες του, που κοστίζουν εκατομμύρια έως εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, το εμπορικό του σήμα είναι επίσης ένα από τα πιο δημοφιλή στον κόσμο, καθώς εμφανίζεται σε ρούχα, μπαρ και εστιατόρια.
Αυτό που έκανε τον Πικάσο τόσο σπάνιο, ήταν το γεγονός ότι ήταν ένας καλλιτέχνης που ζωγράφισε έργα που αγαπήθηκαν ενώ ήταν ακόμα ζωντανός (συνήθως ένας καλλιτέχνης είναι νεκρός πριν το έργο του εκτιμηθεί από το κοινό, σκεφτείτε Βίνσεντ βαν Γκονγκ).
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της μακράς και διάσημης καριέρας του, ο Πικάσο πέρασε διάφορες καλλιτεχνικές φάσεις: την Μπλε ή Γαλάζια περίοδο (1901-1904), την Ρόδινη περίοδο (1904-1906), τον Πριμιτιβισμό (1907-1909), τον Κυβισμό (1909-1919), τον Νεοκλασικισμό και τον Σουρεαλισμό -1929), για να αναφέρουμε μερικές (ο υπόλοιπος κατάλογος συνεχίζεται μέχρι τον θάνατό του το 1973, στην ηλικία των 92 ετών).
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι ο κόσμος της τέχνης δεν ήταν ποτέ ο ίδιος μετά το πέρασμα του Πικάσο. Δεν ήταν μόνο ένας σε μια γενιά, αλλά ένας σε ένα είδος – ένας καλλιτέχνης που έσπασε τα όρια τόσο δραματικά, που οι άλλοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να πάρουν μόνο τα κομμάτια που άφησε στο έδαφος για να μάθουν και να καταλάβουν την λαμπρότητα του.
Παρακάτω, σας παρουσιάζουμε τα πέντε λιγότερο γνωστά γεγονότα για την μεγαλοφυΐα της Ανδαλουσίας.
Η κλοπή της Μόνα Λίζα
Το 1911, ένας άνδρας αποχώρησε από το μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι με έναν πίνακα να προεξέχει από το σακάκι του. Ο πίνακας ήταν η Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι. Μετά από εβδομάδες αναζήτησης στην πόλη, οι αρχές κατέληξαν σε δύο υπόπτους: έναν ποιητή που ονομαζόταν Guillaume Apollinaire και έναν νέο καλλιτέχνη που ονομαζόταν Πάμπλο Πικάσο.
Ενώ οι δύο μποέμ καλλιτέχνες δεν ήταν άγιοι, σίγουρα δεν θα έκλεβαν την Μόνα Λίζα. Ο λόγος που οι γαλλικές αρχές στράφηκαν σε αυτούς ήταν επειδή έγινε γνωστό ότι ο βοηθός του Apollinaire είχε κλέψει δύο αφρικανικά γλυπτά από το Λούβρο και αυτά τα έργα τέχνης έγιναν δώρο στον Πικάσο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Norman Mailer, “Portrait of Picasso as a Young Man”, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο Πικάσο κατέρρευσε ξεσπώντας σε κλάμματα, καθώς ήταν μία από τις πιο ταπεινωτικές στιγμές της ζωής του. Τελικά, ο δικαστής άφησε τους δύο άνδρες ελεύθερους. Χρόνια αργότερα, το 1914, ο πίνακας βρέθηκε τελικά σε ένα ιταλικό σπίτι. Τα νεα ήταν χαρμόσυνα αλλά διήρκεσαν λίγο, καθώς ξέσπασε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος λίγες μέρες αργότερα.
Ήταν προληπτικός
Ο Πικάσο ήταν εξαιρετικά προληπτικός. Ήταν ένα μέρος του χαρακτήρα του που κουβαλούσε απο μικρός, μεγαλώνοντας στην Ανδαλουσία. Ο καλλιτέχνης αισθανόταν για παράδειγμα ότι τα μαλλιά του είχαν κάτι το μαγικό, και δεδομένου αυτού, όταν ήταν σε λάθος χέρια, ακόμη και τα κομμένα, θα μπορούσαν να βλάψουν το άτομο από το οποίο προήλθαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να φοβάται να κόψει τα μαλλιά του. Λέγεται, ότι μόνο αν είχε πλήρη εμπιστοσύνη σε έναν κουρέα, θα του επέτρεπε να κόψει και να απομακρύνει κατάλληλα τα μαλλιά του.
Το Πικάσο δεν ήταν το πραγματικό επίθετο του
Το πραγματικό επίθετο του Πάμπλο δεν ήταν το Πικάσο αλλά το Ρουίθ. Η οικογένεια του Πάμπλο ήταν γνωστή στην περιοχή ως κατασκευάστρια γαντιών, κάτι με το οποίο ο επαναστατικός καλλιτέχνης δεν ήθελε να συνδεθεί. Έτσι, πήρε τα πράγματα στα χέρια του και σύμφωνα με την βιογραφία του “A Life of Picasso” από τον συγγραφέα John Richardson, άλλαξε το επώνυμο του στο πατρικό όνομα της μητέρας του, που ήταν Πικάσο. Μάλιστα είχε πει κάποτε ότι: “Τελικά στην τέχνη κάποιος πρέπει να σκοτώσει τον πατέρα του.”
Η ολοκληρωτική καταστροφή ενός πίνακα του
Τον Σεπτέμβριο του 1998, η πτήση της Swissair Flight 111 κατέρρευσε στον Ατλαντικό Ωκεανό, σκοτώνοντας και τους 229 επιβάτες. Ενώ η κύρια και πιο προφανής τραγωδία της συντριβής ήταν οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στη θάλασσα, υπήρχε και κάτι άλλο που καταστράφηκε και ήταν αναντικατάστατο: ένας πίνακας του Πικάσο του 1963, ο Le Peintre. Το μόνο ίχνος που παρέμεινε από το έργο τέχνης, ήταν ένα θραύσμα καμβά 20 εκατοστών που βρέθηκε πλωτό στα συντρίμμια.
Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο
Σε ένα άρθρο του Vanity Fair που δημοσιεύθηκε το 2016, ο Marc Blondeau, εξέχων έμπορος της Γενεύης και πρώην επικεφαλής του Sotheby’s France, δήλωσε ότι: “Εάν ο Πικάσο ήταν ζωντανός σήμερα, θα ήταν ένας από τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.” Είναι αλήθεια ότι εκτός από τους πίνακες του, που κοστίζουν εκατομμύρια έως εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, το εμπορικό του σήμα είναι επίσης ένα από τα πιο δημοφιλή στον κόσμο, καθώς εμφανίζεται σε ρούχα, μπαρ και εστιατόρια.
