Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019

Αμμόχωστος: Η πόλη που βλέπετε είναι κατεχόμενη


Πάμπος Βάσιλας 

«Μα είναι αλήθεια; Δεν είχαμε ακούσει ποτέ ότι υπάρχουν τέτοια πράγματα στη γη. Δεν ξέραμε πως συμβαίνει αυτό στην Κύπρο». Για τον Ζένια και την Όλγα από τη Μόσχα οι φετινές ολιγοήμερες διακοπές στον Πρωταρά θα μείνουν μάλλον αξέχαστες, όχι μόνο για τον ήλιο, τη θάλασσα, το κυπριακό φαγητό και την εκδρομή στα βουνά του Τροόδους. Μαζί με... 

 
 
 
τα δυο τους μικρά παιδιά το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου βίωσαν την εμπειρία μιας παράκτιας κρουαζιέρας δυο περίπου ωρών στην περιοχή του Πρωταρά. Η οποία περιλαμβάνει ξενάγηση και στην περιοχή του κατεχόμενου Αγίου Μέμνονα, από την οποία φαίνονται καθαρά οι παραλίες και η κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου, η πόλη-φάντασμα.

Κάθε χρόνο κατά τις διακοπές τους στην Κύπρο και τις περιοχές Αγίας Νάπας και Πρωταρά, χιλιάδες τουρίστες έχουν την εμπειρία του Ζένια και της Όλγας. Ενημερώνονται για την ιστορία μιας πόλης που είναι κατεχόμενη και κλειστή για τους κατοίκους της, εδώ και 45 χρόνια. Και προσπαθούν να αντιληφθούν μέσα από τις επεξηγήσεις του Κάπτεν Γκρέγκορι και των άλλων ιδιοκτητών σκαφών που πραγματοποιούν αυτές τις παράκτιες ξεναγήσεις, πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν στον κόσμο τέτοια πράγματα τον 21ο αιώνα.Ήταν γύρω στις 2 απόγευμα Σαββάτου που συναντηθήκαμε στη μικρή προκυμαία του Πρωταρά, με τον κ. Αντώνη Γρηγορίου. Γνωστό και ως Κάπτεν Γκρέκορι, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που αποτόλμησαν να επισκέπτονται τις παρυφές της κατεχόμενης Αμμοχώστου, μεταφέροντας τουρίστες για ψυχαγωγία μεν, αλλά και ενημέρωση για την ιστορία, το δράμα μιας πόλης στη Μεσόγειο, την Αμμόχωστο. Ξεκίνησε αυτά τα μικρά ταξίδια, από το 1983. Όταν οι Τούρκοι στη θέα σκαφών σαν του κυρίου Αντώνη έριχναν φωτοβολίδες στον ουρανό και κινητοποιούσαν ακταιωρούς, προς εκφοβισμό τους.
Με τον κύριο Αντώνη, λοιπόν, κάναμε το ταξίδι των δυο ωρών που κάνει κάθε καλοκαίρι εδώ και 36 χρόνια, λέγοντας περίπου τα ίδια λόγια στους τουρίστες. Μόνο που τα χρόνια της κατοχής της Αμμοχώστου από εννέα που ήταν το 1983, αυξήθηκαν σε 45 το 2019. Και ακόμα, με πόνο ψυχής καθώς είναι και ο ίδιος πρόσφυγας από τον Άγιο Μέμνονα, μιλά για αγαπημένα χώματα που περπάτησε μικρό παιδί και ακόμα δεν μπορεί να ξαναπερπατήσει.

Απόπλους και ενημέρωση

Αποπλέοντας από το κέντρο περίπου του Πρωταρά και ακολουθώντας μια πορεία προς βόρεια, δηλαδή, προς την κατεχόμενη Αμμόχωστο, περάσαμε από την παραλία του Κάππαρη και σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, ο κ. Αντώνης πήρε το μικρόφωνο. Θα ήταν 80-100 τουρίστες πάνω στο σκάφος, που απολάμβαναν τη θέα των παραλιών του πανέμορφου Πρωταρά. Ήταν η στιγμή της ενημέρωσης για την κλειστή πόλη της Αμμοχώστου, που γίνεται από αυτά τα πλοιάρια προς τους τουρίστες. «Κυρίες και κύριοι είμαι ο Αντώνης Γρηγορίου και οι φίλοι μου με φωνάζουν Κάπτεν Γκρέκορι. Είμαι ο ιδιοκτήτης και ο οδηγός του σκάφους με το οποίο επιλέξατε σήμερα να γνωρίσετε τις όμορφες παραλίες του Πρωταρά, αλλά και τη θάλασσα της περιοχής». (Τα λόγια του μεταφράζονται από μέλη του πληρώματος στα αγγλικά και τα ρωσικά). Και συνεχίζει: «Στα αριστερά σας πάνω στο ύψωμα βλέπετε ένα φυλάκιο με ειρηνευτές στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών. Βρίσκονται εκεί για την προστασία και ασφάλεια της περιοχής, καθώς η πόλη που βλέπετε δυτικά στο βάθος είναι κατεχόμενη εδώ και 45 χρόνια από τον τουρκικό στρατό, ο οποίος εισέβαλε στο νησί το καλοκαίρι του 1974 και παραμένει στη βόρεια πλευρά του. Η πόλη αυτή ονομάζεται Αμμόχωστος και δεν είναι δυνατό να πάνε σε αυτοί οι νόμιμοι κάτοικοί της. Και επίσης δεν επιτρέπεται να συνεχίσουμε άλλο την πορεία μας προς αυτή την κατεύθυνση. Θα παραμείνουμε εδώ ακόμη μερικά λεπτά για να δείτε από μακριά την κατεχόμενη αυτή πόλη, την Αμμόχωστο και μετά θα κατευθυνθούμε προς τα νοτιοανατολικά, όπου θα φτάσουμε για να δείτε, αλλά και να κολυμπήσετε στα γαλανά νερά του, το ξακουστό Κάβο-Γκρέκο και τις σπηλιές του. Καλό ταξίδι σας εύχονται ο καπετάνιος και το πλήρωμα του σκάφους μας».

Φτάσαμε τόσο κοντά μα τόσο μακριά 

Οι πληροφορίες δεν αφήνουν αδιάφορους τους τουρίστες πάνω στο σκάφος. Λίγα λόγια, αλλά αρκετά για να περάσουν το μήνυμα, επισημαίνει και ο ίδιος ο κ. Αντώνης. Φωτογραφίες από κινητά και μηχανές θα μεταφέρουν στις χώρες τους εικόνες από την «πόλη-φάντασμα» της Μεσογείου. «Μια πόλη της οποίας οι κάτοικοι έχουν 45 χρόνια να πάνε στα σπίτια τους». Μια πόλη που τα τουριστικά πλοιάρια πλησιάζουν από κάποια απόσταση, υπό την παρακολούθηση των Ηνωμένων Εθνών και μετά απομακρύνονται. Μια πόλη που τη λένε Αμμόχωστο. Παραλία Αγίου Μέμνονα, περιοχή Γκόλτεν Σαν, παραλίες και πόλη της Αμμοχώστου. «Φτάσαμε τόσο κοντά μα ήταν τόσο μακριά», έχουν να λένε στις πατρίδες τους χιλιάδες τουρίστες που κάθε χρόνο κάνουν αυτή τη μικρή κρουαζιέρα στις παρυφές της σκλαβωμένης πόλης της Αμμοχώστου.
Φιλελεύθερος