Ο Θεόδωρος Ζήνωνος γεννήθηκε στο χωριό Χολέτρια, της επαρχίας Πάφου, στις 8 Ιουλίου 1937. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και παρακολουθούσε νυκτερινά μαθήματα. Ασχολείτο με τη γεωργία. Ήταν στέλεχος της Παναγροτικής Ένωσης Κύπρου, ΠΕΚ.
Σε ηλικία 19 χρονών ήταν ο εμψυχωτής της νεολαίας και ο κήρυκας της ελληνικής ιδέας στο χωριό του, πρωτοστατώντας σε κάθε πατριωτική εξόρμηση. Συνδεόταν...
με τους αντάρτες της περιοχής ως σύνδεσμος και τροφοδότης τους και λάμβανε μέρος μαζί τους σε πολλές επιθέσεις εναντίον των Άγγλων.
Ο πατέρας του, που ήταν ο κοινοτάρχης του χωριού, όταν αντιλήφθηκε τη δράση του γιου του, ζήτησε να ενταχθεί στον αγώνα ολόκληρη η οικογένειά του.
Το σπίτι τους έγινε από τότε το καταφύγιο των ανταρτών, όπου οι καταζητούμενοι των γύρω βουνών έβρισκαν οικογενειακή θαλπωρή στο πρόσωπο της μάνας του Θεόδωρου, την οποία με δική της υπόδειξη αποκαλούσαν όλοι “μάνα”. “Το σπίτι μου είναι σπίτι σας, και εγώ μάνα δική σας.” Με αυτά τα λόγια καλωσόριζε κάθε φορά τους φίλους του γιου της η αγωνίστρια ηρωομάνα.
Την αυγή της 30ης Ιουλίου 1958 δυο οχήματα του στρατού έφθασαν στο χωριό του με σβησμένα τα φώτα. Η πολιτοφυλακή έδωσε το σύνθημα και οι χωριανοί επιτέθηκαν εναντίον των στρατιωτών με ξύλα και πέτρες. Εκείνοι πυροβόλησαν, τραυμάτισαν μια γυναίκα και ένα αγόρι και αποχώρησαν. Προτού βγουν από το χωριό ο Θεόδωρος έσπευσε να τους κτυπήσει με χειροβομβίδα. Στην προσπάθειά του, όμως, να πετύχει το στόχο του, η χειροβομβίδα εξερράγη στα χέρια του και τον σκότωσε.
Η κηδεία του, στην οποία προσήλθαν σύσσωμες οι γύρω κοινότητες, αποτέλεσε εθνικό εγερτήριο.
