Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε μεταξύ άλλων δύο υπουργοποιήσεις στρατηγικού χαρακτήρα. Η πρώτη αυτή της Υπουργού Πολιτισμού κυρίας Λίνας Μενδώνη και αυτή του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κυρίου Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Και οι δύο τους αποτελούσαν μέχρι και προ της υπουργοποίησής τους μέλη του Κινήματος Αλλαγής.
Η μεν κυρία Μενδώνη με εξαιρετικό ακαδημαϊκό και ερευνητικό υπόβαθρο...
στον τομέα της αρχαιολογίας, διετέλεσε επί σειρά ετών Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού με αποδεδειγμένα μεγάλη εμπειρία και σφαιρική γνώση επί των θεμάτων του Υπουργείου. Ο δε κύριος Χρυσοχοΐδης αποτελεί έναν εκ των πλέον επιτυχημένων υπουργών (πρώην) Δημοσίας Τάξεως/(νυν) Προστασίας του Πολίτη, με την εξάρθρωση των μεγαλύτερων τρομοκρατικών οργανώσεων που έδρασαν Μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα (17Ν,ΕΛΑ,ΕΑ) να κοσμούν τις θητείες του και με μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του η οποία δυστυχώς είχε θύμα αξιωματικό της ΕΛΑΣ.
Η επιλογή αυτών των δύο πολιτικών προσώπων από το χώρο της Κεντροαριστεράς με εξαιρετικά διαπιστευτήρια στους τομείς τους, εκτός από το αξιοκρατικό του πράγματος, αποτελεί κίνηση υψηλού συμβολισμού. Ο Πρωθυπουργός επιλέγει να τοποθετήσει σε δύο εξαιρετική σημασίας χαρτοφυλάκια, δύο επιτυχημένα στους τομείς τους, μέλη του ΚΙΝΑΛ, χωρίς να τους αφαιρεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος αυτού, αφού δεν αποτελούν εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου.
Εν τω μεταξύ, το ΚΙΝΑΛ μέσω της Επιτροπής Δεοντολογίας του, διέγραψε αμέσως τα δύο αυτά μέλη του με μια λακωνική ανακοίνωση. Το εάν τα δύο αυτά πρόσωπα φιλοδοξούν να προσχωρήσουν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι το οποίο μένει να φανεί. Προς το παρόν αυτό το οποίο αποτελεί τεκμήριο, είναι η χρησιμότητά τους στα δύο αυτά σημαντικά Υπουργεία.
Τα τρία βασικά στοιχεία που αποτελούν τη θετική όψη του πολιτικού “brandname” του ΚΙΝΑΛ, σύμφωνα με τις διακηρύξεις και τη μέχρι πρότινος πολιτεία του είναι η υπευθυνότητα, η ηπιότητα πολιτικού λόγου και η προοδευτική παρακαταθήκη. Το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται στη μέγγενη του νέου εξελισσόμενου κομματικού διπολισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) και στην προσπάθεια επαναπροσέγγισης του προ διακυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ακροατηρίου.
Από τα παραπάνω δεδομένα και από τη γενικότερη γραμμή της ηγεσίας Γεννηματά, προκύπτουν δύο καίρια ερωτήματα. Ερώτημα πρώτο: Είναι διατεθειμένο το σημερινό ΚΙΝΑΛ να επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την πολιτική και την ιδεολογική ηγεμονία στο χώρο της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου, συρόμενο σε μια κούρσα στείρας αντιδεξιάς ρητορικής; (η οποία αποτελεί ξεκάθαρα μια πολυτέλεια της προ κρίσης περιόδου, αφού στη μεταμνημονιακή εποχή, η μετριοπάθεια αποτελεί ζητούμενο για το πολιτικό μας σύστημα και τη δημόσια σφαίρα) Ερώτημα δεύτερο: Μήπως αποφεύγοντας με την επί του παρόντος στρατηγική αυτό το κόμμα το ενδεχόμενο να γίνει όπως κορυφαία στελέχη του (μεταξύ των οποίων και η πρόεδρος κυρία Φώφη Γεννηματά) διακηρύσσουν «ουρά» της Νέας Δημοκρατίας, κινδυνεύει μελλοντικά να γίνει «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ;
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Πολιτικός Επιστήμων
Η επιλογή αυτών των δύο πολιτικών προσώπων από το χώρο της Κεντροαριστεράς με εξαιρετικά διαπιστευτήρια στους τομείς τους, εκτός από το αξιοκρατικό του πράγματος, αποτελεί κίνηση υψηλού συμβολισμού. Ο Πρωθυπουργός επιλέγει να τοποθετήσει σε δύο εξαιρετική σημασίας χαρτοφυλάκια, δύο επιτυχημένα στους τομείς τους, μέλη του ΚΙΝΑΛ, χωρίς να τους αφαιρεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος αυτού, αφού δεν αποτελούν εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου.
Εν τω μεταξύ, το ΚΙΝΑΛ μέσω της Επιτροπής Δεοντολογίας του, διέγραψε αμέσως τα δύο αυτά μέλη του με μια λακωνική ανακοίνωση. Το εάν τα δύο αυτά πρόσωπα φιλοδοξούν να προσχωρήσουν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι το οποίο μένει να φανεί. Προς το παρόν αυτό το οποίο αποτελεί τεκμήριο, είναι η χρησιμότητά τους στα δύο αυτά σημαντικά Υπουργεία.
Τα τρία βασικά στοιχεία που αποτελούν τη θετική όψη του πολιτικού “brandname” του ΚΙΝΑΛ, σύμφωνα με τις διακηρύξεις και τη μέχρι πρότινος πολιτεία του είναι η υπευθυνότητα, η ηπιότητα πολιτικού λόγου και η προοδευτική παρακαταθήκη. Το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται στη μέγγενη του νέου εξελισσόμενου κομματικού διπολισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) και στην προσπάθεια επαναπροσέγγισης του προ διακυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ακροατηρίου.
Από τα παραπάνω δεδομένα και από τη γενικότερη γραμμή της ηγεσίας Γεννηματά, προκύπτουν δύο καίρια ερωτήματα. Ερώτημα πρώτο: Είναι διατεθειμένο το σημερινό ΚΙΝΑΛ να επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την πολιτική και την ιδεολογική ηγεμονία στο χώρο της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου, συρόμενο σε μια κούρσα στείρας αντιδεξιάς ρητορικής; (η οποία αποτελεί ξεκάθαρα μια πολυτέλεια της προ κρίσης περιόδου, αφού στη μεταμνημονιακή εποχή, η μετριοπάθεια αποτελεί ζητούμενο για το πολιτικό μας σύστημα και τη δημόσια σφαίρα) Ερώτημα δεύτερο: Μήπως αποφεύγοντας με την επί του παρόντος στρατηγική αυτό το κόμμα το ενδεχόμενο να γίνει όπως κορυφαία στελέχη του (μεταξύ των οποίων και η πρόεδρος κυρία Φώφη Γεννηματά) διακηρύσσουν «ουρά» της Νέας Δημοκρατίας, κινδυνεύει μελλοντικά να γίνει «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ;
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Πολιτικός Επιστήμων
