Συμπληρώθηκαν ακριβώς 20 χρόνια, από τον φονικό εγκέλαδο που έπληξε την Αθήνα, αφήνοντας πίσω 145 νεκρούς. Ανάμεσά τους και ο παλαίμαχος πυγμάχος Παναγιώτης Πολυκανδριώτης, ο οποίος θυσιάστηκε για να σώσει τη ζωή των παιδιών του…
Είναι Τρίτη απόγευμα 7 Σεπτεμβρίου και στη συμβολή των οδών Τατοΐου και Κω στη Μεταμόρφωση όπου έστεκε μία τετραώροφη πολυκατοικία, βρίσκονται πλέον μόνο συντρίμμια και άντρες της ΕΜΑΚ που ψάχνουν για επιζώντες.
Λίγες ώρες νωρίτερα ο 10χρονος Τζαννής Πολυκανδριώτης καθόταν αμέριμνος στην κουζίνα του διαμερίσματος που διέμενε η οικογένειά του. Ο πατέρας του Παναγιώτης με τις δύο αδελφές του, τη 12χρονη Κωνσταντίνα και την 6χρονη Ειρήνη, έβλεπαν τηλεόραση, ενώ η μητέρα του Χρυστάλλα βρισκόταν στη δουλειά.
Η σεισμική δόνηση μεγέθους 5,9 ρίχτερ που έχει χτυπήσει την Αθήνα εκείνη την αποφράδα μέρα έχει αφήσει πίσω του ανυπολόγιστες ζημιές, αλλά κυρίως έχει κοστίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους (συνολικά 145).
Ανάμεσα στα θύματα και ο Παναγιώτης Πολυκανδριώτης, 64 ετών, πρώην πυγμάχος του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, έξι φορές πρωταθλητής Ελλάδας (1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963) και Βαλκανιονίκης το 1960 στην κατηγορία βαρέων βαρών.Μάλιστα, κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 1960 είχε λάβει τον Χρυσό Σταυρό του συλλόγου, σε ένδειξη τιμής για τις επιτυχίες του.
Λίγες ώρες νωρίτερα ο 10χρονος Τζαννής Πολυκανδριώτης καθόταν αμέριμνος στην κουζίνα του διαμερίσματος που διέμενε η οικογένειά του. Ο πατέρας του Παναγιώτης με τις δύο αδελφές του, τη 12χρονη Κωνσταντίνα και την 6χρονη Ειρήνη, έβλεπαν τηλεόραση, ενώ η μητέρα του Χρυστάλλα βρισκόταν στη δουλειά.
Η σεισμική δόνηση μεγέθους 5,9 ρίχτερ που έχει χτυπήσει την Αθήνα εκείνη την αποφράδα μέρα έχει αφήσει πίσω του ανυπολόγιστες ζημιές, αλλά κυρίως έχει κοστίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους (συνολικά 145).
Ανάμεσα στα θύματα και ο Παναγιώτης Πολυκανδριώτης, 64 ετών, πρώην πυγμάχος του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, έξι φορές πρωταθλητής Ελλάδας (1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963) και Βαλκανιονίκης το 1960 στην κατηγορία βαρέων βαρών.Μάλιστα, κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 1960 είχε λάβει τον Χρυσό Σταυρό του συλλόγου, σε ένδειξη τιμής για τις επιτυχίες του.
Εθνική ομάδα πυγμαχίας 1960: Πρώτος από αριστερά ο Παναγιώτης Πολυκανδριώτης
Εκείνη την ημέρα έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του και νίκησε, αφήνοντας όμως την τελευταία του πνοή στην προσπάθειά του να σώσει τα τρία του παιδιά, τα οποία πήρε στην αγκαλιά του και προστάτευσε με το σώμα του σαν ασπίδα την ώρα που το σπίτι κατέρρεε πάνω του.
Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές, καθώς όπως δήλωσε για τον Πολυκανδριώτη αργότερα ο πύραρχος Γιώργος Γιωργάκος: «Μου έσφιγγε το χέρι για να καταλάβω ότι είναι ζωντανός. Προσπαθούσα να δώσω θάρρος στη μητέρα και στα παιδιά. Τους έλεγα ‘σε λίγο τελειώνουμε’».
Οι φωνές των παιδιών από τα χαλάσματα και η άρνηση του μικρού Τζαννή να δεχτεί βοήθεια από γιατρούς αν δεν του έλεγαν για την κατάσταση του πατέρα του ήταν απλά η κορύφωση του δράματος.Ταυτόχρονα, ένας άλλος ηλικιωμένος που έχει παγιδευτεί επίσης στα συντρίμμια της πολυκατοικίας φωνάζει στους διασώστες να βγάλουν πρώτα τα παιδιά και συνεχώς ρωτάει για αυτά, θυσιάζοντας εν τέλει τη ζωή του, καθώς υποκύπτει λίγο αργότερα και ανασύρεται νεκρός.Τα τρία παιδιά απεγκλωβίζονται 18 ώρες μετά από τα συντρίμμια: τα δύο κορίτσια είναι καλά, ενώ ο Τζαννής έχει υποστεί τραυματισμούς και χάνει το κάτω τμήμα του δεξιού του ποδιού.
Είναι όμως ζωντανά χάρη στον πατέρα τους, ο οποίος υπέστη έμφραγμα κατά τη διάρκεια της προσπάθειας απεγκλωβισμού τους και ξεψύχησε, αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι είχε φτάσει βοήθεια.
«Η μητέρα μου έλειπε στη δουλειά, ο πατέρας μου και οι αδερφές μου έβλεπαν τηλεόραση στο δωμάτιο των γονιών μου. Ώσπου, ξαφνικά αρχίζει το ισχυρό μπουμπουνητό κι εγώ τρέχω να τους βρω, φωνάζαμε όλοι μαζί έντρομοι. Την ώρα που έπεφτε το σπίτι μας, εγώ κοιτούσα τον πατέρα μου στα μάτια.
Ως παλαίμαχος πυγμάχος, ψηλός και γεροδεμένος όπως ήταν, επιχείρησε να μας αγκαλιάσει και τους τρεις μας, για να μη μας πλακώσουν τα ντουβάρια. Αυτός μας έσωσε, πρόλαβα να δω ότι ο τοίχος που ήταν να πέσει επάνω μας, έπεσε σ΄ αυτόν.
Εγώ κάπως πιάστηκα από το κρεβάτι για λίγα δευτερόλεπτα ακούω το ‘μπαμ-μπαμ-μπαμ’ κι άλλους παρόμοιους βρόντους. Μετά μόνο σκοτάδι. Είχε πέσει, όμως, το καλοριφέρ πάνω στις πατούσες μου, οι φέτες του μου έκαναν τη ζημιά στα πέλματα, και στα δυο μου πόδια.
Εννοείται, βέβαια, πως το πλέον επώδυνο ήταν πως έχασα τόσο μικρός τον πατέρα μου, η ιδέα ότι από δέκα χρονών δεν ξαναλέω τη λέξη «πατέρα», δήλωσε χρόνια αργότερα στα «Νέα» ο Τζαννής.
Ο μικρός έμεινε 4 μήνες στο νοσοκομείο και χρειάστηκε τεχνητά μέλη για να συνεχίσει να περπατάει, αλλά βγήκε νικητής, ενώ μετά από χρόνια σε λυόμενες κατοικίες, ο ίδιος, η μητέρα του και οι αδερφές του μετακόμισαν σε καινούργιο ιδιόκτητο σπίτι το 2003.
Ο Τζαννής Πολυκανδριώτης, ο οποίος το 2004 έγινε λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών Αγώνων, έχει σήμερα μια κορούλα 3 ετών.
Η 7η Σεπτεμβρίου 1999 ήταν μία τραγική μέρα για την Αθήνα και την Ελλάδα, αφού πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες φόρεσαν τα μαύρα του πένθους και χιλιάδες έμειναν άστεγοι.
Ανάμεσα στα θύματα και ένας νεαρός αθλητής, ο 16χρονος Θωμάς Σπυράκος, δύο φορές πρωταθλητής Παίδων στην πάλη, ο οποίος ανασύρθηκε νεκρός από τον θείο του, προπονητή του και μέλος της ΕΜΑΚ Νίκο Αποστόλου.
Μερικά χρόνια αργότερα, ο δήμος Μεταμόρφωσης τοποθέτησε προτομή του Παναγιώτη Πολυκανδριώτη σε χώρο δίπλα από το γκρεμισμένο σπίτι της οικογένειας, ενώ ο πυγμαχικός σύλλογος της περιοχής φέρει το όνομά του.
Αυτές, φυσικά, είναι οι ελάχιστες τιμές προς την αυτοθυσία του βετεράνου αθλητή, ο οποίος επέδειξε την υπέρτατη επίδειξη θάρρους και αγάπης για την αγαπημένη του οικογένεια…
Εκείνη την ημέρα έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του και νίκησε, αφήνοντας όμως την τελευταία του πνοή στην προσπάθειά του να σώσει τα τρία του παιδιά, τα οποία πήρε στην αγκαλιά του και προστάτευσε με το σώμα του σαν ασπίδα την ώρα που το σπίτι κατέρρεε πάνω του.
Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές, καθώς όπως δήλωσε για τον Πολυκανδριώτη αργότερα ο πύραρχος Γιώργος Γιωργάκος: «Μου έσφιγγε το χέρι για να καταλάβω ότι είναι ζωντανός. Προσπαθούσα να δώσω θάρρος στη μητέρα και στα παιδιά. Τους έλεγα ‘σε λίγο τελειώνουμε’».
Οι φωνές των παιδιών από τα χαλάσματα και η άρνηση του μικρού Τζαννή να δεχτεί βοήθεια από γιατρούς αν δεν του έλεγαν για την κατάσταση του πατέρα του ήταν απλά η κορύφωση του δράματος.Ταυτόχρονα, ένας άλλος ηλικιωμένος που έχει παγιδευτεί επίσης στα συντρίμμια της πολυκατοικίας φωνάζει στους διασώστες να βγάλουν πρώτα τα παιδιά και συνεχώς ρωτάει για αυτά, θυσιάζοντας εν τέλει τη ζωή του, καθώς υποκύπτει λίγο αργότερα και ανασύρεται νεκρός.Τα τρία παιδιά απεγκλωβίζονται 18 ώρες μετά από τα συντρίμμια: τα δύο κορίτσια είναι καλά, ενώ ο Τζαννής έχει υποστεί τραυματισμούς και χάνει το κάτω τμήμα του δεξιού του ποδιού.
Είναι όμως ζωντανά χάρη στον πατέρα τους, ο οποίος υπέστη έμφραγμα κατά τη διάρκεια της προσπάθειας απεγκλωβισμού τους και ξεψύχησε, αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι είχε φτάσει βοήθεια.
«Η μητέρα μου έλειπε στη δουλειά, ο πατέρας μου και οι αδερφές μου έβλεπαν τηλεόραση στο δωμάτιο των γονιών μου. Ώσπου, ξαφνικά αρχίζει το ισχυρό μπουμπουνητό κι εγώ τρέχω να τους βρω, φωνάζαμε όλοι μαζί έντρομοι. Την ώρα που έπεφτε το σπίτι μας, εγώ κοιτούσα τον πατέρα μου στα μάτια.
Ως παλαίμαχος πυγμάχος, ψηλός και γεροδεμένος όπως ήταν, επιχείρησε να μας αγκαλιάσει και τους τρεις μας, για να μη μας πλακώσουν τα ντουβάρια. Αυτός μας έσωσε, πρόλαβα να δω ότι ο τοίχος που ήταν να πέσει επάνω μας, έπεσε σ΄ αυτόν.
Εγώ κάπως πιάστηκα από το κρεβάτι για λίγα δευτερόλεπτα ακούω το ‘μπαμ-μπαμ-μπαμ’ κι άλλους παρόμοιους βρόντους. Μετά μόνο σκοτάδι. Είχε πέσει, όμως, το καλοριφέρ πάνω στις πατούσες μου, οι φέτες του μου έκαναν τη ζημιά στα πέλματα, και στα δυο μου πόδια.
Εννοείται, βέβαια, πως το πλέον επώδυνο ήταν πως έχασα τόσο μικρός τον πατέρα μου, η ιδέα ότι από δέκα χρονών δεν ξαναλέω τη λέξη «πατέρα», δήλωσε χρόνια αργότερα στα «Νέα» ο Τζαννής.
Ο μικρός έμεινε 4 μήνες στο νοσοκομείο και χρειάστηκε τεχνητά μέλη για να συνεχίσει να περπατάει, αλλά βγήκε νικητής, ενώ μετά από χρόνια σε λυόμενες κατοικίες, ο ίδιος, η μητέρα του και οι αδερφές του μετακόμισαν σε καινούργιο ιδιόκτητο σπίτι το 2003.
Ο Τζαννής Πολυκανδριώτης, ο οποίος το 2004 έγινε λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών Αγώνων, έχει σήμερα μια κορούλα 3 ετών.
Η 7η Σεπτεμβρίου 1999 ήταν μία τραγική μέρα για την Αθήνα και την Ελλάδα, αφού πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες φόρεσαν τα μαύρα του πένθους και χιλιάδες έμειναν άστεγοι.
Ανάμεσα στα θύματα και ένας νεαρός αθλητής, ο 16χρονος Θωμάς Σπυράκος, δύο φορές πρωταθλητής Παίδων στην πάλη, ο οποίος ανασύρθηκε νεκρός από τον θείο του, προπονητή του και μέλος της ΕΜΑΚ Νίκο Αποστόλου.
Μερικά χρόνια αργότερα, ο δήμος Μεταμόρφωσης τοποθέτησε προτομή του Παναγιώτη Πολυκανδριώτη σε χώρο δίπλα από το γκρεμισμένο σπίτι της οικογένειας, ενώ ο πυγμαχικός σύλλογος της περιοχής φέρει το όνομά του.
Αυτές, φυσικά, είναι οι ελάχιστες τιμές προς την αυτοθυσία του βετεράνου αθλητή, ο οποίος επέδειξε την υπέρτατη επίδειξη θάρρους και αγάπης για την αγαπημένη του οικογένεια…
