Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* - φιλόλογος
Θα ξεκινήσω διασαφηνίζοντας τη λέξη δεδομένα του τίτλου μου. Τα δεδομένα που θα απασχολήσουν το άρθρο μας είναι τα: (το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και η Α.Α.Δ.Ε.)
Και θα ’λεγε, εύλογα ο οποιοσδήποτε αναγνώστης μου. Μα οι εκλογές έγιναν, έχουμε καινούργια κυβέρνηση, τώρα θα γυρίζουμε πίσω στον προεκλογικό λόγο και θα επισημαίνουμε παραλείψεις; Aναγκάζομαι να εξηγήσω:
Τα όσα θα αναπτύξω, δεν ήταν μόνο για την προεκλογική περίοδο αξιοπρόσεκτα, αλλά εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, αξιοπρόσεκτα προς γνώση και περισσή περίσκεψη, μια που απειλούν πολύ επικίνδυνα την υπόσταση της πατρίδας μας. Σας εξομολογούμε, ότι είχα κατά νου από την επομένη των εκλογών να σκαρώσω ένα τέτοιο άρθρο. Συγκρατήθηκα. Και θέλετε λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, απ’ την άλλη να δω τη στάση της νέας κυβέρνησης απέναντι στα αναφερθέντα δεδομένα, που δυστυχώς μέχρι τώρα είναι «στάση βουβαμάρας». Έτσι λοιπόν σήμερα κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ – οι οικονομολόγοι του Ε.ΠΑ.Μ.( Ενιαίο ΠαλλαΪκό Μέτωπο) έξοχα και πειστικά τα αναλύουν – στα προλεχθέντα δεδομένα.
Και πριν προχωρήσω στα θέματα του άρθρου μου, που δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο στις εκλογές της 7/7/2019, θα ’θελα να κάνω ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και γιατί καταλήξαμε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι κύριος παράγοντας, που επηρέασε το αποτέλεσμα των εκλογών είναι, ότι πέρασε στον κόσμο η λογική τις κανονικότητας, όπως την πλασάριζαν όλοι, κόμματα και τα ΜΜΕ. Το εκλογικό σώμα μετά από την ξέφρενη προπαγάνδα του συστήματος, είδε το ζήτημα των εκλογών με τα κριτήρια της κανονικότητας και της ομαλότητας, δηλαδή: Ποιον δε θέλω να κυβερνήσει; Ποιον θέλω; Τέτοια κριτήρια ομαλότητας, σα να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν η επιλογή γινότανε μεταξύ των 2 κομμάτων του διπολισμού. Ο λαός μας , ενώ παραπονιόταν για τα δεινά των μνημονίων, δεν έψαξε, δεν αναζήτησε δε συζήτησε το βάθος τους, προσανατολιζόμενος σε πολιτικές δυνάμεις, που εναντιώνονται στα μνημόνια. Έτσι απογοητευμένος κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκε μάλλον με την μοιρολατρική εκτίμηση: «Έτσι είναι η κατάσταση, δε γίνεται τίποτε και ψήφισε 70% μνημονιακά κόμματα, μάλλον παραπληροφορημένος και μάλλον παραπλανημένος.
Και το σχόλιο που ανέγραψα έρχεται και δένει με τις ουσιώδεις παραλείψεις του προεκλογικοί λόγου, που, αν δεν συνέβαιναν, όλοι πιο υποψιασμένοι θα είμαστε γύρω π.χ. από το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, τη γενεσιουργό αιτία όλων των δεινών της πατρίδας μας με τα μνημόνια κλπ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία αλλά και διαφορετική θα ήταν η στάση μας και προς τα κόμματα αλλά και προς τις εν γένει εξελίξεις.
Και ξεκινάμε, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο, ούτε το ΧΡΕΟΣ, που εκτιμάται, ότι θα ανέλθει περίπου στα 400 δις στο τέλος του 2019. Και εδώ θέλουμε να επισημάνουμε μια σύγχυση έως απάτη στα στοιχεία: Στις 31/12/2018 το δημόσιο χρέος εμφανίζεται να είναι 356 δις, ενώ η έκθεση του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους) ανεβάζει το συνολικό δημόσιο χρέος στα 369 δις. Αυτό σημαίνει, ότι το χρέος ισοδυναμεί με ποσοστό 200% του ΑΕΠ της Ελλάδας, με βάση το ΑΕΠ του 2018. Η διαφορά που αναφέραμε παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί η αποτίμηση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους και με ό,τι συνδέεται μ’ αυτήν.
Το μεγάλο πρόβλημα του χρέους θα οξυνθεί από το 2022 και μετά. Στις 8 Ιουλίου την επομένη ακριβώς των εκλογών της 7/7/2019 η Κομισιόν παρουσίασε για την ελληνική οικονομία την έκθεση της τρίτης ενισχυμένης εποπτείας και σύμφωνα μ΄αυτή τα σενάρια για μετά το 2022 είναι «τρελά». Δηλαδή , εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης 4% κάθε χρόνο και θα πιάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 %, τότε το δημόσιο χρέος θα καταλήξει να είναι περίπου στο 200 με 250% του ΑΕΠ μετά από μια εικοσαετία Αυτά τα εξωπραγματικά νούμερα και τα σενάρια που παρουσιάζει η Κομισιόν είναι απίθανα.
Καμία πολιτική δεν τα κουβεντιάζει αυτά. Επιχαίρουν όμως για την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην «κανονικότητα», όπως και για την κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με 4,5 πραγματικό επιτόκιο (εάν προσθέσει κανείς και τον πληθωρισμό ).
Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα του χρέους!...
Κανένα κόμμα – το τονίζουμε – δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι όλα αυτά, που προεκλογικά υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης (και τα ακούσαμε και στις προγραμματικές του δηλώσεις), δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και ότι το κάθε τι είναι απαραίτητο να εγκριθεί από τα όργανα των δανειστών, τα οποία μάλιστα έχουν προειδοποιήσει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευτεί για 3,5 ετήσιο πλεόνασμα, δέσμευση και της τωρινής κυβέρνησης και της προηγούμενης, του κ. Τσίπρα.
Αλλά μήπως συζητήθηκε το θέμα των τραπεζών; Θίχτηκε από την αντιπολίτευση το μέγα θέμα των πλειστηριασμών, αλλά κανένας δε μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται τα κόκκινα δάνεια στις εταιρείες ειδικού σκοπού και στα funds. Kανένας δεν ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Κανένας δεν είπε, ότι εδώ μιλάμε για Αρμαγεδδώνα.
Κανένα κόμμα δε μίλησε για το Υπερταμείο, το περίφημο ΕΕΣΥΠ(Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) Και το Υπερταμείο είναι κατασκεύασμα των δανειστών, που υποθηκεύει τη σημερινή και μελλοντική κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς σαφή λόγο, για ένα αιώνα προκύπτει απ’ τον ιδρυτικό νόμο του Υπερταμείου, τα έσοδα του οποίου θα διατίθενται κατά 50% για την αποπληρωμή χρέους και κατά 50% για επενδύσεις προς τα περιουσιακά στοιχεία κάποιων θυγατρικών του ταμείου: Π.χ 1) ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), 2)ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) και 3) ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων δημοσίου. Και δε θα μπούμε και σε άλλες λεπτομέρειες για το Υπερταμείο.
Κατερίνη 24/9/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. και ήταν υποψήφιος με το Ε.ΠΑ.Μ. στις εκλογές της 7/7/2019
Και πριν προχωρήσω στα θέματα του άρθρου μου, που δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο στις εκλογές της 7/7/2019, θα ’θελα να κάνω ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και γιατί καταλήξαμε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι κύριος παράγοντας, που επηρέασε το αποτέλεσμα των εκλογών είναι, ότι πέρασε στον κόσμο η λογική τις κανονικότητας, όπως την πλασάριζαν όλοι, κόμματα και τα ΜΜΕ. Το εκλογικό σώμα μετά από την ξέφρενη προπαγάνδα του συστήματος, είδε το ζήτημα των εκλογών με τα κριτήρια της κανονικότητας και της ομαλότητας, δηλαδή: Ποιον δε θέλω να κυβερνήσει; Ποιον θέλω; Τέτοια κριτήρια ομαλότητας, σα να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν η επιλογή γινότανε μεταξύ των 2 κομμάτων του διπολισμού. Ο λαός μας , ενώ παραπονιόταν για τα δεινά των μνημονίων, δεν έψαξε, δεν αναζήτησε δε συζήτησε το βάθος τους, προσανατολιζόμενος σε πολιτικές δυνάμεις, που εναντιώνονται στα μνημόνια. Έτσι απογοητευμένος κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκε μάλλον με την μοιρολατρική εκτίμηση: «Έτσι είναι η κατάσταση, δε γίνεται τίποτε και ψήφισε 70% μνημονιακά κόμματα, μάλλον παραπληροφορημένος και μάλλον παραπλανημένος.
Και το σχόλιο που ανέγραψα έρχεται και δένει με τις ουσιώδεις παραλείψεις του προεκλογικοί λόγου, που, αν δεν συνέβαιναν, όλοι πιο υποψιασμένοι θα είμαστε γύρω π.χ. από το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, τη γενεσιουργό αιτία όλων των δεινών της πατρίδας μας με τα μνημόνια κλπ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία αλλά και διαφορετική θα ήταν η στάση μας και προς τα κόμματα αλλά και προς τις εν γένει εξελίξεις.
Και ξεκινάμε, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο, ούτε το ΧΡΕΟΣ, που εκτιμάται, ότι θα ανέλθει περίπου στα 400 δις στο τέλος του 2019. Και εδώ θέλουμε να επισημάνουμε μια σύγχυση έως απάτη στα στοιχεία: Στις 31/12/2018 το δημόσιο χρέος εμφανίζεται να είναι 356 δις, ενώ η έκθεση του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους) ανεβάζει το συνολικό δημόσιο χρέος στα 369 δις. Αυτό σημαίνει, ότι το χρέος ισοδυναμεί με ποσοστό 200% του ΑΕΠ της Ελλάδας, με βάση το ΑΕΠ του 2018. Η διαφορά που αναφέραμε παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί η αποτίμηση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους και με ό,τι συνδέεται μ’ αυτήν.
Το μεγάλο πρόβλημα του χρέους θα οξυνθεί από το 2022 και μετά. Στις 8 Ιουλίου την επομένη ακριβώς των εκλογών της 7/7/2019 η Κομισιόν παρουσίασε για την ελληνική οικονομία την έκθεση της τρίτης ενισχυμένης εποπτείας και σύμφωνα μ΄αυτή τα σενάρια για μετά το 2022 είναι «τρελά». Δηλαδή , εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης 4% κάθε χρόνο και θα πιάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 %, τότε το δημόσιο χρέος θα καταλήξει να είναι περίπου στο 200 με 250% του ΑΕΠ μετά από μια εικοσαετία Αυτά τα εξωπραγματικά νούμερα και τα σενάρια που παρουσιάζει η Κομισιόν είναι απίθανα.
Καμία πολιτική δεν τα κουβεντιάζει αυτά. Επιχαίρουν όμως για την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην «κανονικότητα», όπως και για την κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με 4,5 πραγματικό επιτόκιο (εάν προσθέσει κανείς και τον πληθωρισμό ).
Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα του χρέους!...
Κανένα κόμμα – το τονίζουμε – δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι όλα αυτά, που προεκλογικά υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης (και τα ακούσαμε και στις προγραμματικές του δηλώσεις), δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και ότι το κάθε τι είναι απαραίτητο να εγκριθεί από τα όργανα των δανειστών, τα οποία μάλιστα έχουν προειδοποιήσει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευτεί για 3,5 ετήσιο πλεόνασμα, δέσμευση και της τωρινής κυβέρνησης και της προηγούμενης, του κ. Τσίπρα.
Αλλά μήπως συζητήθηκε το θέμα των τραπεζών; Θίχτηκε από την αντιπολίτευση το μέγα θέμα των πλειστηριασμών, αλλά κανένας δε μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται τα κόκκινα δάνεια στις εταιρείες ειδικού σκοπού και στα funds. Kανένας δεν ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Κανένας δεν είπε, ότι εδώ μιλάμε για Αρμαγεδδώνα.
Κανένα κόμμα δε μίλησε για το Υπερταμείο, το περίφημο ΕΕΣΥΠ(Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) Και το Υπερταμείο είναι κατασκεύασμα των δανειστών, που υποθηκεύει τη σημερινή και μελλοντική κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς σαφή λόγο, για ένα αιώνα προκύπτει απ’ τον ιδρυτικό νόμο του Υπερταμείου, τα έσοδα του οποίου θα διατίθενται κατά 50% για την αποπληρωμή χρέους και κατά 50% για επενδύσεις προς τα περιουσιακά στοιχεία κάποιων θυγατρικών του ταμείου: Π.χ 1) ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), 2)ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) και 3) ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων δημοσίου. Και δε θα μπούμε και σε άλλες λεπτομέρειες για το Υπερταμείο.
Κατερίνη 24/9/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. και ήταν υποψήφιος με το Ε.ΠΑ.Μ. στις εκλογές της 7/7/2019
