της Έφης Μπάσδρα
Χθες χτύπησε το πρώτο κουδούνι σε όλα τα σχολεία της χώρας. Πολύ σύντομα θα ξεκινήσει και το ακαδημαικό έτος για τα ανώτατα ιδρύματα. Σε μια χρονιά με μεγάλες προκλήσεις και μεγάλες αλλαγές για την παιδεία από τη νέα κυβέρνηση είναι πολύ ενδιαφέρων ο συμπερασματικός τίτλος της ανακοίνωσης της Αναπληρωτού Τομεάρχη Παιδείας συναδέλφου καθηγήτριας κας. Μερόπη Τζούφη, με αφορμή...
την ομιλία του πρωθυπουργου Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και τις αναφορές του στην παιδεία και τις επικείμενες αλλαγές. «Παιδεία και Αγορά: το ιδεολογικό σύμπλεγμα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη», συμπεραίνει η ανακοίνωση.
Είναι νεοφιλελεύθερο η σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας και τελικά ποιό είναι το καλό των φοιτητών;
Κάθε κυβέρνηση θεωρητικά χαρακτηρίζεται από τις καλές της προθέσεις με απώτερο σκοπό την πρόοδο και την ευημερία του λαού. Ομοίως αντίστοιχα προσπαθεί και κάθε προϊστάμενη αρχή του υπουργείου παιδείας στοχεύοντας στο καλό των μαθητών. Καθένας βέβαια το καλό το θεωρεί με διαφορετικό τρόπο. Κάποιος θα υποστήριζε ότι το καλό του μαθητή είναι η σωστή ένταξη του στο κοινωνικό σύνολο, η απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων και τελικά η είσοδος του στην αγορά εργασίας. Φαίνεται ότι ο Σύριζα αυτό το πέρασμα από την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων στην αγορά εργασίας, το να έχει κάποιος δουλειά δηλαδή με τις γνώσεις που απόκτησε τόσα χρόνια φοιτώντας και σπουδάζοντας, το θεωρεί νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Δεν πιστεύω οτι ειλικρινά το εννοούν. Το λέω από εμπειρία. Στη διάρκεια της θητείας μου στο ΙΚΥ εφαρμόσαμε ένα πρόγραμμα σύνδεσης των μεταπτυχιακών σπουδών με την αγορά εργασίας, όπου υπότροφοι μεταπτυχιακοί φοιτητές παράλληλα με τις σπουδές τους έκαναν πρακτική άσκηση σε επιχειρήσεις σχετικές με το αντικείμενο του μεταπτυχιακού τους. Στο τέλος των σπουδών, οι επιχειρήσεις προσλάμβαναν τους υποτρόφους για δύο χρόνια πλήρους απασχόλησης. Ήταν ένας από τους τρόπους εισαγωγής των μεταπτυχιακών φοιτητών στην αγορά εργασίας. Το πετυχημένο αυτό πρόγραμμα διεκόπη από την κυβέρνηση Σύριζα προφανώς ως νεοφιλελεύθερη πολιτική και επαναλειτούργησε από τους ίδιους τρία χρόνια μετά και λίγο πριν την εκπνοή της κυβερνητικής θητείας. Τα τρία ενδιάμεσα «χαμένα» για τους φοιτητές χρόνια, κάποιοι προφανώς «πάλευαν» με τις ιδεοληψίες τους και με τις λέξεις.
Το παρήγορο είναι ότι στο τέλος έμαθαν.
Και ο βαρύγδουπος τίτλος της ανακοίνωσης; Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Μάλλον οι τελευταίες «παραφωνίες» λίγο πρίν την «ωρίμανση»...
Ο χρόνος όμως που χάθηκε υπήρξε πολύτιμος...
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
