Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος
Η Τουρκία άλλαξε τακτική και πέρασε από τα μικρά και προσεκτικά βήματα εδραίωσης της παρουσίας της και αναβάθμιση της, σε κινήσεις επιβολής διά της ισχύος. Ανεξαρτήτως του κόστους, το οποίο φαίνεται να μη υπολογίζει πλέον.
Σε...
Η Τουρκία άλλαξε τακτική και πέρασε από τα μικρά και προσεκτικά βήματα εδραίωσης της παρουσίας της και αναβάθμιση της, σε κινήσεις επιβολής διά της ισχύος. Ανεξαρτήτως του κόστους, το οποίο φαίνεται να μη υπολογίζει πλέον.
Σε...
αυτή τη φάση που διανύουμε, τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί εμφανώς ως προς τις τουρκικές μεθοδεύσεις. Ο διαχρονικός τους στόχος παραμένει ο ίδιος. Δηλαδή, ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου, που θα γίνει είτε διά της αποδοχής τούτου από την ελληνική πλευρά είτε διά της επιβολής. Βεβαίως, αυτό το δίλημμα δεν μπορεί καν να τεθεί και να συζητηθεί γιατί είναι το ίδιο καταστροφικό.
Θα βρεθούμε, ωστόσο, ενώπιον αυτού του διλήμματος, εάν συνεχισθεί η ίδια προσέγγιση στο Κυπριακό. Είναι να διερωτάται κανείς γιατί γυροφέρνουν κάποιοι γύρω από τη βίτσα του βοσκού (για να μην επαναληφθεί η αναφορά περί του κροτάφου, που αναζητεί το περίστροφο για να αυτό-εκβιαστεί).
Δυστυχώς, υπήρξαν εξαρχής λάθη που έχουν προσφέρει έδαφος στην τουρκική πλευρά να παραχαράξει την πραγματικότητα, να αλλάξει τα κατοχικά δεδομένα και να τα μετατρέψει σε δικοινοτική διαφορά. Το τουρκικό αφήγημα ελλείψει ελληνοκυπριακού, διευκόλυνε την υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών.
Μετά την εισβολή άρχισαν συζητήσεις από εκεί που σταμάτησαν πριν από τα τραγικά γεγονότα. Ακολουθήθηκαν κοντόφθαλμες τακτικές της Λευκωσίας που έκανε υποχωρήσεις είτε για να ενθαρρύνει την τουρκική πλευρά και να συνεργαστεί είτε γιατί γνώριζε πως θα απορρίψει τις προτάσεις που είχαν κατατεθεί. Ήταν μια λογική που ανέτρεψε την πραγματική διάσταση του Κυπριακού και οδήγησε βαθμηδόν στο να συζητείται πλέον συμφωνία δυο συνιστώντων κρατιδίων. Είναι και τα διάφορα κωμικοτραγικά, που έδειχναν πως οι διάφοροι τρίτοι πήραν χαμπάρι του Κυπρίους. Παράδειγμα, τα χρηματοδοτούμενα σεμινάρια που «ανακάλυψαν» πως το Κυπριακό ήταν… ψυχολογικό πρόβλημα και επέβαλαν στα πειραματόζωα διάφορες θεραπείες!
Την ίδια ώρα, δυστυχώς, εδραιώνεται εντός και εκτός Κύπρου μια αντίληψη ότι στα κατεχόμενα λειτουργεί μια έστω οιονεί κρατική οντότητα, μη αναγνωρισμένη. Αυτό θα ανατραπεί μόνο εάν αντιδρούμε συνεχώς και έντονα. Αλλά πώς θα γίνει αυτό όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ανταλλάσσει καταζητούμενους με το ψευδοκράτος; Με αυτό δεν επιβεβαιώνεται μόνο ο μαζοχισμός κάποιων, αλλά πρωτίστως η υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν. Είναι, όμως, εκ του αποτελέσματος δεδομένο πως η ακολουθούμενη εδώ και δεκαετίες πολιτική στο Κυπριακό όχι μόνο δεν είναι αναποτελεσματική αλλά η διαιώνισή της εδραιώνει την κατοχή και αναβαθμίζει τις αξιώσεις της Τουρκίας.
Πρώτο βήμα είναι να εγκαταλειφθεί αυτή η πολιτική και να υιοθετηθεί μια νέα, η οποία να δημιουργεί ρήγματα στην κατοχή. Το δεύτερο βήμα είναι να τύχουν επεξεργασίας πολιτικές που προκαλούν κόστος στην κατοχική δύναμη και στο κατοχικό καθεστώς, που θα είναι μεγαλύτερο από τη συντήρηση της κατοχής. Παράλληλα, να οικοδομηθούν πραγματικές γέφυρες συνεργασίας με τους Τουρκοκύπριους, σε μια σωστή βάση και όχι να γίνονται ανώφελες επαναπροσεγγιστικές φιέστες αναγνώρισης των «πραγματικοτήτων», που θέλει να επιβάλλει η κατοχική Τουρκία.
Οι επιλογές είναι περιορισμένες. Θα συνεχισθεί μια αναποτελεσματική πολιτική, που για 45 χρόνια οδήγησε και οδηγεί στην αναγνώριση των αποτελεσμάτων της κατοχής και έλεγχο της από την Τουρκία; Ή θα επιλεγεί μια νέα πορεία; Έτοιμη πρόταση δεν υπάρχει επειδή οι εκάστοτε διαχειριστές φοβούνται και να συζητήσουν εναλλακτικές πορείες. Θα πρέπει να συζητηθεί μεταξύ μας, με την Ελλάδα και με τους Τουρκοκύπριους (όχι τους εγκάθετους της Τουρκίας). Σίγουρα, αυτή η νέα πορεία δεν θα είναι ούτε τα δυο κράτη, ούτε η συνομοσπονδία.
ΣΗΜ: Αυτό που έμεινε είναι να μας βάλουν και φραγή στα συναισθήματα μας. Μετά με τα ηλικιακά όρια του συναισθηματικού δεσμού με τις περιουσίες.
ΠΗΓΗ: philenews.com
Θα βρεθούμε, ωστόσο, ενώπιον αυτού του διλήμματος, εάν συνεχισθεί η ίδια προσέγγιση στο Κυπριακό. Είναι να διερωτάται κανείς γιατί γυροφέρνουν κάποιοι γύρω από τη βίτσα του βοσκού (για να μην επαναληφθεί η αναφορά περί του κροτάφου, που αναζητεί το περίστροφο για να αυτό-εκβιαστεί).
Δυστυχώς, υπήρξαν εξαρχής λάθη που έχουν προσφέρει έδαφος στην τουρκική πλευρά να παραχαράξει την πραγματικότητα, να αλλάξει τα κατοχικά δεδομένα και να τα μετατρέψει σε δικοινοτική διαφορά. Το τουρκικό αφήγημα ελλείψει ελληνοκυπριακού, διευκόλυνε την υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών.
Μετά την εισβολή άρχισαν συζητήσεις από εκεί που σταμάτησαν πριν από τα τραγικά γεγονότα. Ακολουθήθηκαν κοντόφθαλμες τακτικές της Λευκωσίας που έκανε υποχωρήσεις είτε για να ενθαρρύνει την τουρκική πλευρά και να συνεργαστεί είτε γιατί γνώριζε πως θα απορρίψει τις προτάσεις που είχαν κατατεθεί. Ήταν μια λογική που ανέτρεψε την πραγματική διάσταση του Κυπριακού και οδήγησε βαθμηδόν στο να συζητείται πλέον συμφωνία δυο συνιστώντων κρατιδίων. Είναι και τα διάφορα κωμικοτραγικά, που έδειχναν πως οι διάφοροι τρίτοι πήραν χαμπάρι του Κυπρίους. Παράδειγμα, τα χρηματοδοτούμενα σεμινάρια που «ανακάλυψαν» πως το Κυπριακό ήταν… ψυχολογικό πρόβλημα και επέβαλαν στα πειραματόζωα διάφορες θεραπείες!
Την ίδια ώρα, δυστυχώς, εδραιώνεται εντός και εκτός Κύπρου μια αντίληψη ότι στα κατεχόμενα λειτουργεί μια έστω οιονεί κρατική οντότητα, μη αναγνωρισμένη. Αυτό θα ανατραπεί μόνο εάν αντιδρούμε συνεχώς και έντονα. Αλλά πώς θα γίνει αυτό όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ανταλλάσσει καταζητούμενους με το ψευδοκράτος; Με αυτό δεν επιβεβαιώνεται μόνο ο μαζοχισμός κάποιων, αλλά πρωτίστως η υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν. Είναι, όμως, εκ του αποτελέσματος δεδομένο πως η ακολουθούμενη εδώ και δεκαετίες πολιτική στο Κυπριακό όχι μόνο δεν είναι αναποτελεσματική αλλά η διαιώνισή της εδραιώνει την κατοχή και αναβαθμίζει τις αξιώσεις της Τουρκίας.
Πρώτο βήμα είναι να εγκαταλειφθεί αυτή η πολιτική και να υιοθετηθεί μια νέα, η οποία να δημιουργεί ρήγματα στην κατοχή. Το δεύτερο βήμα είναι να τύχουν επεξεργασίας πολιτικές που προκαλούν κόστος στην κατοχική δύναμη και στο κατοχικό καθεστώς, που θα είναι μεγαλύτερο από τη συντήρηση της κατοχής. Παράλληλα, να οικοδομηθούν πραγματικές γέφυρες συνεργασίας με τους Τουρκοκύπριους, σε μια σωστή βάση και όχι να γίνονται ανώφελες επαναπροσεγγιστικές φιέστες αναγνώρισης των «πραγματικοτήτων», που θέλει να επιβάλλει η κατοχική Τουρκία.
Οι επιλογές είναι περιορισμένες. Θα συνεχισθεί μια αναποτελεσματική πολιτική, που για 45 χρόνια οδήγησε και οδηγεί στην αναγνώριση των αποτελεσμάτων της κατοχής και έλεγχο της από την Τουρκία; Ή θα επιλεγεί μια νέα πορεία; Έτοιμη πρόταση δεν υπάρχει επειδή οι εκάστοτε διαχειριστές φοβούνται και να συζητήσουν εναλλακτικές πορείες. Θα πρέπει να συζητηθεί μεταξύ μας, με την Ελλάδα και με τους Τουρκοκύπριους (όχι τους εγκάθετους της Τουρκίας). Σίγουρα, αυτή η νέα πορεία δεν θα είναι ούτε τα δυο κράτη, ούτε η συνομοσπονδία.
ΣΗΜ: Αυτό που έμεινε είναι να μας βάλουν και φραγή στα συναισθήματα μας. Μετά με τα ηλικιακά όρια του συναισθηματικού δεσμού με τις περιουσίες.
ΠΗΓΗ: philenews.com
