Είναι 18 Οκτωβρίου του 1912 και στην Θεσσαλονίκη οι Τούρκοι κατακτητές νοιώθουν την καυτή ανάσα του Ελληνικού Στρατού που απελευθερώνει την μια μετά την άλλη τις πόλεις της Μακεδονίας. Μέσα σε λίγες μέρες από την Κοζάνη στην Κατερίνη, την Βέροια, την Πτολεμαΐδα, την Νάουσα και σήμερα την Έδεσσα το Αμύνταιο και την Αλεξάνδρεια, πετάει η Στρατιά της Μακεδονίας υπό τον διάδοχο Κωνσταντίνο και υψώνει την γαλανόλευκη...
Σαν να μην έφτανε αυτό στους μπουνταλάδες εκείνη την ημέρα, το ελληνικό τορπιλοβόλο 11 του Πολεμικού Ναυτικού, με καπετάνιο τον υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση μπαίνει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και σαν μπουρλοτιέρης του 21 στέλνει δύο τορπίλες στα αχαμνά του τουρκικού θωρηκτού «Φετίχ Μπουλέντ» το οποίο και βυθίζει.
Το Τορπιλοβόλο μας μπήκε βράδυ στο λιμάνι περνώντας πάνω από τις τουρκικές νάρκες με τις οποίες είχε φραχτεί, εκμεταλευόμενο το μικρό εκτόπισμά του κι αφού πρώτα είχε κινηθεί μέσα στα αβαθή νερά των εκβολών του Αξιού και αποχωρεί μετά την εκπλήρωση του αντικειμενικού του στόχου χωρίς καμιά απώλεια. Πλησιάζει η μεγάλη Σχόλη του Αη Δημήτρη...
Τους Τούρκους τους πιάνει πανικός... ενώ ο ελληνικός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης σταυροκοπιέται βλέποντας να πλησιάζει η ημέρα της απελευθέρωσης.
Μερικές ημέρες αργότερα στις 9 Νοεμβρίου του 1912 το ίδιο τορπιλοβόλο σκάφος βύθισε τουρκική κανονιοφόρο μέσα στο λιμάνι των Κυδωνιών (Αϊβαλί)
Το Τορπιλοβόλο μας μπήκε βράδυ στο λιμάνι περνώντας πάνω από τις τουρκικές νάρκες με τις οποίες είχε φραχτεί, εκμεταλευόμενο το μικρό εκτόπισμά του κι αφού πρώτα είχε κινηθεί μέσα στα αβαθή νερά των εκβολών του Αξιού και αποχωρεί μετά την εκπλήρωση του αντικειμενικού του στόχου χωρίς καμιά απώλεια. Πλησιάζει η μεγάλη Σχόλη του Αη Δημήτρη...
Τους Τούρκους τους πιάνει πανικός... ενώ ο ελληνικός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης σταυροκοπιέται βλέποντας να πλησιάζει η ημέρα της απελευθέρωσης.
Μερικές ημέρες αργότερα στις 9 Νοεμβρίου του 1912 το ίδιο τορπιλοβόλο σκάφος βύθισε τουρκική κανονιοφόρο μέσα στο λιμάνι των Κυδωνιών (Αϊβαλί)
