Ο ελληνικός πολιτισμός είναι λαμπρός και διαχρονικός
Σταύρος Καλεντερίδης*
«Χαίρομαι όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία να μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική». Αυτή ήταν η νέα απίστευτη αθλιότητα που τόλμησε να ξεστομήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός, από το εξωνημένο ανθελληνικό κοινοβούλιο.
Η...
Σταύρος Καλεντερίδης*
«Χαίρομαι όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία να μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική». Αυτή ήταν η νέα απίστευτη αθλιότητα που τόλμησε να ξεστομήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός, από το εξωνημένο ανθελληνικό κοινοβούλιο.
Η...
ιδέα της «πολυπολιτισμικότητας» δεν είναι καθόλου απλοϊκή ενώ περιλαμβάνει διάφορες επιμέρους έννοιες, από ύποπτες έως ξεκάθαρα επικίνδυνες. Αν και μικρού πολιτικού βεληνεκούς και αναστήματος, ο εν ενεργεία πρωθυπουργός ήξερε πολύ καλά τι έκανε και τι δήλωνε μέσα από το άντρο των Ολιγαρχών της χώρας.
Ο Ελληνικός πολιτισμός, από την άνθιση του κατά την κλασική εποχή μέχρι την μεταλαμπάδευση του στη «Δύση» την περίοδο της Αναγέννησης, υπήρξε ενωτικός και ειρηνικός. Η δε προοδευτικότητα του Ελληνικού πολιτισμού ανάγεται στην ανοιχτή αθηναϊκή κοινωνία της κλασικής εποχής, η οποία δέχτηκε στους κόλπους της, μέσω του λιμανιού και του εμπορίου της, όλους τους λαούς της Μεσογείου και τις πεποιθήσεις των.
Λειτουργώντας ως ιδεολογική μήτρα της δημοκρατίας και της ειρήνης, η Αθήνα επέδειξε ανοχή στη διαφορετικότητα, αφήνοντας σε εμάς ως παρακαταθήκη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της όπως είναι η ανεκτικότητα, η ανοχή και η διαλλακτικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, οι επαφές αυτές ενδυνάμωναν τον Ελληνικό πολιτισμό και ισχυροποιούσαν τη θέση του στην Ελληνική κοινωνία αλλά και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου καθιστώντας τον ανταγωνιστικό και άξιο παραδειγματισμού. Ο Ελληνικός πολιτισμός «υιοθετούσε» ποιοτικά χαρακτηριστικά από τους λοιπούς μεσογειακούς λαούς με τους οποίους ερχόταν σε επαφή, μεταφράζοντας και εξελληνίζοντάς τα. Σε καμία περίπτωση δεν επέτρεψε την άνθιση, την καλλιέργεια ή τη συνύπαρξη άλλων πολιτισμών στην επικράτειά του. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με εθνική προδοσία, διότι ο πολιτισμός έχει να κάνει με την εθνική συνοχή αλλά και την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Η δε πρόταση για «πολυπολιτισμικότητα» στην Εκκλησία του Δήμου, θα οδηγούσε τον ανθέλληνα υποστηρικτή της σε ποινές που θα εξικνούντο έως το κώνειο.
Η ιδέα της πολυπολιτισμικότητας που προτείνουν οι ορκισμένοι εχθροί του Ελληνισμού, συνιστά από μόνη της μια ιδεολογία. Είναι η προδοτική ιδεολογία του μηδισμού, ή αλλιώς το «σατραπίζειν». Το ανθελληνικό μόλεμα του προδότη που ντρέπεται νιώθοντας μειονεκτικά απέναντι στο φως και την αίγλη του Ελληνικού πολιτισμού. Ή ακόμα χειρότερα, του πολιτικού ο οποίος αισθανόμενος ανάξιος να κατανοήσει – πόσω μάλλον να κληρονομήσει – το ελληνικό πνεύμα, επιχειρεί να το αμαυρώσει και να το αποψιλώσει, νερώνοντας και πνίγοντάς το στα σκοτάδια εισαγόμενων και εχθρικών προς τον Ελληνισμό ιδεολογιών.
Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι απλά η άρνηση του κάλους και της σπουδαιότητας του Ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής φιλοσοφίας και θεώρησης των πραγμάτων. Είναι το αίσθημα κατωτερότητας και η εκδήλωση ανάγκης για επιπλέον πολιτισμούς έτσι ώστε να καλυφθεί το «κενό» που βρίσκεται στις ψυχές των αγράμματων και απάτριδων πολιτικών μας. Η πολυπολιτισμικότητα, επίσης, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, όπως έντεχνα επιχείρησε να μας ξεγελάσει ο εν ενεργεία πρωθυπουργός, αλλά περιλαμβάνει συγκεκριμένους πολιτισμούς με τους οποίους μας καλεί να συγχρωτίσουμε την πολιτιστική μας ιστορία και κατά συνέπεια να την αλλοιώσουμε. Προφανώς δεν μπορεί παρά να αναφέρεται σε «δυτικούς» και «ανατολικούς» πολιτισμούς. Πολιτισμοί οι οποίοι κατά καιρούς κατέκτησαν δια της βίας και του πολέμου την Ελλάδα και προσπάθησαν να αφελληνίσουν τη χώρα μας. Πολιτισμοί – φορείς ιδεολογιών θρησκευτικής τύφλωσης, ζηλωτισμού και βίας από τη μία, κερδοσκοπίας, αναλγησίας και τυχοδιωκτισμού από την άλλη. Είναι οι ίδιοι πολιτισμοί που κατέληξαν σήμερα να αναζητούν ηθική εξιλέωση μέσω της δημοκρατική ιδεολογίας, ενώ οι πολίτες τους διεκδικούν απελευθέρωση, και χρησιμοποιούν ελληνικές ιδέες για να την αποκτήσουν!
Αυτό είναι λοιπόν το πραγματικό, αλλά όχι και τόσο κρυφό σκοτάδι που πρεσβεύει η ΝΔ. Με αυτό βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι. Υπάρχουν λαμπροί πολιτισμοί στην ανθρωπότητα από τους οποίους ο Ελληνικός πολιτισμός έχει πολλά να μάθει, και πολλά να υιοθετήσει. Και θα το πράξει όταν η χώρα απελευθερωθεί από την Ολιγαρχία και τον κοινοβουλευτισμό. Η διαδικασία αυτή, όμως, όπως και στην εποχή της πραγματικής δημοκρατίας, θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση του πολιτισμού μας, και όχι σε κάποια πολυπολιτισμική συνύπαρξη, η οποία ποτέ δεν υπήρξε όσο αυτή η χώρα ήταν ελεύθερη.
Με τη φράση του αυτή, ο εν ενεργεία πρωθυπουργός ομολογεί πως η Ελλάδα είναι υπόδουλη, και πως υπάρχουν δυνάμεις της πολιτικής ηγεσίας που επιχειρούν να υποδουλώσουν και τον πολιτισμό μας. Ας το πούμε εδώ μια και καλή για να το καταλάβουν όλοι. Στο κυρίαρχο ελληνικό κράτος, μόνο ο Ελληνικός πολιτισμός έχει θέση. Δίχως τις ενοχές και τους κομπλεξισμούς των εισαγόμενων ηγετίσκων που στηρίζουν τα ξένα συμφέροντα. Με υπερηφάνεια και φιλοπατρία, όπως ακριβώς αξίζει και αισθάνονται και οι άλλοι λαοί για τους πολιτισμούς τους. Πόσω μάλλον οι Έλληνες, με την πλούσια και σχεδόν οικουμενική πολιτιστική μας ιστορία.
Στον αντίποδα λοιπόν, αυτής της εθνοβόρας διαφθοράς, της κατάπτωσης και του πολιτιστικού ξεπεσμού, θέσαμε την έννοια του «δημοκρατικού διαφωτισμού» ως προσπάθεια αναγέννησης και ενίσχυσης της Ελληνικότητας και της Δημοκρατίας. Των δύο εννοιών που τρέμουν και αποστρέφονται οι νεοδημοκράτες, οι συριζαίοι, οι πασόκοι και οι όσοι μισέλληνες ακόλουθοί τους.
Με την Ελληνικότητα και τη δημοκρατία στο επίκεντρο, οι πολίτες μπορούν να νιώσουν υπερήφανοι για τον πολιτισμό τους, και ταυτόχρονα ικανοί να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη μοίρα τους. Δίχως κοινοβούλια και φαύλα κόμματα χαρτογιακάδων. Ο δημοκρατικός διαφωτισμός είναι άλλωστε η ιδεολογία που εμφορείται από ευγενή διαλεκτικά ιδεώδη όπως η πολυφωνία, ο διάλογος, η ισηγορία και η παρρησία.
Έτσι, καθίσταται δύναμη ομόνοιας και εθνικής ενότητας, καλλιεργώντας το αίσθημα συλλογικότητας και ανιδιοτελούς προσφοράς στην κοινωνία. Κάτι βεβαίως που απεύχονται οι πολιτικοί που μας επιβουλεύονται.
Έτσι, καθίσταται δυνατή και η ειρηνική συνύπαρξή μας με τους λοιπούς γειτονικούς πολιτισμούς, δίχως μισαλλοδοξία, αλλά με έντιμη και σεβαστή ετερότητα, που ενδυναμώνει και εν τέλει μονιάζει όλους τους πολίτες.
Αγωνιστείτε μαζί μας για τον Ελληνισμό και τη δημοκρατία.
*Ο Σταύρος Καλεντερίδης είναι πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος-επικοινωνιολόγος.
Περισσότερα για το βιογραφικό του ΕΔΩ
infognomonpolitics
Ο Ελληνικός πολιτισμός, από την άνθιση του κατά την κλασική εποχή μέχρι την μεταλαμπάδευση του στη «Δύση» την περίοδο της Αναγέννησης, υπήρξε ενωτικός και ειρηνικός. Η δε προοδευτικότητα του Ελληνικού πολιτισμού ανάγεται στην ανοιχτή αθηναϊκή κοινωνία της κλασικής εποχής, η οποία δέχτηκε στους κόλπους της, μέσω του λιμανιού και του εμπορίου της, όλους τους λαούς της Μεσογείου και τις πεποιθήσεις των.
Λειτουργώντας ως ιδεολογική μήτρα της δημοκρατίας και της ειρήνης, η Αθήνα επέδειξε ανοχή στη διαφορετικότητα, αφήνοντας σε εμάς ως παρακαταθήκη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της όπως είναι η ανεκτικότητα, η ανοχή και η διαλλακτικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, οι επαφές αυτές ενδυνάμωναν τον Ελληνικό πολιτισμό και ισχυροποιούσαν τη θέση του στην Ελληνική κοινωνία αλλά και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου καθιστώντας τον ανταγωνιστικό και άξιο παραδειγματισμού. Ο Ελληνικός πολιτισμός «υιοθετούσε» ποιοτικά χαρακτηριστικά από τους λοιπούς μεσογειακούς λαούς με τους οποίους ερχόταν σε επαφή, μεταφράζοντας και εξελληνίζοντάς τα. Σε καμία περίπτωση δεν επέτρεψε την άνθιση, την καλλιέργεια ή τη συνύπαρξη άλλων πολιτισμών στην επικράτειά του. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με εθνική προδοσία, διότι ο πολιτισμός έχει να κάνει με την εθνική συνοχή αλλά και την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Η δε πρόταση για «πολυπολιτισμικότητα» στην Εκκλησία του Δήμου, θα οδηγούσε τον ανθέλληνα υποστηρικτή της σε ποινές που θα εξικνούντο έως το κώνειο.
Η ιδέα της πολυπολιτισμικότητας που προτείνουν οι ορκισμένοι εχθροί του Ελληνισμού, συνιστά από μόνη της μια ιδεολογία. Είναι η προδοτική ιδεολογία του μηδισμού, ή αλλιώς το «σατραπίζειν». Το ανθελληνικό μόλεμα του προδότη που ντρέπεται νιώθοντας μειονεκτικά απέναντι στο φως και την αίγλη του Ελληνικού πολιτισμού. Ή ακόμα χειρότερα, του πολιτικού ο οποίος αισθανόμενος ανάξιος να κατανοήσει – πόσω μάλλον να κληρονομήσει – το ελληνικό πνεύμα, επιχειρεί να το αμαυρώσει και να το αποψιλώσει, νερώνοντας και πνίγοντάς το στα σκοτάδια εισαγόμενων και εχθρικών προς τον Ελληνισμό ιδεολογιών.
Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι απλά η άρνηση του κάλους και της σπουδαιότητας του Ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής φιλοσοφίας και θεώρησης των πραγμάτων. Είναι το αίσθημα κατωτερότητας και η εκδήλωση ανάγκης για επιπλέον πολιτισμούς έτσι ώστε να καλυφθεί το «κενό» που βρίσκεται στις ψυχές των αγράμματων και απάτριδων πολιτικών μας. Η πολυπολιτισμικότητα, επίσης, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, όπως έντεχνα επιχείρησε να μας ξεγελάσει ο εν ενεργεία πρωθυπουργός, αλλά περιλαμβάνει συγκεκριμένους πολιτισμούς με τους οποίους μας καλεί να συγχρωτίσουμε την πολιτιστική μας ιστορία και κατά συνέπεια να την αλλοιώσουμε. Προφανώς δεν μπορεί παρά να αναφέρεται σε «δυτικούς» και «ανατολικούς» πολιτισμούς. Πολιτισμοί οι οποίοι κατά καιρούς κατέκτησαν δια της βίας και του πολέμου την Ελλάδα και προσπάθησαν να αφελληνίσουν τη χώρα μας. Πολιτισμοί – φορείς ιδεολογιών θρησκευτικής τύφλωσης, ζηλωτισμού και βίας από τη μία, κερδοσκοπίας, αναλγησίας και τυχοδιωκτισμού από την άλλη. Είναι οι ίδιοι πολιτισμοί που κατέληξαν σήμερα να αναζητούν ηθική εξιλέωση μέσω της δημοκρατική ιδεολογίας, ενώ οι πολίτες τους διεκδικούν απελευθέρωση, και χρησιμοποιούν ελληνικές ιδέες για να την αποκτήσουν!
Αυτό είναι λοιπόν το πραγματικό, αλλά όχι και τόσο κρυφό σκοτάδι που πρεσβεύει η ΝΔ. Με αυτό βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι. Υπάρχουν λαμπροί πολιτισμοί στην ανθρωπότητα από τους οποίους ο Ελληνικός πολιτισμός έχει πολλά να μάθει, και πολλά να υιοθετήσει. Και θα το πράξει όταν η χώρα απελευθερωθεί από την Ολιγαρχία και τον κοινοβουλευτισμό. Η διαδικασία αυτή, όμως, όπως και στην εποχή της πραγματικής δημοκρατίας, θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση του πολιτισμού μας, και όχι σε κάποια πολυπολιτισμική συνύπαρξη, η οποία ποτέ δεν υπήρξε όσο αυτή η χώρα ήταν ελεύθερη.
Με τη φράση του αυτή, ο εν ενεργεία πρωθυπουργός ομολογεί πως η Ελλάδα είναι υπόδουλη, και πως υπάρχουν δυνάμεις της πολιτικής ηγεσίας που επιχειρούν να υποδουλώσουν και τον πολιτισμό μας. Ας το πούμε εδώ μια και καλή για να το καταλάβουν όλοι. Στο κυρίαρχο ελληνικό κράτος, μόνο ο Ελληνικός πολιτισμός έχει θέση. Δίχως τις ενοχές και τους κομπλεξισμούς των εισαγόμενων ηγετίσκων που στηρίζουν τα ξένα συμφέροντα. Με υπερηφάνεια και φιλοπατρία, όπως ακριβώς αξίζει και αισθάνονται και οι άλλοι λαοί για τους πολιτισμούς τους. Πόσω μάλλον οι Έλληνες, με την πλούσια και σχεδόν οικουμενική πολιτιστική μας ιστορία.
Στον αντίποδα λοιπόν, αυτής της εθνοβόρας διαφθοράς, της κατάπτωσης και του πολιτιστικού ξεπεσμού, θέσαμε την έννοια του «δημοκρατικού διαφωτισμού» ως προσπάθεια αναγέννησης και ενίσχυσης της Ελληνικότητας και της Δημοκρατίας. Των δύο εννοιών που τρέμουν και αποστρέφονται οι νεοδημοκράτες, οι συριζαίοι, οι πασόκοι και οι όσοι μισέλληνες ακόλουθοί τους.
Με την Ελληνικότητα και τη δημοκρατία στο επίκεντρο, οι πολίτες μπορούν να νιώσουν υπερήφανοι για τον πολιτισμό τους, και ταυτόχρονα ικανοί να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη μοίρα τους. Δίχως κοινοβούλια και φαύλα κόμματα χαρτογιακάδων. Ο δημοκρατικός διαφωτισμός είναι άλλωστε η ιδεολογία που εμφορείται από ευγενή διαλεκτικά ιδεώδη όπως η πολυφωνία, ο διάλογος, η ισηγορία και η παρρησία.
Έτσι, καθίσταται δύναμη ομόνοιας και εθνικής ενότητας, καλλιεργώντας το αίσθημα συλλογικότητας και ανιδιοτελούς προσφοράς στην κοινωνία. Κάτι βεβαίως που απεύχονται οι πολιτικοί που μας επιβουλεύονται.
Έτσι, καθίσταται δυνατή και η ειρηνική συνύπαρξή μας με τους λοιπούς γειτονικούς πολιτισμούς, δίχως μισαλλοδοξία, αλλά με έντιμη και σεβαστή ετερότητα, που ενδυναμώνει και εν τέλει μονιάζει όλους τους πολίτες.
Αγωνιστείτε μαζί μας για τον Ελληνισμό και τη δημοκρατία.
*Ο Σταύρος Καλεντερίδης είναι πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος-επικοινωνιολόγος.
Περισσότερα για το βιογραφικό του ΕΔΩ
infognomonpolitics
