Ο Κώστας Χατζηχρήστος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Ο ρόλος του ως «Θύμιος» άφησε εποχή και έγινε το σήμα κατατεθέν του. Αεικίνητος με αστείρευτο κωμικό ταλέντο, ο...
Κώστας Χατζηχρήστος υπήρξε αξεπέραστος.
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1921. Είχε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και οι γονείς του ήταν πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από την Καβάλα.
Όταν ο Κώστας ήταν ακόμα μωρό, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα και το Παγκράτι. Αποφοίτησε από την Σχολή Ανθυπασπιστών της Σύρας αλλά τον κέρδισε σύντομα η υποκριτική και το θέατρο. Όταν τελείωσε την σχολή ξέσπασε ο πόλεμος αλλά από την κατοχή ακόμα, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις. Επιθεωρήσεις κατά κύριο λόγο.
Το 1949 σε μια επιθεώρηση που ανέβηκε στο Θεάτρο Ακροπόλ, «δημιουργεί» μέσα στο μυαλό του για πρώτη φορά τον «Θύμιο», τον αγαπημένο βλάχο που τον ακολούθησε σχεδόν σε ολόκληρη την καριέρα του. Το 1952 θα δημιουργήσει δικό του θίασο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50, έχει καθιερωθεί στον χώρο του ελαφρού θεάτρου, ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα.
Το 1961 θα ανακαλύψει μια αποθήκη που ανήκε στον πανάγιο Τάφο και θα την μετατρέψει στο «Θέατρο Χατζηχρήστος». Το θέατρο το έχασε αρκετά χρόνια αργότερα λόγω των χρεών που δημιουργήθηκαν.
Το ντεμπούτο του στο σινεμά έγινε το 1952. Ακολούθησαν περίπου 100 ταινίες, στις οποίες συμμετείχε είτε ως πρωταγωνιστής είτε σε δεύτερο ρόλο. Οι πιο γνωστέ ς του ταινίες είναι: «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), «Της Κακομοίρας» (1963), και «Οι Κληρονόμοι» (1964).
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1921. Είχε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και οι γονείς του ήταν πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από την Καβάλα.
Όταν ο Κώστας ήταν ακόμα μωρό, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα και το Παγκράτι. Αποφοίτησε από την Σχολή Ανθυπασπιστών της Σύρας αλλά τον κέρδισε σύντομα η υποκριτική και το θέατρο. Όταν τελείωσε την σχολή ξέσπασε ο πόλεμος αλλά από την κατοχή ακόμα, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις. Επιθεωρήσεις κατά κύριο λόγο.
Το 1949 σε μια επιθεώρηση που ανέβηκε στο Θεάτρο Ακροπόλ, «δημιουργεί» μέσα στο μυαλό του για πρώτη φορά τον «Θύμιο», τον αγαπημένο βλάχο που τον ακολούθησε σχεδόν σε ολόκληρη την καριέρα του. Το 1952 θα δημιουργήσει δικό του θίασο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50, έχει καθιερωθεί στον χώρο του ελαφρού θεάτρου, ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα.
Το 1961 θα ανακαλύψει μια αποθήκη που ανήκε στον πανάγιο Τάφο και θα την μετατρέψει στο «Θέατρο Χατζηχρήστος». Το θέατρο το έχασε αρκετά χρόνια αργότερα λόγω των χρεών που δημιουργήθηκαν.
Το ντεμπούτο του στο σινεμά έγινε το 1952. Ακολούθησαν περίπου 100 ταινίες, στις οποίες συμμετείχε είτε ως πρωταγωνιστής είτε σε δεύτερο ρόλο. Οι πιο γνωστέ ς του ταινίες είναι: «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), «Της Κακομοίρας» (1963), και «Οι Κληρονόμοι» (1964).
Μετά το 1970 αποσύρεται από την υποκριτική και κάνει μόνο επιλεγμένες εμφανίσεις. Παντρεύτηκε 5 φορές. Μετά τον θάνατο της 4ης γυναίκας του, που πέθανε πρόωρα στα 42 της χρόνια, κατέρρευσε και το έριξε στο ποτό, το οποίο τον περιθωριοποίησε τα επόμενα χρόνια.
Πέθανε στις 3 Οκτωβρίου του 2001, σε ηλικία 80 ετών, από λοίμωξη του αναπνευστικού.
