“Ὁ Κων/νος Κατσίφας δὲν πέθανε.
Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς”.
Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως,
Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
στὸ ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ Κων/νου Κατσίφα.
(Ἱ. Ναὸς Κοιμήσεως Θεοτόκου Δελβινακίου 27.10.2019)
Τελέστηκε, σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ δολοφονηθέντος ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ ἀστυνομία Βορειοηπειρώτη Ἐθνομάρτυρος Κων/νου Κατσίφα, ἀπὸ...
Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς”.
Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως,
Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
στὸ ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ Κων/νου Κατσίφα.
(Ἱ. Ναὸς Κοιμήσεως Θεοτόκου Δελβινακίου 27.10.2019)
Τελέστηκε, σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ δολοφονηθέντος ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ ἀστυνομία Βορειοηπειρώτη Ἐθνομάρτυρος Κων/νου Κατσίφα, ἀπὸ...
τὶς Βουλιαράτες τῆς Δρόπολης. Tιμοῦμε τὸ παλληκάρι ποὺ ἀγαποῦσε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Συγχρόνως, ὅμως, τιμοῦμε καὶ ὅλους ἐκείνους τοὺς Βορειοηπειρῶτες οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τὴν τελευταία πνοή τους στὶς φυλακές, στὶς ἐξορίες, στὰ κάτεργα, στὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ποὺ ἔζωναν τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἀλβανία 45 ὁλόκληρα χρόνια.
Ἀλλὰ θὰ ἦταν μεγάλο λάθος νὰ ὑποστηρίξει κανείς ὅτι ἔχει ἀποκατασταθεῖ τὸ δημοκρατικὸ καθεστὼς στὴ γειτονικὴ χώρα. Γιατί, ὅλα φωνάζουν πὼς τὸ ἀπαισίας μνήμης καθεστώς τῶν Χότζα – Ἀλία, συνεχίζει τὶς μεθοδεύσεις του, μὲ ἄλλη βεβαίως μορφή.
Τὶ ἄλλο εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα ἐπειδὴ μιλοῦσε Ἑλληνικά ; Τὶ σημαίνει ἁρπαγὴ μὲ βίαιο τρόπο τῶν περιουσιῶν τῶν κατοίκων τῆς Χειμάρρας ; Τὶ νόημα εἶχε ἡ ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τῶν Δήμων, ὥστε νὰ μὴν ἐκλεγοῦν Δήμαρχοι Βορειοηπειρῶτες ; Γιατὶ οἱ Ἀλβανοί, τελευταία, κατελήφθησαν ἀπὸ μανία γιὰ ν’ ἀλλάξουν τὶς ἑλληνικὲς πινακίδες στοὺς δρόμους;
Καὶ γιὰ νὰ ἔλθουμε στὸν τιμώμενο ἥρωά μας. Ποιός, ἀλήθεια, μπορεῖ νὰ ξεχάσει ὅτι 10 ὁλόκληρες ἡμέρες χρειάστηκε νὰ περάσουν γιὰ νὰ δοθεῖ τὸ βασανισμένο σῶμα του, προκειμένου νὰ τελεσθεῖ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἐνταφιασθεῖ ; Ποιὸς θὰ ξεχάσει τὴν λυσσώδη μανία τῶν Ἀλβανῶν γιὰ νὰ βροῦν τὴν μεγάλη ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία εἶχε φτιάξει μὲ τὰ χέρια του ὁ Κων/νος Κατσίφας ; Πῶς νὰ λησμονήσει κανεὶς τὸ κῦμα τῆς τρομοκρατίας ποὺ ἐξαπέστειλαν οἱ γείτονες μετὰ τὴν μεγαλειώδη κηδεία τοῦ παλληκαριοῦ, ἡ ὁποία ἔδωσε ἀφορμὴ στὸ πλῆθος τῶν Ἑλλαδιτῶν καὶ Βορειοηπειρῶτῶν νὰ διαδηλώσουν ἀτρόμητα γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἑλλάδα ; Καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ γίνει τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του, τὶ ἦταν ἐκεῖνες οἱ ἀποφάσεις τῶν Ἀλβανικῶν ἀρχῶν νὰ χαρακτηρίσουν ὡς ἀνεπιθύμητα πρόσωπα πολλοὺς ἀπὸ ὅσους εἶχαν συμμετάσχει στὴν Κηδεία τοῦ Κατσίφα, Ἑλλαδῖτες καὶ Βορειοηπειρῶτες ; Ἤ τὸ ἄλλο : Συγχωριανοὶ τῆς χαροκαμμένης οἰκογένειας τοῦ Ἐθνομάρτυρα δὲν τολμοῦν νὰ πᾶνε στὸ σπίτι τοῦ πένθους ἐξ’ αἰτίας τῆς τρομοκρατίας ;
Καὶ τώρα, ἕνα χρόνο μετὰ τὸ ἔγκλημά τους οἱ Ἀλβανοὶ τρέμουν τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα. Διότι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Κων/νος Κατσίφας δὲν πέθανε. Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς. Καὶ τὸ αἷμα του, ποὺ πότισε τὴν γῆ τοῦ Πύρρου, φωνάζει καὶ ζητάει ὄχι ἐκδίκηση, ἀλλὰ τὴν ἐθνικὴ ἀποκατάσταση τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Πρὶν ἀπὸ μιὰ ἑβδομάδα, σὲ πολυπληθῆ συγκέντρωση στὰ Ἰωάννινα, κάποιοι ἐξέφρασαν τὴν λύπη τους διότι ἡ Ἀλβανία, ὅπως καὶ τὰ γειτονικά Σκόπια, δὲν θὰ ἀρχίσουν ἐνταξιακὲς διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μετὰ τὴν ἄρνηση τῆς Γαλλίας, τῆς Δανίας καὶ τῆς Ὀλλανδίας. Καὶ ὑποστήριξαν ὅτι, ὅταν ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, τότε δὲν θὰ ὑπάρχουν σύνορα. Καὶ ἑπομένως ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἀτυχῶς ἡ Κυβέρνηση, ἡ τωρινὴ Κυβέρνηση, ἐπαναλαμβάνει τὸ ἴδιο λάθος ποὺ εἶχε γίνει παλαιότερα, σχετικῶς μὲ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν τότε ΔΑΣΕ, σήμερα ΟΑΣΕ. Καὶ ἡ τότε Κυβέρνηση ὑποστήριζε ὅτι ὅλα θὰ ἄλλαζαν στὴν γειτονικὴ Χώρα, ἄν ἔμπαινε ἡ Ἀλβανία στὴν ΔΑΣΕ. Θυμᾶμαι, ὅμως, τὴν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι τίποτε δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει “μέσα” διότι οἱ ἀλβανοὶ δὲν ἔχουν “μπέσα”. Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ ὀψέποτε ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ε.Ε. Διότι οἱ Ἀλβανοί, καὶ ἐπαναλαμβάνω τὰ λόγια τοῦ μεγάλου προκατόχου μου, δὲν ἔχουν “μπέσα”. Ἀλλὰ τὸ ζήτημα δὲν εἶναι τὶ θὰ γίνει, ἄν καὶ ὅταν ἡ Ἀλβανία μπεῖ στὴν Εὐρώπη. Τὸ ζήτημα εἶναι τώρα τὶ γίνεται. Διότι τὸ δράμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τὸ βλέπετε καὶ ἐσεῖς, τὸ ἀκοῦτε, τὸ πληροφορεῖστε, συνεχίζετε μὲ ἀμείωτη ἔνταση. Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς : Ἡ οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήστου Κατσίφα θέλησε στὴ μνήμη του νὰ χτίσει ἕνα ἐκκλησάκι στὸν τόπο ποὺ δολοφονήθηκε. Ἡ Ἀστυνομία ὅμως τὸ ἀπαγόρευσε μὲ τὴν αἰτιολογία, ὅτι δὲν εἶχαν πάρει τὴν σχετικὴ ἄδεια. Τελικῶς ἡ οἰκογένεια κατώρθωσε καὶ ἔβγαλε τὴν ἄδεια.Τὸ βράδυ, ὅμως, τῆς ἴδιας ἐκείνης ἡμέρας “ἄγνωστοι” ἔσπασαν τὰ τοῦβλα καὶ ἔσχισαν τοὺς σάκκους τῶν τσιμέντων, σκορπίζοντας σὲ μεγάλη ἀπόσταση τὸ περιεχόμενό τους. Αὐτό, ἀλήθεια, μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ὀνομάσει δημοκρατία ; Κάθε στοιχειωδῶς λογικὸς ἄνθρωπος θὰ ἀπαντήσει : Ὄχι, δὲν εἶναι δημοκρατία αύτό.
Ὅταν, λοιπόν, συμβαίνουν τέτοια καὶ ἄλλα χειρότερα “μέσα”, εἶναι λάθος νὰ λέμε τὶ θὰ γίνει στὸ ἀπώτερο καὶ ἄγνωστο μέλλον. Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθῦνες της. Ἡ Ἀλβανία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δὲν γνωρίζει ἀπὸ χαϊδολογήματα καὶ γλυκόλογα. Θέλει νὰ δεῖ ἀπέναντί της τὴν ἀποφασιστικότητα τῆς Ἑλλάδος. Ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ ἀναλάβει, ἐπιτέλους, τὶς ὑποχρεώσεις της. Ὅμως, καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἄς μὴν ξεχνᾶμε αὐτὸ τὸ ἀλύτρωτο κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Μὴν ἐπαναπαυόμαστε ὅτι δῆθεν ἔχει τακτοποιηθεῖ τὸ Βορειοηπειρωτικό, ὅπως διαδίδουν κάποιοι κύκλοι. Διότι ὄχι μόνον δὲν ἔχει λυθεῖ, ἀλλὰ ἔχει περεταίρω περιπλακεῖ. Ὁ ἀείμνηστος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση ἀνέφερε τὸν θεόπνευστο καὶ γι’ αὐτὸ αἰώνιο λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη”(Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 26). Ἄς συμπαραστεκόμαστε στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς, ποὺ εἶναι Ἕλληνες. “Σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μας”, καὶ “ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μας”. Εἶναι παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, παιδιὰ ἀληθινά, παιδιὰ πονεμένα, καὶ χρειάζονται τὴν συμπαράστασή μας. Καὶ ἄν δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι, μποροῦμε ὅμως νὰ προσευχόμαστε θερμὰ γι’ αὐτοὺς τοὺς συνέλληνες. Καὶ ἐσύ, Κων/νε Κατσίφα μένε ἥσυχος. Ἡ Ἑλλάδα, ὁ λαός της, δὲν σὲ ἔχει ξεχάσει καὶ δὲν θὰ σὲ ξεχάσει ποτέ. Ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ποὺ τὸν πότισες καὶ ἐσὺ μὲ τὸ τίμιο αἷμα σου, συνεχίζεται. Καὶ θὰ συνεχίζετε μέχρι τὸ ὅραμά σου, ποὺ εἶναι καὶ ὅλων ἡμῶν τὸ ὅραμα, νὰ γίνει χειροπιαστὴ πραγματικότητα, δηλ. ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ μνήμη σου, μνήμη ἡρωϊκοῦ ἀγωνιστοῦ, θὰ εἶναι αἰώνια. Καὶ ἡ σημαία σου, ποὺ τώρα εἶναι καλὰ φυλαγμένη, θὰ ὑψωθεῖ στὰ μεσούρανα, ὅταν ἀκουσθεῖ ξανὰ ἡ φωνὴ τοῦ ἐθνεγέρτη Σεβαστιανοῦ: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, καὶ ἡ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ἀμήν.
Ἀλλὰ θὰ ἦταν μεγάλο λάθος νὰ ὑποστηρίξει κανείς ὅτι ἔχει ἀποκατασταθεῖ τὸ δημοκρατικὸ καθεστὼς στὴ γειτονικὴ χώρα. Γιατί, ὅλα φωνάζουν πὼς τὸ ἀπαισίας μνήμης καθεστώς τῶν Χότζα – Ἀλία, συνεχίζει τὶς μεθοδεύσεις του, μὲ ἄλλη βεβαίως μορφή.
Τὶ ἄλλο εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα ἐπειδὴ μιλοῦσε Ἑλληνικά ; Τὶ σημαίνει ἁρπαγὴ μὲ βίαιο τρόπο τῶν περιουσιῶν τῶν κατοίκων τῆς Χειμάρρας ; Τὶ νόημα εἶχε ἡ ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τῶν Δήμων, ὥστε νὰ μὴν ἐκλεγοῦν Δήμαρχοι Βορειοηπειρῶτες ; Γιατὶ οἱ Ἀλβανοί, τελευταία, κατελήφθησαν ἀπὸ μανία γιὰ ν’ ἀλλάξουν τὶς ἑλληνικὲς πινακίδες στοὺς δρόμους;
Καὶ γιὰ νὰ ἔλθουμε στὸν τιμώμενο ἥρωά μας. Ποιός, ἀλήθεια, μπορεῖ νὰ ξεχάσει ὅτι 10 ὁλόκληρες ἡμέρες χρειάστηκε νὰ περάσουν γιὰ νὰ δοθεῖ τὸ βασανισμένο σῶμα του, προκειμένου νὰ τελεσθεῖ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἐνταφιασθεῖ ; Ποιὸς θὰ ξεχάσει τὴν λυσσώδη μανία τῶν Ἀλβανῶν γιὰ νὰ βροῦν τὴν μεγάλη ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία εἶχε φτιάξει μὲ τὰ χέρια του ὁ Κων/νος Κατσίφας ; Πῶς νὰ λησμονήσει κανεὶς τὸ κῦμα τῆς τρομοκρατίας ποὺ ἐξαπέστειλαν οἱ γείτονες μετὰ τὴν μεγαλειώδη κηδεία τοῦ παλληκαριοῦ, ἡ ὁποία ἔδωσε ἀφορμὴ στὸ πλῆθος τῶν Ἑλλαδιτῶν καὶ Βορειοηπειρῶτῶν νὰ διαδηλώσουν ἀτρόμητα γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἑλλάδα ; Καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ γίνει τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του, τὶ ἦταν ἐκεῖνες οἱ ἀποφάσεις τῶν Ἀλβανικῶν ἀρχῶν νὰ χαρακτηρίσουν ὡς ἀνεπιθύμητα πρόσωπα πολλοὺς ἀπὸ ὅσους εἶχαν συμμετάσχει στὴν Κηδεία τοῦ Κατσίφα, Ἑλλαδῖτες καὶ Βορειοηπειρῶτες ; Ἤ τὸ ἄλλο : Συγχωριανοὶ τῆς χαροκαμμένης οἰκογένειας τοῦ Ἐθνομάρτυρα δὲν τολμοῦν νὰ πᾶνε στὸ σπίτι τοῦ πένθους ἐξ’ αἰτίας τῆς τρομοκρατίας ;
Καὶ τώρα, ἕνα χρόνο μετὰ τὸ ἔγκλημά τους οἱ Ἀλβανοὶ τρέμουν τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα. Διότι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Κων/νος Κατσίφας δὲν πέθανε. Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς. Καὶ τὸ αἷμα του, ποὺ πότισε τὴν γῆ τοῦ Πύρρου, φωνάζει καὶ ζητάει ὄχι ἐκδίκηση, ἀλλὰ τὴν ἐθνικὴ ἀποκατάσταση τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Πρὶν ἀπὸ μιὰ ἑβδομάδα, σὲ πολυπληθῆ συγκέντρωση στὰ Ἰωάννινα, κάποιοι ἐξέφρασαν τὴν λύπη τους διότι ἡ Ἀλβανία, ὅπως καὶ τὰ γειτονικά Σκόπια, δὲν θὰ ἀρχίσουν ἐνταξιακὲς διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μετὰ τὴν ἄρνηση τῆς Γαλλίας, τῆς Δανίας καὶ τῆς Ὀλλανδίας. Καὶ ὑποστήριξαν ὅτι, ὅταν ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, τότε δὲν θὰ ὑπάρχουν σύνορα. Καὶ ἑπομένως ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἀτυχῶς ἡ Κυβέρνηση, ἡ τωρινὴ Κυβέρνηση, ἐπαναλαμβάνει τὸ ἴδιο λάθος ποὺ εἶχε γίνει παλαιότερα, σχετικῶς μὲ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν τότε ΔΑΣΕ, σήμερα ΟΑΣΕ. Καὶ ἡ τότε Κυβέρνηση ὑποστήριζε ὅτι ὅλα θὰ ἄλλαζαν στὴν γειτονικὴ Χώρα, ἄν ἔμπαινε ἡ Ἀλβανία στὴν ΔΑΣΕ. Θυμᾶμαι, ὅμως, τὴν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι τίποτε δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει “μέσα” διότι οἱ ἀλβανοὶ δὲν ἔχουν “μπέσα”. Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ ὀψέποτε ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ε.Ε. Διότι οἱ Ἀλβανοί, καὶ ἐπαναλαμβάνω τὰ λόγια τοῦ μεγάλου προκατόχου μου, δὲν ἔχουν “μπέσα”. Ἀλλὰ τὸ ζήτημα δὲν εἶναι τὶ θὰ γίνει, ἄν καὶ ὅταν ἡ Ἀλβανία μπεῖ στὴν Εὐρώπη. Τὸ ζήτημα εἶναι τώρα τὶ γίνεται. Διότι τὸ δράμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τὸ βλέπετε καὶ ἐσεῖς, τὸ ἀκοῦτε, τὸ πληροφορεῖστε, συνεχίζετε μὲ ἀμείωτη ἔνταση. Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς : Ἡ οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήστου Κατσίφα θέλησε στὴ μνήμη του νὰ χτίσει ἕνα ἐκκλησάκι στὸν τόπο ποὺ δολοφονήθηκε. Ἡ Ἀστυνομία ὅμως τὸ ἀπαγόρευσε μὲ τὴν αἰτιολογία, ὅτι δὲν εἶχαν πάρει τὴν σχετικὴ ἄδεια. Τελικῶς ἡ οἰκογένεια κατώρθωσε καὶ ἔβγαλε τὴν ἄδεια.Τὸ βράδυ, ὅμως, τῆς ἴδιας ἐκείνης ἡμέρας “ἄγνωστοι” ἔσπασαν τὰ τοῦβλα καὶ ἔσχισαν τοὺς σάκκους τῶν τσιμέντων, σκορπίζοντας σὲ μεγάλη ἀπόσταση τὸ περιεχόμενό τους. Αὐτό, ἀλήθεια, μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ὀνομάσει δημοκρατία ; Κάθε στοιχειωδῶς λογικὸς ἄνθρωπος θὰ ἀπαντήσει : Ὄχι, δὲν εἶναι δημοκρατία αύτό.
Ὅταν, λοιπόν, συμβαίνουν τέτοια καὶ ἄλλα χειρότερα “μέσα”, εἶναι λάθος νὰ λέμε τὶ θὰ γίνει στὸ ἀπώτερο καὶ ἄγνωστο μέλλον. Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθῦνες της. Ἡ Ἀλβανία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δὲν γνωρίζει ἀπὸ χαϊδολογήματα καὶ γλυκόλογα. Θέλει νὰ δεῖ ἀπέναντί της τὴν ἀποφασιστικότητα τῆς Ἑλλάδος. Ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ ἀναλάβει, ἐπιτέλους, τὶς ὑποχρεώσεις της. Ὅμως, καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἄς μὴν ξεχνᾶμε αὐτὸ τὸ ἀλύτρωτο κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Μὴν ἐπαναπαυόμαστε ὅτι δῆθεν ἔχει τακτοποιηθεῖ τὸ Βορειοηπειρωτικό, ὅπως διαδίδουν κάποιοι κύκλοι. Διότι ὄχι μόνον δὲν ἔχει λυθεῖ, ἀλλὰ ἔχει περεταίρω περιπλακεῖ. Ὁ ἀείμνηστος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση ἀνέφερε τὸν θεόπνευστο καὶ γι’ αὐτὸ αἰώνιο λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη”(Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 26). Ἄς συμπαραστεκόμαστε στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς, ποὺ εἶναι Ἕλληνες. “Σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μας”, καὶ “ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μας”. Εἶναι παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, παιδιὰ ἀληθινά, παιδιὰ πονεμένα, καὶ χρειάζονται τὴν συμπαράστασή μας. Καὶ ἄν δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι, μποροῦμε ὅμως νὰ προσευχόμαστε θερμὰ γι’ αὐτοὺς τοὺς συνέλληνες. Καὶ ἐσύ, Κων/νε Κατσίφα μένε ἥσυχος. Ἡ Ἑλλάδα, ὁ λαός της, δὲν σὲ ἔχει ξεχάσει καὶ δὲν θὰ σὲ ξεχάσει ποτέ. Ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ποὺ τὸν πότισες καὶ ἐσὺ μὲ τὸ τίμιο αἷμα σου, συνεχίζεται. Καὶ θὰ συνεχίζετε μέχρι τὸ ὅραμά σου, ποὺ εἶναι καὶ ὅλων ἡμῶν τὸ ὅραμα, νὰ γίνει χειροπιαστὴ πραγματικότητα, δηλ. ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ μνήμη σου, μνήμη ἡρωϊκοῦ ἀγωνιστοῦ, θὰ εἶναι αἰώνια. Καὶ ἡ σημαία σου, ποὺ τώρα εἶναι καλὰ φυλαγμένη, θὰ ὑψωθεῖ στὰ μεσούρανα, ὅταν ἀκουσθεῖ ξανὰ ἡ φωνὴ τοῦ ἐθνεγέρτη Σεβαστιανοῦ: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, καὶ ἡ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ἀμήν.
