ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ –ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Με το διαχρονικό ερώτημα τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος και ποιος ο προορισμός του επί της γης ασχολήθηκαν κατά καιρούς φιλόσοφοι, θεολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και άλλοι ειδικοί επιστήμονες.
Κατά τον τραγικό μας ποιητή Σοφοκλή «πολλά τα δεινά και ουδέν ανθρώπου δεινότερον »[ πολλά είναι τα φοβερά, δεν όμως υπάρχει φοβερότερο πράγμα από τον άνθρωπο]. Και αναφέρεται ο ποιητής στα κατορθώματα του ανθρώπου, με τα οποία κυριάρχησε στη φύση και ανέπτυξε πολιτισμό εν σχέση προς τα άλογα ζώα. Και...
όμως αυτό το τελειότερο πλάσμα της δημιουργίας, που κοσμείται από σπάνιες πνευματικές αξίες, χαρίσματα και ποικίλες δεξιότητες δεν έπαυσε να αποτελεί ένα αντιφατικό και αξιολύπητο τραγικό ών. Ο ίδιος αγαπά και μισεί, δημιουργεί και καταστρέφει, συμπαθεί και προξενεί πόνο και θλίψη, γίνεται άγγελος και ταυτόχρονα διάβολος σπέρνοντας όλεθρο και θάνατο. Με την ιλιγγιώδη ανάπτυξη των θετικών επιστημών, την αστροφυσική, την κβαντομηχανική, τη θεωρία της σχετικότητας, το περίφημο πείραμα του Cern, κλπ, προσπαθεί να διερευνήσει τα μυστήρια του σύμπαντος και την αρχή της δημιουργίας, προκαλώντας θαυμασμό για τις επιτυχίες του.
Από την άλλη, μεθυσμένος από την δύναμη των επιτευγμάτων του και την αλαζονεία της εξουσίας καταπιέζει τους αδύναμους,, εξολοθρεύει εκατομμύρια συνανθρώπων , ισοπεδώνει κράτη και πολιτείες ,αφανίζει πολιτισμούς και υποβαθμίζει διαχρονικές ηθικές και πνευματικές αξίες. Γίνεται Χίτλερ, Μουσολίνι, Αμίν Νταντά, Χουσείν, Στάλιν και σήμερα Τράμπ και Ερντογάν, λησμονώντας ότι «άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού» και ότι όλοι «εις χουν{χώμα] απελεύσονται». Γι αυτούς ταιριάζει το ρητό του Λατίνου ποιητή Πλαύτου «homo homini lupus est “[=ο άνθρωπος για τον συνάνθρωπό του είναι λύκος].
Η χώρα μας ταλανίζεται τελευταία από την εισροή απίστευτου αριθμού προσφύγων και μεταναστών, που επιβαρύνουν κυρίως τους κατοίκους των τόπων όπου μαζικά εγκαθίστανται, καθώς υποχρεούνται να «φιλοξενήσουν» ένα πλήθος αγνώστων ανθρώπων, διαφορετικής κουλτούρας, θρησκείας, ηθών και εθίμων ασυμβίβαστων προς τον πολιτισμό μας. Και είναι εύλογες ως ένα σημείο οι αντιρρήσεις να τους δεχθούν στις κοινότητές τους, για τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχουν από φανατισμένους ανέστιους και πεινασμένους ανθρώπους που δεν διστάζουν να διαπράξουν εγκλήματα προς επιβίωσή τους, πέραν της δυσχέρειας τους να προσαρμοσθούν προς τα δικά μας ήθη και πιστεύω. Από την άλλη ο λαός μας που διακρίνεται για τα φιλάνθρωπα αισθήματα, την αλληλεγγύη ,το φιλότιμο και τη συμπαράσταση του προς τον πάσχοντα, έχει να αντιμετωπίσει και εσωτερικό πρόβλημα περίθαλψης συμπατριωτών μας που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Οι ισχυροί της γης είναι ανάλγητοι και φιλοτομαριστές. Δεν πρόκειται να βοηθήσουν στη επίλυση του προβλήματος.
Το μεγάλο δίλημμα όλων μας είναι πως θα αντιμετωπίσουμε αυτούς τους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας και ιδίως τα κατατρεγμένα παιδάκια που δεν έχουν μοίρα στον ήλιο όταν κτυπήσουν την πόρτα μας; Ο καλός Σαμαρείτης του Ευαγγελίου ανήκε σε φυλή εχθρικά διακείμενη προς τον πληγωμένο Ιουδαίο, τον οποίο παράτησαν αβοήθητο οι προηγηθέντες ομοεθνείς του, ένας ιερέας και ένας Λευίτης [από την τάξη του ιερατείου]. Περιποιήθηκε τις πληγές του και τον συμπαραστάθηκε μέχρι την οριστική ανάρρωσή του. Αυτός είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Από την άλλη, μεθυσμένος από την δύναμη των επιτευγμάτων του και την αλαζονεία της εξουσίας καταπιέζει τους αδύναμους,, εξολοθρεύει εκατομμύρια συνανθρώπων , ισοπεδώνει κράτη και πολιτείες ,αφανίζει πολιτισμούς και υποβαθμίζει διαχρονικές ηθικές και πνευματικές αξίες. Γίνεται Χίτλερ, Μουσολίνι, Αμίν Νταντά, Χουσείν, Στάλιν και σήμερα Τράμπ και Ερντογάν, λησμονώντας ότι «άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού» και ότι όλοι «εις χουν{χώμα] απελεύσονται». Γι αυτούς ταιριάζει το ρητό του Λατίνου ποιητή Πλαύτου «homo homini lupus est “[=ο άνθρωπος για τον συνάνθρωπό του είναι λύκος].
Η χώρα μας ταλανίζεται τελευταία από την εισροή απίστευτου αριθμού προσφύγων και μεταναστών, που επιβαρύνουν κυρίως τους κατοίκους των τόπων όπου μαζικά εγκαθίστανται, καθώς υποχρεούνται να «φιλοξενήσουν» ένα πλήθος αγνώστων ανθρώπων, διαφορετικής κουλτούρας, θρησκείας, ηθών και εθίμων ασυμβίβαστων προς τον πολιτισμό μας. Και είναι εύλογες ως ένα σημείο οι αντιρρήσεις να τους δεχθούν στις κοινότητές τους, για τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχουν από φανατισμένους ανέστιους και πεινασμένους ανθρώπους που δεν διστάζουν να διαπράξουν εγκλήματα προς επιβίωσή τους, πέραν της δυσχέρειας τους να προσαρμοσθούν προς τα δικά μας ήθη και πιστεύω. Από την άλλη ο λαός μας που διακρίνεται για τα φιλάνθρωπα αισθήματα, την αλληλεγγύη ,το φιλότιμο και τη συμπαράσταση του προς τον πάσχοντα, έχει να αντιμετωπίσει και εσωτερικό πρόβλημα περίθαλψης συμπατριωτών μας που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Οι ισχυροί της γης είναι ανάλγητοι και φιλοτομαριστές. Δεν πρόκειται να βοηθήσουν στη επίλυση του προβλήματος.
Το μεγάλο δίλημμα όλων μας είναι πως θα αντιμετωπίσουμε αυτούς τους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας και ιδίως τα κατατρεγμένα παιδάκια που δεν έχουν μοίρα στον ήλιο όταν κτυπήσουν την πόρτα μας; Ο καλός Σαμαρείτης του Ευαγγελίου ανήκε σε φυλή εχθρικά διακείμενη προς τον πληγωμένο Ιουδαίο, τον οποίο παράτησαν αβοήθητο οι προηγηθέντες ομοεθνείς του, ένας ιερέας και ένας Λευίτης [από την τάξη του ιερατείου]. Περιποιήθηκε τις πληγές του και τον συμπαραστάθηκε μέχρι την οριστική ανάρρωσή του. Αυτός είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
