Ναι, και δεν είναι υπερβολή. Η Καβάλα είναι το μικρό Μόντε Κάρλο. Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει αποδοθεί -και έχει κατοχυρωθεί- από...
συγγραφείς και περιηγητές οι οποίοι, μαγεμένοι από το φυσικό κάλλος της, της απέδωσαν τα δέοντα.
Η αμφιθεατρικότητά της και όλα τα επιμέρους στοιχεία της πόλης, την καθιστούν ένα μοναδικό προορισμό, που όμοιό του δεν βρίσκει κανείς εύκολα.
Παλιά πόλη, Ιμαρέτ, νεοκλασσικά αριστουργηματικά κτίρια, υπέροχες βελούδινες παραλίες, καταγάλανος ουρανός, Φάρος. Όλα μαζί συνθέτουν μια πολύχρωμη μαγευτική εικόνα που από όποια πλευρά και αν την κοιτάξετε θα μείνετε έκπληκτοι από την ομορφιά της.
Ο νομός Καβάλας, τοποθετημένος ανάμεσα σε δύο σημαντικά ποτάμια της βόρειας Ελλάδας, τον Στρυμώνα και το Νέστο, έχει στην αγκαλιά του το βορειότερο νησί της χώρας, τη Θάσο, αλλά και πολλούς ακόμη μικρούς «δορυφόρους» όπως τη Θασοπούλα, τα Κοίνυρα αλλά και το ξακουστό Φιδονήσι.
Το φυσικό τοπίο συμπληρώνεται από το χρυσοφόρο Παγγαίο αλλά και τα βουνά της Λεκάνης. Κι όλα αυτά, μόλις μιάμιση ώρα από τη Θεσσαλονίκη.
Ο νομός Καβάλας αποτελεί ένα μείγμα στοιχείων που είναι στην ουσία απομεινάρια διαφορετικών εποχών, διαφορετικών πολιτισμών. Εδώ θα βρει κανείς αξιοθέατα και μνημεία από όλες κυριολεκτικά τις εποχές.
Ίσως για αυτό να παράγεται συνεχώς πολιτισμός στην Καβάλα. Εδώ ανθούν οι τέχνες και τα γράμματα, από εδώ έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα δεκάδες άνθρωποι που σήμερα είναι παγκοσμίως γνωστοί.
Το φυσικό κάλλος της περιοχής είναι ένα ακόμα στοιχείο της σαγήνης, γιατί διαθέτει καταπράσινα δάση και υπέροχα ορεινά τοπία, αλλά και καταγάλανες θάλασσες και μικρά ξερονήσια, που έλκουν σαν μαγνήτες τους λάτρεις της φύσης.
Την Καβάλα θα την αγαπήσεις όταν γνωρίσεις τους ανθρώπους της. Οταν ψάξεις τον δρόμο σου στον δαίδαλο των συνοικιών της Παναγίας, όταν ανέβεις στο κάστρο, όταν μπεις στο Ιμαρέτ και χαζέψεις το ηλιοβασίλεμα έχοντας σε πρώτο πλάνο τους μολύβδινους τρούλους του. Οταν φας ψαράκι στο «Ναυπηγείο» με θέα το παλιό καρνάγιο και τη χλομή χειμωνιάτικη θάλασσα.
Οταν περάσεις κάτω από τις Καμάρες.
Οταν σταθείς μπροστά στις γιγάντιες καπναποθήκες με τα σπασμένα τζάμια – κτίρια που εκπνέουν μαζί με την υγρασία και τους ψιθύρους χιλιάδων ανθρώπινων ιστοριών: αναμνήσεις μιας ακμαίας μεγαλοαστικής και αστικής τάξης με την κουλτούρα και την πολυτελή ζωή της, ταπεινές ζωές φτωχών προσφύγων και καπνεργατών, οι μορφές των οποίων ζουν για πάντα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Μουσείου Καπνού.
Ο ευλογημένος αυτός τόπος, είναι ένα συνονθύλευμα από πολυποίκιλα στοιχεία από διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς πολιτισμούς.
Ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, το Λαογραφικό, Αρχαιολογικό και Εθνολογικό Μουσείο είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα σημεία συνάντησης και εξερεύνησης. Στην πόλη δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο όπου είναι χτισμένη η παλιά πόλη.
H παλιά πόλη, η συνοικία της Παναγίας, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε χερσόνησο με τη θάλασσα τριγύρω. Ολο ανηφόρες και πέτρινα καλντερίμια.
Τα πολύχρωμα αρχοντικά με τα σιαχνίσια, τα στενά δρομάκια και οι αυλές με τα λουλούδια κάτω ακριβώς από το κάστρο της πόλης αξίζουν το λαχάνιασμα.
Αυτή ήταν όλη κι όλη η πόλη, μέχρι που χριστιανοί ζήτησαν την άδεια να χτίσουν έξω από τα τείχη.
Σήμερα τα αυτοκίνητα δυσκολεύονται στα στενοσόκακα, ενώ πολλοί επισκέπτες ανεβαίνουν με τα πόδια για να δουν τη θέα και να επισκεφτούν τα μνημεία: το Ιμαρέτ, το σπίτι του Μοχάμεντ Αλι, το ναό της Παναγιάς και το Φρούριο, το οποίο είναι περικυκλωμένο από πολύχρωμα παραδοσιακά σπίτια και κρύβει τα καλύτερα σημεία για να δείτε την πόλη πίσω από τα γρανιτένια τείχη του.
Ιμαρέτ: Το στολίδι της Καβάλας
Ενα σπάνιο ιστορικό και αρχιτεκτονικό μνημείο και μια πραγματικά ξεχωριστή και εντυπωσιακή ανακαίνιση. Το Ιμαρέτ χτίστηκε το 1817 και ήταν δώρο του Μεχμέτ Αλή Πασά, αντιβασιλιά της Αιγύπτου, στην πόλη στην οποία γεννήθηκε.
Το Ιμαρέτ λειτούργησε μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα ως κορανικό ιεροδιδασκαλείο, όπου οι μαθητές ήταν εσωτερικοί. Παράλληλα, λειτουργούσε και ως φιλανθρωπικό ίδρυμα, προσφέροντας φαγητό σε όσους το είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως θρησκείας. Από τη δεκαετία του 1920 και έπειτα φιλοξένησε πολλούς πρόσφυγες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μέχρι το 2000 ήταν παρατημένο.
Τότε, ιδιώτες έδειξαν ενδιαφέρον και, αφού πήραν άδεια από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στην οποία ανήκει, άρχισαν την ανακαίνιση. Με σεβασμό στη θρησκεία και την ιστορία του κτίσματος, με τεχνίτες από την Αίγυπτο και πολύ μεράκι, ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση και το ιστορικό Ιμαρέτ φιλοξενεί σήμερα ξενοδοχείο, εστιατόριο και καφέ.
Οι μολυβένιοι τρούλοι, η τρίγωνη αυλή με τις πορτοκαλιές, ο αχνός φωτισμός και τα κεριά, η εσωτερική κινστέρνα είναι μόνο μερικά δείγματα της ξεχωριστής ατμόσφαιρας.
Η αμφιθεατρικότητά της και όλα τα επιμέρους στοιχεία της πόλης, την καθιστούν ένα μοναδικό προορισμό, που όμοιό του δεν βρίσκει κανείς εύκολα.
Παλιά πόλη, Ιμαρέτ, νεοκλασσικά αριστουργηματικά κτίρια, υπέροχες βελούδινες παραλίες, καταγάλανος ουρανός, Φάρος. Όλα μαζί συνθέτουν μια πολύχρωμη μαγευτική εικόνα που από όποια πλευρά και αν την κοιτάξετε θα μείνετε έκπληκτοι από την ομορφιά της.
Ο νομός Καβάλας, τοποθετημένος ανάμεσα σε δύο σημαντικά ποτάμια της βόρειας Ελλάδας, τον Στρυμώνα και το Νέστο, έχει στην αγκαλιά του το βορειότερο νησί της χώρας, τη Θάσο, αλλά και πολλούς ακόμη μικρούς «δορυφόρους» όπως τη Θασοπούλα, τα Κοίνυρα αλλά και το ξακουστό Φιδονήσι.
Το φυσικό τοπίο συμπληρώνεται από το χρυσοφόρο Παγγαίο αλλά και τα βουνά της Λεκάνης. Κι όλα αυτά, μόλις μιάμιση ώρα από τη Θεσσαλονίκη.
Ο νομός Καβάλας αποτελεί ένα μείγμα στοιχείων που είναι στην ουσία απομεινάρια διαφορετικών εποχών, διαφορετικών πολιτισμών. Εδώ θα βρει κανείς αξιοθέατα και μνημεία από όλες κυριολεκτικά τις εποχές.
Ίσως για αυτό να παράγεται συνεχώς πολιτισμός στην Καβάλα. Εδώ ανθούν οι τέχνες και τα γράμματα, από εδώ έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα δεκάδες άνθρωποι που σήμερα είναι παγκοσμίως γνωστοί.
Το φυσικό κάλλος της περιοχής είναι ένα ακόμα στοιχείο της σαγήνης, γιατί διαθέτει καταπράσινα δάση και υπέροχα ορεινά τοπία, αλλά και καταγάλανες θάλασσες και μικρά ξερονήσια, που έλκουν σαν μαγνήτες τους λάτρεις της φύσης.
Την Καβάλα θα την αγαπήσεις όταν γνωρίσεις τους ανθρώπους της. Οταν ψάξεις τον δρόμο σου στον δαίδαλο των συνοικιών της Παναγίας, όταν ανέβεις στο κάστρο, όταν μπεις στο Ιμαρέτ και χαζέψεις το ηλιοβασίλεμα έχοντας σε πρώτο πλάνο τους μολύβδινους τρούλους του. Οταν φας ψαράκι στο «Ναυπηγείο» με θέα το παλιό καρνάγιο και τη χλομή χειμωνιάτικη θάλασσα.
Οταν περάσεις κάτω από τις Καμάρες.
Οταν σταθείς μπροστά στις γιγάντιες καπναποθήκες με τα σπασμένα τζάμια – κτίρια που εκπνέουν μαζί με την υγρασία και τους ψιθύρους χιλιάδων ανθρώπινων ιστοριών: αναμνήσεις μιας ακμαίας μεγαλοαστικής και αστικής τάξης με την κουλτούρα και την πολυτελή ζωή της, ταπεινές ζωές φτωχών προσφύγων και καπνεργατών, οι μορφές των οποίων ζουν για πάντα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Μουσείου Καπνού.
Ο ευλογημένος αυτός τόπος, είναι ένα συνονθύλευμα από πολυποίκιλα στοιχεία από διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς πολιτισμούς.
Ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, το Λαογραφικό, Αρχαιολογικό και Εθνολογικό Μουσείο είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα σημεία συνάντησης και εξερεύνησης. Στην πόλη δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο όπου είναι χτισμένη η παλιά πόλη.
H παλιά πόλη, η συνοικία της Παναγίας, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε χερσόνησο με τη θάλασσα τριγύρω. Ολο ανηφόρες και πέτρινα καλντερίμια.
Τα πολύχρωμα αρχοντικά με τα σιαχνίσια, τα στενά δρομάκια και οι αυλές με τα λουλούδια κάτω ακριβώς από το κάστρο της πόλης αξίζουν το λαχάνιασμα.
Αυτή ήταν όλη κι όλη η πόλη, μέχρι που χριστιανοί ζήτησαν την άδεια να χτίσουν έξω από τα τείχη.
Σήμερα τα αυτοκίνητα δυσκολεύονται στα στενοσόκακα, ενώ πολλοί επισκέπτες ανεβαίνουν με τα πόδια για να δουν τη θέα και να επισκεφτούν τα μνημεία: το Ιμαρέτ, το σπίτι του Μοχάμεντ Αλι, το ναό της Παναγιάς και το Φρούριο, το οποίο είναι περικυκλωμένο από πολύχρωμα παραδοσιακά σπίτια και κρύβει τα καλύτερα σημεία για να δείτε την πόλη πίσω από τα γρανιτένια τείχη του.
Ιμαρέτ: Το στολίδι της Καβάλας
Ενα σπάνιο ιστορικό και αρχιτεκτονικό μνημείο και μια πραγματικά ξεχωριστή και εντυπωσιακή ανακαίνιση. Το Ιμαρέτ χτίστηκε το 1817 και ήταν δώρο του Μεχμέτ Αλή Πασά, αντιβασιλιά της Αιγύπτου, στην πόλη στην οποία γεννήθηκε.
Το Ιμαρέτ λειτούργησε μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα ως κορανικό ιεροδιδασκαλείο, όπου οι μαθητές ήταν εσωτερικοί. Παράλληλα, λειτουργούσε και ως φιλανθρωπικό ίδρυμα, προσφέροντας φαγητό σε όσους το είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως θρησκείας. Από τη δεκαετία του 1920 και έπειτα φιλοξένησε πολλούς πρόσφυγες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μέχρι το 2000 ήταν παρατημένο.
Τότε, ιδιώτες έδειξαν ενδιαφέρον και, αφού πήραν άδεια από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στην οποία ανήκει, άρχισαν την ανακαίνιση. Με σεβασμό στη θρησκεία και την ιστορία του κτίσματος, με τεχνίτες από την Αίγυπτο και πολύ μεράκι, ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση και το ιστορικό Ιμαρέτ φιλοξενεί σήμερα ξενοδοχείο, εστιατόριο και καφέ.
Οι μολυβένιοι τρούλοι, η τρίγωνη αυλή με τις πορτοκαλιές, ο αχνός φωτισμός και τα κεριά, η εσωτερική κινστέρνα είναι μόνο μερικά δείγματα της ξεχωριστής ατμόσφαιρας.
